Έχει την εμφάνιση ενός σταρ της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, τη ζεστή και αντρίκεια χάρη του Κάρι Γκραντ ή του Κλαρκ Γκέιμπλ, αλλά στην ουσία συγγενεύει με τον Τζακ Νίκολσον – ατίθασος, ανεξάρτητος, μαχητής.
Ο Τζόρτζ Κλούνεϊ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», με αφορμή την τελευταία ταινία που σκηνοθέτησε και συμμετέχει «The Ides of March», μιλάει για την πολιτική και το σινεμά.
Αποσπάσματα της συνέντευξης του σταρ του Χόλιγουντ
– Έχετε να κάνετε κάποια δήλωση για το πολιτικό κλίμα που επικρατεί στις μέρες μας;
Είμαι μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος, όπως είναι γνωστό. Αλλά και καλός φίλος πολλών Ρεπουμπλικανών. Δυστυχώς όμως το πολιτικό παιχνίδι έχει καταντήσει επαίσχυντο. Αυτό έγινε εμφανές όταν, π.χ., στη συνέλευση των Ρεπουμπλικανών σηκώθηκε ένας ομοφυλόφιλος στρατιώτης που υπηρετεί στο Ιράκ και μίλησε για την αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας στο στρατό. Τον γιούχαραν. Μπορείς να το δεχτείς αυτό από το κοινό αλλά το ότι κανείς από τους εννέα υποψηφίους του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει το γιουχάισμα και να πει «μια στιγμή, μπορεί να μη συμφωνώ μαζί σου, όμως σε σέβομαι γιατί είσαι στρατιώτης και υπηρετείς τη χώρα σου» αποδεικνύει πόσο φοβισμένοι είναι οι πολιτικοί του καιρού μας.
– Ποια είναι η εκτίμησή σας για τον πρόεδρο Ομπάμα και την κυβέρνησή του;
Οι Δημοκρατικοί είναι οι χειρότεροι υπερασπιστές του κόμματός τους (γέλια). Αν ο Ομπάμα ήταν Ρεπουμπλικανός, θα μας πληροφορούσαν ότι, όταν εκλέχτηκε πρόεδρος, χάναμε 400.000 δουλειές το μήνα και αυτό έχει πια σταματήσει. Ότι έσωσε τη βιομηχανία αυτοκινήτων. Ότι εφάρμοσε ένα νομοσχέδιο ιατρικής περίθαλψης που δεν είναι τέλειο, όπως δεν ήταν τέλειο το Social Security όταν πρωτοκαθιερώθηκε. Οτι αφάνισε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Θα διαπίστωνες ότι η προεδρία του είναι μάλλον επιτυχημένη… Να σας πω, αν κατάφερναν (οι Δημοκρατικοί) να κλείσουν τα παραθυράκια στο φορολογικό μας σύστημα, θα είχαν πολλά να κερδίσουν. Π.χ. το Λίχτενσταϊν έχει πληθυσμό 35.000 αλλά στεγάζει 120.000 αμερικανικές εταιρείες! Για να το καταφέρεις αυτό θα έπρεπε να το ονομάσεις «απατεωνιά». Αν ήσουν Ρεπουμπλικανός, θα στεκόσουν μπροστά στη Γερουσία και θα δήλωνες ότι δεν θέλεις να αυξήσεις τους φόρους, αλλά να κατατροπώσεις τους απατεώνες και να κλείσεις τα παράθυρα του συστήματος. Αντίθετα, οι Δημοκρατικοί, μόλις πουν πως θέλουν να αυξήσουν τους φόρους και οι Ρεπουμπλικανοί τούς απαντούν πως είναι σοσιαλιστές, αμέσως το παίρνουν πίσω. Είναι γελοίο! Η γνώμη μου είναι, λοιπόν, ότι ο Ομπάμα τα έχει καταφέρει μια χαρά εκτός από ένα πολύ σημαντικό: την υποστήριξη αυτών που έχει ήδη πετύχει ή θέλει να πετύχει στο μέλλον.
– Η ταινία σας μιλάει για ένα πολύ καίριο θέμα. Αυτό όμως δεν συμβαίνει με άλλες ταινίες. Ως ηθοποιός, τι είδους σενάρια λαμβάνετε;
Όσο μεγαλώνω τόσο ψάχνω για σενάρια που «παίζουν» καλά στο αυτί μου. Αν έχουν κοινωνικό θέμα, θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα και διασκεδαστικά. Αυτή η ταινία («The Ides of March») δεν είναι μάθημα της αγωγής του πολίτη. Είναι μια υπόθεση-θρίλερ. Συνήθως, αν δεν έχει κινηθεί το ενδιαφέρον μου, παρατάω τα σενάρια στη δέκατη σελίδα…
– Σας είδαμε τελευταία σε μια νορβηγική τηλεοπτική διαφήμιση…
Θα σας μιλήσω καθαρά και ξάστερα. Η ταινία («The Ides of March») κόστισε 12 εκατ. δολ. Εγώ πληρώθηκα το μίνιμουμ ως σκηνοθέτης και ηθοποιός και τίποτα ως παραγωγός. Δεν έχω κρατήσει κανένα ποσοστό. Ολα τα ποσοστά έχουν δοθεί στους ηθοποιούς, γιατί τους αξίζει. Αν η ταινία έχει 100 εκατ. κέρδος, εγώ θα έχω βγάλει λιγότερα από τον προμηθευτή τροφίμων. Αλλά ήθελα να κάνω την ταινία και την ετοίμαζα εδώ και πέντε χρόνια. Οπότε ένα καλοπληρωμένο διαφημιστικό στη Νορβηγία μού επιτρέπει να κάνω τη δουλειά που θέλω και ταυτόχρονα να έχω μια πολύ καλή ζωή.
– Θα σας απασχολούσε αν η ταινία οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι και ότι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί είναι ένα και το αυτό;
Η ταινία απευθύνεται στους ψηφοφόρους και πώς αυτοί άφησαν να φτάσουν μέχρι εδώ τα πράγματα. Θέτει το ερώτημα: Θα συνεχίσουμε να επιτρέπουμε τη διαφθορά;
