Κλεισμένοι στο γκαράζ των γονιών του, ο πρόωρα χαμένος Στιβ Τζομπς και ο Στιβ Βόσνιακ έβαλαν το 1976 τα θεμέλια για έναν κολοσσό. Τότε βέβαια, που «συγκολλούσαν σίδερα και βίδωναν βίδες», όπως λέει ο Βόσνιακ κάνοντας μία αναδρομή στην κοινή τους ζωή, δεν μπορούσαν να φανταστούν τη σημασία που θα είχε σήμερα.
«Είχαμε την αίσθηση ότι ήταν κάτι απίστευτα σημαντικό, όμως δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε τις διαστάσεις που θα έπαιρνε σήμερα, πως θα αποτελούσε ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής των ανθρώπων, με τόσους διαφορετικούς τρόπους», είπε ο Βόσνιακ στο CNN.
«Αυτό που δεν είχαμε ποτέ αντιληφθεί ήταν πως σήμερα κάνουμε τα πάντα διαφορετικά στη ζωή μας, σήμερα καθόμαστε μπροστά σε ένα πληκτρολόγιο ή παίρνουμε ένα iPad ή ένα iPhone και κάνουμε τις συναλλαγές μας. Δεν μπορούσαμε να συλλάβουμε το πώς μπορείς να αποθηκεύσεις ένα τραγούδι στη μνήμη του υπολογιστή σου», εξήγησε μιλώντας για τα πρώτα βήματα της «νεογέννητης» τότε Apple.
«Στην αρχή, ο στόχος ήταν να μετατρέψουμε την τεχνολογία του σήμερα σε τεχνολογία του αύριο. Αυτό κάναμε και ο Στίβ ήταν εκείνος που πίεζε: “μπορείς να κάνεις αυτό; μπορείς να κάνεις εκείνο;”. Κατάφερνε να κάνει τον μηχανικό να πει: “ναι, μπορώ να το κάνω”, και τελικά το έκανε», πρόσθεσε.
Ο Βόσνιακ που σταμάτησε να εργάζεται για την Apple το 1987 δήλωσε πως όταν έμαθε για τον θάνατο του Στιβ Τζομπς ένιωσε «όπως όταν πέθανε ο Τζον Λένον, ο JFK ίσως και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: είναι σαν να δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κενό».
«Όλος ο κόσμος γνωρίζει τι έκανε… Σίγουρα ξεπέρασε κατά πολύ όλους τους στόχους που είχε θέσει», είπε.
Ο Βόσνιακ θυμήθηκε τις πρώτες ημέρες της Apple, σε ένα γκαράζ, κάνοντας τη σύγκριση με την δημιουργία του Google και του Facebook, 20 χρόνια αργότερα. «Συγκολλούσαμε σίδερα, βιδώναμε βίδες, ο Στιβ μιλούσε στο τηλέφωνο αγοράζοντας εξαρτήματα, συντονίζοντας τις πωλήσεις, μιλώντας με ανθρώπους, κερδίζοντας χρήματα: ήταν το ξεκίνημα ενός μεγάλου επιχειρηματία».
