Σε καιρούς πολύ πριν κάνουν την εμφάνισή τους οι περιβόητοι γκουρού του fitness και οι επαγγελματίες διαιτολόγοι, οι άνθρωποι βασίζονταν εν πολλοίς για τη διατροφή τους στο «Regimen Sanitatis Salernitanum», ένα ποιητικό κείμενο που έφτιαξαν οι βασιλικοί γιατροί για τους τοπικούς μονάρχες. Παρά το γεγονός ότι είχε βασιλική χρήση, το κείμενο λειτούργησε ως ένας από τους δημοφιλέστερους διατροφικούς οδηγούς της Ευρώπης για έξι κοντά αιώνες (από τον 13ο-19ο), περιλαμβάνοντας ταυτοχρόνως περίεργα αντίδοτα για διάφορες παθήσεις (όπως τα πράσα για την αύξηση της γυναικείας γονιμότητας και το σταμάτημα της αιμορραγίας). Το βασιλικό εγχειρίδιο μιλούσε ξεκάθαρα για κόκκινο κρασί, φρέσκα αυγά, σύκα και σταφύλια. Δεν μιλούσε καθόλου βέβαια για λαχανικά και, υπό μία έννοια, ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τα σημερινά υγιεινά πρότυπα. Αποθέωνε, για παράδειγμα, το στάρι, έδινε έμφαση στο κρέας και μιλούσε για δύο κύρια γεύματα τη μέρα. Όσο για το νερό, το έβλεπε μάλλον με καχυποψία, ενώ για χυμούς δεν γινόταν καν λόγος.
Τι έτρωγε ο μέσος άνθρωπος στον Μεσαίωνα;