Κανείς δεν θέλει να ζει μόνος του, πόσω μάλλον να αφήνει τον μάταιο τούτο κόσμο χωρίς αγαπημένα πρόσωπα να τον αποχαιρετούν. Κι όμως είναι συχνό φαινόμενο, μια κατάσταση που προκαλεί τη λύπηση του περίγυρου γι’ αυτόν που αφήνει τα εγκόσμια.
Στην Κίνα όμως κάτι τέτοιο δεν είναι απλά λυπηρό, είναι κακή τύχη. Και η λύση για να πάψει η κατάρα να συνοδεύει τον νεκρό -και συγκεκριμένα τον νεκρό ανύπαντρο άνδρα- είναι μία και ανατριχιαστική: ο γάμος μετά θάνατον. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να στηθεί μια ιδιαίτερα επικερδής επιχείρηση εκταφής γυναικείων πτωμάτων, τα οποία πωλούνταν ακόμα και για 7.000 ευρώ, κάτι που συμβαίνει και στις μέρες μας.
Οι «γάμοι φαντάσματα» χρονολογούνται από την εποχή της πρώτης αυτοκρατορικής δυναστείας της Κίνας, της δυναστείας των Qin το 221-206 π.Χ. και γίνονταν μέσα σε θρησκευτικό πλαίσιο, παρά το μακάβριο της υπόθεσης. Οι περισσότερες αναφορές για τους γάμους των νεκρών συναντώνται κυρίως στη δυναστεία των Χαν το 206 π.Χ-220 μ.Χ. Η ουσία της παράδοσης ήταν να μην πάει ο νεκρός στον άλλο κόσμο χωρίς συντροφιά και φυσικά να διατηρηθεί στο ακέραιο το καλό όνομα της οικογένειάς του.
Η πιο συνηθισμένη μορφή ενός γάμου-φαντάσματος ήταν ανάμεσα σε έναν νεκρό άνδρα και μία νεκρή γυναίκα, ακόμα και αν αυτοί πριν πεθάνουν δεν γνωρίζονταν καν, ούτε είχαν αναπτύξει κάποια μορφή κοινωνικής ή συναισθηματικής σχέσης. Το τελετουργικό βέβαια πήγαινε πέρα από την απλή ανεύρεση συντρόφου για τους αποθανόντες. Σύμφωνα με το μύθο αν κάποιος πέθαινε και δεν παντρευόταν τότε στοίχειωνε την οικογένειά του μέχρι που εκείνη αναγκαζόταν να τελέσει τη μακάβρια μετά θάνατον ένωση.
Δεν ήταν απαραίτητο βέβαια να έχουν πεθάνει και οι δύο για να έναν γάμο-φάντασμα. Μια ζωντανή γυναίκα μπορούσε να παντρευτεί με ένα πτώμα ώστε να του φέρει καλή τύχη στην άλλη ζωή. Υπήρχαν και περιπτώσεις όπου ένας ζωντανός άνδρας παντρευόταν νεκρή γυναίκα, αλλά κάτι τέτοιο ήταν πολύ σπάνιο καθώς η τύχη μετά θάνατον και όλα τα «προνόμια» αφορούσαν αποκλειστικά τα αρσενικά.
Παράξενο όσο και μακάβριο οι οικογένειες της νύφης ζητούσαν χρήματα για να δώσουν τη συναίνεση στο γάμο, ακόμα και προίκα περιλαμβανομένων χρυσαφικών, σπιτιών και υπηρετριών. Και φυσικά στο μυαλό της τεθλιμμένης οικογένειας δεν ήταν αρκετή η ανεύρεση του καλού ανθρώπου. Παράγοντες όπως η ηλικία της νεκρής νύφης και η οικογενειακής της κατάσταση έπαιζαν σημαντικό ρόλο στο ταίριασμα. Γι’ αυτό συχνά προσλαμβάνονταν γκουρού του φενγκ σούι -κάτι σαν τις δικές μας προξενήτρες- οι οποίοι κάνοντας τις κατάλληλες επιλογές πτωμάτων έδιναν καλή ενέργεια στην άλλη ζωή. Η τυπική τελετή περιλάμβανε την εκταφή της νύφης και την τοποθέτηση των οστών της στον τάφο του γαμπρού.
Οι λόγοι γι’ αυτούς τους γάμους διαφοροποιούνταν από περιοχή σε περιοχή. Για παράδειγμα στην περιοχή Shanxi, όπου το 2015 είχε δηλωθεί στην Αστυνομία η κλοπή 14 πτωμάτων κοριτσιών, υπήρχε αυξημένος αριθμός ανύπαντρων ανδρών, που δούλευαν στα ορυχεία, όπου οι θάνατοι εν ώρα εργασίας ήταν πολύ συχνοί. Έτσι ένας γάμος-φάντασμα λειτουργούσε ως συναισθηματική αποζημίωση για την οικογένεια, καθώς με αυτό τον τρόπο τιμούσαν το γιο τους που συνεισέφερε οικονομικά στο σπίτι. Σημαντικό ρόλο έπαιζε και η αναλογία των φύλων σε κάθε περιοχή καθώς στην απογραφή του 2014 είχαν καταγραφεί 115 αγόρια έναντι 100 κοριτσιών.
Ο τιμοκατάλογος των νεκρών ήταν υψηλός στο εμπόριο των εκταφών. Ο ρόλος ανεύρεσης των πτωμάτων, που είχαν αναλάβει αρχικά οι οικογένειες των νεκρών, δόθηκε στους «ληστές των τάφων». Αυτοί τους έβρισκαν, έκαναν την εκταφή και πουλούσαν τα πτώματα ακόμα και για 7.000 ευρώ. Το 2012 μάλιστα συνελήφθησαν τέσσερις Κινέζοι που καταδικάστηκαν σε διετή φυλάκιση για την κλοπή και την πώληση δέκα πτωμάτων, που τους είχαν αποφέρει κέρδη της τάξης των 37.000 ευρώ!
Ο πανεπιστημιακός Huang Jingchun, που διεξήγαγε έρευνα γύρω από τους γάμους-φαντάσματα στην περιοχή Shanxi μεταξύ 2008-2010, βρήκε ότι οι τιμές πώλησης των πτωμάτων κυμαίνονταν από περίπου 4.000 έως 6.000 ευρώ και μπορούσαν να φτάσουν έως τις 13.000 ευρώ!
Υπήρχαν βέβαια και περιπτώσεις όπου αυτοί που είχαν αναλάβει να βρουν τα πτώματα δεν αρκούνταν στις εκταφές τους. Πλησιάζοντας νεαρά κορίτσια και υποσχόμενοι ότι θα τους έβρισκαν γαμπρούς τις δολοφονούσαν και στη συνέχεια τις πούλαγαν στις οικογένειες των νεκρών συζύγων τους.
Οι γάμοι φαντάσματα δεν γίνονταν μόνο στην Κίνα. Σύμφωνα με τον γκουρού του φενγκ σούι Szeto Fat-ching η παράδοση συναντάται και στις κινέζικες κοινότητες της νοτιοανατολικής Ασίας. Στην Ταϊβάν για παράδειγμα αν μια γυναίκα πεθάνει η οικογένειά της αφήνει στην ύπαιθρο δέματα με χρήματα, τρίχες και νύχια, περιμένοντας κάποιον άνδρα να τα μαζέψει. Ο πρώτος που θα τα μαζέψει είναι και ο «τυχερός» γαμπρός και αν αρνηθεί να παντρευτεί τη νύφη-φάντασμα τότε πέφτει πάνω του κατάρα.
Η ποινή φυλάκισης είναι τρία χρόνια γι΄ αυτούς που ξεθάβουν και πωλούν τα πτώματα, αλλά η εξιχνίαση τέτοιων υποθέσεων είναι δύσκολη καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία. Σε ένα χωριό μάλιστα της Κίνας οι κάτοικοι που έχαναν τα πτώματα των αγαπημένων τους αναγκάζονταν να φτιάχνουν τάφους και να κηδεύουν τους αγαπημένους τους στις αυλές των σπιτιών τους. Κάποιοι μάλιστα προσλάμβαναν και σεκιούριτι για να φυλάνε τους τάφους ή τοποθετούσαν κάμερες ασφαλείας για να τσακώσουν τους κλέφτες. 
