Η μουσική ενώνει. Γεμίζει την ψυχή με συναισθήματα, χτίζει γερές καρδιές που αντέχουν σε όλα τα δεινά. Και αυτό το γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους οι Khebez Dawle, η συριακή ίντι ροκ μπάντα που από τη Συρία πέρασε στη Βηρυτό, από εκεί στην Τουρκία, στην Ελλάδα, στη Σερβία και κατέληξε στο Βερολίνο.
«Η διαλυμένη από τον πόλεμο Συρία είναι αδιέξοδο για τους μουσικούς» λέει ο Anas Maghrebi, ο φοιτητής που το 2010 μαζί με τους φίλους του σχημάτισαν μια μπάντα και άρχισαν τις πρόβες. «Το ταξίδι που διασχίζεις τη Μεσόγειο έχει πολύ πόνο για τους πρόσφυγες. Για μένα όμως είχε πάντα πλάκα» λέει διαπιστώνοντας το σουρεαλιστικό της δήλωσής του.
Έρχεται η Αραβική Άνοιξη και το κύμα διαδηλώσεων παρασέρνει όλη τη Συρία. Το Μάιο του 2012 ο ντράμερ του συγκροτήματος Rabbia Al Ghazzi σκοτώνεται κατά τη διάρκεια μιας διαμαρτυρίας και όταν και ο κιθαρίστας Bashar Darwish κατατάσσεται στο στρατό τότε η μπάντα διαλύεται.
«Ήταν μια σκοτεινή περίοδος, αλλά κοιτάζοντας πίσω, καταλαβαίνω ότι ήταν επίσης η αρχή κάτι καινούργιου, πολλά υποσχόμενου, και όμορφου», λέει ο νεαρός τραγουδιστής.
Το 2012 έρχεται σε απόσταση αναπνοής από το θάνατο. Μπαίνει σε ένα ίντερνετ καφέ με ένα demo τραγούδι για να το ακούσει ο κόσμος και να γίνει γνωστός και τότε μία βόμβα, μία από τις πολλές, πέφτει στο διπλανό κτίριο. Ο Anas επιβιώνει. Ίσως και το τραγούδι με τίτλο «You’re still alive» να ήταν προφητικό. Είχε έρθει όμως η ώρα να εγκαταλείψει τη Συρία και πάει στη Βηρυτό όπου συνάντησε τους φίλους και συνοδοιπόρους του Bazz και Hikmat. Τότε γράφει και το πρώτο άλμπουμ.
«Έγραψα εννιά τραγούδια όταν ήμουν Συρία, μία καταγραφή του τι συνέβη στη χώρα μου από το 2010 έως το 2014. Το άλμπουμ αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα που ζει μία συγκλονιστική εμπειρία, μία εμπειρία που περιλαμβάνει τις δικές του εσωτερικές μάχες ενάντια σε εξωτερικά γεγονότα» λέει.
Επανενώνεται με τον κιθαρίστα Bashar Darwish και τότε γεννιέται το συγκρότημα Khebez Dawle που το 2014 εκπληρώνει το όνειρό του, να ανέβει στη σκηνή και να δώσει την πρώτη του συναυλία. Αλλά οι Σύροι δεν μπορούν να μείνουν άλλο στον Λίβανο και ο δρόμος της προσφυγιάς γίνεται μονόδρομος. Και τότε η ζωή τους γίνεται ένα ατελείωτο ταξίδι με προορισμό την επιβίωση, έχοντας στις αποσκευές τους την ελπίδα.
«Αυτό που συνέβη στη Συρία μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι το αληθινό “ψωμί” μιας χώρας, ο βασικός πυλώνας είναι οι άνθρωποι. Για τους Khebez Dawle αυτό που μετράει στη μουσική είναι οι άνθρωποι» λέει.
Διασχίζουν την Τουρκία μέχρι τις ακτές της, πληρώνουν έναν λαθροδιακινητή και καταλήγουν στη Λέσβο. Και εκεί σοκάρουν όσους τους αντικρίζουν. Γιατί μόλις αποβιβάστηκαν από τη βάρκα έκαναν κάτι που κανείς δεν περίμενε: άρχισαν να μοιράζουν τα cd τους γεμάτοι χαρά και ενθουσιασμό! Λίγες μέρες μετά ξεκινούν να διασχίζουν την Ελλάδα, τα Σκόπια και τη Σερβία. Στην πόλη Ilok της Κροατίας τους συλλαμβάνουν. «Ένας από τους αστυνομικούς ήταν ροκάς. Άνοιξε το κινητό του και άρχισε να ακούει ένα από τα τραγούδια μας στο Youtube» λέει. Η ειρωνεία; Το τραγούδι μίλαγε για ελευθερία, φυλακή και φυλακισμένους και εκείνοι είχαν μόλις συλληφθεί!» λέει ο Anas.
Όταν τελικά τους άφησαν ελεύθερους τους ανάγκασαν να μείνουν σε κέντρο προσφύγων για να τους καταγράψουν. Διάφοροι ακτιβιστές τους προσέγγισαν και τους ζήτησαν να συμμετάσχουν σε μια συναυλία. Η πρώτη ευρωπαϊκή συναυλία τους έγινε στην πόλη Kutina, 60 χλμ έξω από το Ζάγκρεμπ. Μια συναυλία που έγινε με τα ρούχα του ταξιδιού της προσφυγιάς, αλλά με την ψυχή γεμάτη μουσική. Μετά από πολλές συναυλίες έφτασαν στον προορισμό τους το Βερολίνο.
«Έχουμε μια υποχρέωση σαν μπάντα. Να μιλάμε σε όλους τους Ευρωπαίους για τους Σύρους που δεν μπορούν να ακουστούν. Για μένα αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό από το να παίζουμε απλά σε κλαμπ. Παίζουμε μουσική μπροστά σε διαφορετικές κουλούρτες και φροντίζουμε να μην αφήνουμε να μπαίνει εμπόδιο η γλώσσα» επισημαίνει ο Anas.
