Περισσότεροι από 55.000 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια του ταξιδιού τα τελευταία 20 χρόνια και οι οικογένειές τους σπάνια μαθαίνουν τι απέγιναν, ανέφερε σήμερα ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ).

Σε έκθεσή του με τίτλο «Μοιραία ταξίδια» («Fatal Journeys»), ο οργανισμός καλεί τις αρχές να διασφαλίσουν ότι οι αγνοούμενοι θα ταυτοποιηθούν και οι οικογένειές τους θα εντοπισθούν.

Πέντε χιλιάδες τετρακόσιοι μετανάστες, αριθμός που αποτελεί ρεκόρ, εκτιμάται ότι έχασαν τη ζωή τους το 2015 στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τα σύνορα και άλλοι 3.100 απεβίωσαν τους πρώτους πέντε μήνες φέτος, ανέφερε ο ΔΟΜ.

Από τους θανάτους που επήλθαν πέρυσι, 3.700 συνέβησαν στη Μεσόγειο όπου σκάφη ανατρέπονται εν πλω προς την Ευρώπη, Άλλοι έχασαν τη ζωή τους στον Κόλπο της Βεγγάλης και στη Θάλασσα Ανταμάν, στον Κόλπο του Άντεν και στην Ερυθρά Θάλασσα και κατά μήκος των συνόρων ΗΠΑ-Μεξικού, ανέφερε.

«Μια δεύτερη τραγωδία που ακολουθεί τα χιλιάδες θύματα είναι πως η πλειονότητά τους, ακόμη και των νεκρών για τους οποίους γνωρίζουμε, δεν ταυτοποιείται ποτέ επίσημα», ανέφερε ο ΔΟΜ. «Για κάθε πτώμα που παραμένει ανώνυμο…οικογένειες μένουν πίσω να αναρωτιούνται αν ο συγγενής τους είναι νεκρός ή ζωντανός».

Χωρίς νόμιμη απόδειξη του θανάτου, μπορεί να είναι δύσκολο για τις συζύγους να ξαναπαντρευτούν ή για τις οικογένειες να κληρονομήσουν περιουσία.

Λιγότεροι από τους μισούς από τους 387 μετανάστες που πνίγηκαν όταν τα σκάφη τους ανατράπηκαν ανοικτά του ιταλικού νησιού Λαμπεντούζα τον Οκτώβριο του 2013 έχουν ταυτοποιηθεί επίσημα, ανέφερε ο ΔΟΜ. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα λείψανα τουλάχιστον 800 αγνώστων που πιστεύεται ότι ήταν μετανάστες βρίσκονται σε νεκροταφείο στην Αριζόνα.

Εξάλλου, λίγα είναι γνωστά για τους θανάτους μεταναστών που ταξιδεύουν βόρεια διά ξηράς από την υποσαχάρια Αφρική.

Προς το παρόν δεν υπάρχει καθιερωμένη κοινή πρακτική για τη συγκέντρωση πληροφοριών για τους θανάτους μεταναστών μεταξύ κρατών ή, μερικές φορές, ακόμη και μεταξύ διαφορετικών υπηρεσιών στην ίδια χώρα, ανέφερε η έκθεση.

«Πάνω απ΄όλα, χρειάζονται διεθνείς και περιφερειακές βάσεις δεδομένων, στις οποίες τα στοιχεία που συγκεντρώνονται σε εθνικό επίπεδο να μπορούν να αποθηκευθούν με ασφάλεια και να έχουν υπερεθνική προσβασιμότητα», αναφέρει η έκθεση του ΔΟΜ.