Οι πρόγονοί μας που ζωγράφιζαν άλογα με βούλες στα σπήλαια πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια, δεν τα φαντάζονταν, αλλά τα είχαν δει ολοζώντανα μπροστά τους. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μια διεθνής επιστημονική έρευνα, που αποκάλυψε τα πρώτα στοιχεία, με βάση γενετικές αναλύσεις.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ‘Αρνε Λούντβιχ και τη Μελανί Πρόβοστ του Τμήματος Εξελικτικής Γενετικής του Ινστιτούτου Ζωολογικών Ερευνών Λάϊμπνιτς και του Τμήματος Φυσικών Επιστημών του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι παλαιολιθικοί δημιουργοί των σπηλαιογραφιών δεν ήταν συμβολιστές ή ευφάνταστοι, αλλά νατουραλιστές.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν οστά και δόντια από 31 άλογα, που βρέθηκαν στην Ευρώπη και τη Σιβηρία και τα οποία χρονολογούνται έως πριν από 35.000 χρόνια. Όπως διαπιστώθηκε, έξι από αυτά τα απολιθώματα έχουν κοινό ένα γονίδιο που σχετίζεται με τις βούλες τύπου λεοπάρδαλης, τις οποίες έχουν μερικές φορές και τα σύγχρονα άλογα. Το γονίδιο αυτό προκαλεί μετάλλαξη που ευθύνεται για άσπρες και μαύρες βούλες πάνω στο δέρμα των αλόγων. Έως σήμερα, υπήρχαν ενδείξεις DNA για την ύπαρξη μόνο μονοχρωματικών αλόγων στο μακρινό παρελθόν, κυρίως καφέ και μαύρων.
Κλασική ανακάλυψη θεωρούνται οι σπηλαιογραφίες λευκών αλόγων με μαύρες βούλες που βρέθηκαν στο Πες-Μερλ της Γαλλίας και χρονολογούνται πριν από 25.000 χρόνια, γύρω από τα οποία έχει ξεσπάσει διαμάχη κατά πόσον παραπέμπουν σε αφηρημένη και συμβολική τέχνη. Τα νέα γενετικά στοιχεία, όμως, δείχνουν ότι μάλλον οι πρόγονοί μας ζωγράφιζαν απλώς αυτό που έβλεπαν γύρω τους.
Συνολικά έχουν ανακαλυφθεί περισσότερα από 100 σπήλαια, όπου απεικονίζονται τουλάχιστον 4.000 ζώα, σχεδόν όλα στη νότια Γαλλία και τη βόρεια Ισπανία. Οι αρχαιότερες (πριν από 32.000 χρόνια) είναι οι ζωγραφιές στο σπήλαιο Σοβέ της Γαλλίας, ενώ πιο γνωστές είναι οι πιο πρόσφατες σπηλαιογραφίες στα σπήλαια Λασκό της Γαλλίας και Αλταμίρα της Ισπανίας.
