«Θεωρούμε εξαιρετικά ανησυχητικές και επιζήμιες τις κατηγορίες περί ενθάρρυνσης των διακινητών στη Μεσόγειο που ακούμε να εκτοξεύονται από τη Frontex μέσω των ΜΜΕ εναντίον των ανθρωπιστικών οργανώσεων», τονίζει σε δήλωσή της η Aurelie Ponthieu, σύμβουλος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.
Σε δηλώσεις του στη γερμανική εφημερίδα Die Welt, ο γενικός διευθυντής της Frontex Φαμπρίς Λεγκερί επέκρινε τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που παρέχουν βοήθεια στους μετανάστες στα ανοιχτά της Λιβύης, θεωρώντας ότι ενθαρρύνουν με τον τρόπο αυτό τη διακίνηση και δεν συνεργάζονται σωστά με τις αστυνομικές αρχές.
Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά, «πρέπει να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο παροχής στήριξης στα εγκληματικά δίκτυα και στους διακινητές στη Λιβύη εξαιτίας του γεγονότος ότι διασώζονται μετανάστες από ευρωπαϊκά πλοία ολοένα πιο κοντά στις λιβυκές ακτές».
Απαντώντας, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα τονίζουν ότι «μέχρι σήμερα, η Frontex δεν μας έχει δώσει τη δυνατότητα να απαντήσουμε στους αβάσιμους ισχυρισμούς της αφού δεν έχει απαντήσει στο αίτημά μας για συνάντηση. Οι κατηγορίες της Frontex γίνονται ακόμη πιο σοκαριστικές, αν δούμε τι ακριβώς υπονοούν. Μήπως ο κ. Leggeri της Frontex υπονοεί ότι θα πρέπει να μετακινηθούμε ακόμα πιο μακριά από τη θαλάσσια ζώνη όπου οι άνθρωποι κινδυνεύουν άμεσα από πνιγμό απλά και μόνο για να καταστήσουμε τη διακίνηση πιο δύσκολη; Μήπως υπονοεί ότι απλά πρέπει να τους αφήνουμε να πεθάνουν;
Εμείς δεν λειτουργούμε σύμφωνα με το καταστατικό της Frontex, δεν είμαστε Συνοριοφυλακή ούτε οργανισμός κατά των διακινητών. Είμαστε γιατροί και νοσηλευτές που βρεθήκαμε στη θάλασσα αποκλειστικά για να σώσουμε ανθρώπινες ζωές. Οι επιχειρήσεις διάσωσης που διεξάγονται όσο το δυνατόν πλησιέστερα στα Λιβυκά χωρικά ύδατα, είναι προς το παρόν ο μοναδικός τρόπος που διαθέτουμε για να μετριάσουμε τον υψηλό κίνδυνο θανάτου στη Μεσόγειο, καθώς γνωρίζουμε ότι όσο λιγότερο χρόνο βρεθούν οι άνθρωποι σε υπερφορτωμένες βάρκες, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουν να πνιγούν.
Θα ήταν καλύτερα αν η Frontex, αντί να συνεχίζει τις επιζήμιες και αβάσιμες επιθέσεις κατά των ανθρωπιστικών οργανώσεων, “επαναξιολογούσε” τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα εξετάζοντας το δικό της ρόλο στη φρίκη που βλέπουμε καθημερινά στη Μεσόγειο. Οι διακινητές θα προσαρμόζονται πάντοτε σε οποιαδήποτε κατάσταση, ενώ οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να πνίγονται όσο δεν υπάρχει ασφαλής τρόπος να εγκαταλείψουν τη Λιβύη».
