Μια νέα οινοποιία στην Καλιφόρνια ισχυρίζεται ότι δημιούργησε συνθετικό κρασί που δεν προέρχεται από σταφύλια, αλλά από αιθανόλη και άλλες αρωματικές ουσίες και το οποίο -υποτίθεται ότι- έχει γεύση κρασιού.

Η νεοσύστατη Ava Winery, με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, η οποία δημιουργήθηκε από την Μάρντον Τσούα και τον Άλεκ Λι, σύμφωνα με το «New Scientist», υποστηρίζει ότι «μπορεί να μετατρέψει το νερό σε κρασί μέσα σε 15 λεπτά».

Παραδοσιακά το κρασί παράγεται από τη ζύμωση σταφυλιών και η όλη διαδικασία είναι χρονοβόρα. Θα μπορούσε άραγε ποτέ να υπάρξει συνθετικό κρασί και μάλιστα όχι από σταφύλια; Οι Τσούα και Λι ισχυρίζονται ότι μέσα σε έξι μήνες έχουν καταφέρει να συνθέσουν κρασί που απομιμείται τη γεύση του ιταλικού αφρώδους οίνου Moscato d’ Αsti και ετοιμάζονται να κάνουν κάτι ανάλογο με την εξίσου γνωστή γαλλική σαμπάνια Dom Perignon.

Στο παρελθόν έχει επιχειρηθεί να δημιουργηθούν με χημικό τρόπο και άλλες συνθετικές ουσίες, όπως βανίλια ή λεμονάδα όχι από λεμόνια, αλλά η περίπτωση του κρασιού είναι πιο πολύπλοκη, καθώς ένα μπουκάλι του περιέχει περίπου 1.000 διαφορετικές ουσίες.

Οι χημικοί της Ava Winery ανέλυσαν τη σύνθεση ορισμένων επώνυμων κρασιών, απομόνωσαν μερικά μόρια-κλειδιά που προσδίδουν χαρακτηριστικές γεύσεις και, αφού τα ανακάτεψαν σε διάφορες αναλογίες, άρχισαν τα τεστ γευσιγνωσίας.

Αν και άλλοι ειδικοί βλέπουν καχύποπτα το όλο εγχείρημα, ενώ μερικοί δεν δίστασαν να το χαρακτηρίσουν «ανοησία», οι Τσούα και Λι δηλώνουν αισιόδοξοι, με δεδομένο ότι το κρασί τους θα είναι σημαντικά φθηνότερο, έχοντας απαλλαχθεί από τα αμπέλια και τις χρονοβόρες διαδικασίες οινοποίησης. Φιλοδοξούν μάλιστα φέτος το καλοκαίρι να αρχίσουν να πουλάνε τις πρώτες συνθετικές σαμπάνιες «Ντομ Περινιόν» σε τιμή περίπου 50 δολαρίων τη μία.

Βέβαια, ένα σημαντικό πρόβλημα είναι ότι οποιοδήποτε συνθετικό κρασί ή συνθετική σαμπάνια είναι απίθανο να επιτραπεί να λέγεται «κρασί» ή «σαμπάνια» στην ετικέτα του/της.

Για το πώς θα μπορούσαν να αντιδράσουν οι καταναλωτές, μια ιδέα μπορεί ίσως να πάρει κανείς από τα σχόλια της συντάκτριας του «New Scientist», όταν δοκίμασε το συνθετικό Moscato d’ Αsti. Το βρήκε να έχει μια οξεία μυρωδιά σαν αλκοολούχο καθαριστικό ή σαν πλαστικό («όπως μυρίζει ένας πλαστικός καρχαρίας σε μια πισίνα»!), με χρώμα… κρασένιο και με γεύση κάπως καλύτερη από τη μυρωδιά, αν και, όπως είπε, τελικά «στην επίγευση υπήρχε πάντα μια αίσθηση πλαστικής σακούλας…». Με δυο λόγια, δεν ήταν καθόλου σίγουρη ότι ήθελε να πιει ένα ολόκληρο ποτήρι. Μακρύς ο δρόμος για το συνθετικό κρασί…