Οι φανταστικοί κατάσκοποι και κομάντο κάνουν όλων των λογιών τα τρελά και ανάποδα για να φέρουν σε πέρας τις αποστολές τους, μόνο που φαίνεται πως το ίδιο κάνουν και τα πραγματικά αντίστοιχά τους.
Ο Β’ Παγκόσμιος βρίθει από μυστικές αποστολές και σκέψη έξω από τα καθιερωμένα εκ μέρους και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, καθώς τόσο οι Σύμμαχοι όσο και ο Άξονας αναγκάστηκαν να αναλάβουν ανατρεπτική δράση που σε καιρό ειρήνης θα λογιζόταν καθαρή αποκοτιά.
Μιλάμε για εντυπωσιακές σε σύλληψη και μαγευτικές σε εκτέλεση αποστολές που μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από τις σελίδες κατασκοπευτικού θρίλερ, μόνο που είναι εντελώς αληθινές…
Επιχείρηση Δάγκωμα
Όταν οι Γερμανοί εγκατέστησαν ένα νέο και τεχνολογικά προωθημένο ραντάρ σε γαλλικό έδαφος το 1941, οι επιτελάρχες των Βρετανών θέλησαν διακαώς να το βάλουν στο χέρι ώστε να το μελετήσουν και να το εξουδετερώσουν αν γινόταν. Η δουλειά ανατέθηκε έτσι στο νεοϊδρυθέν τάγμα αλεξιπτωτιστών, που θα συνόδευε έναν ειδικό στα ραντάρ και θα τον προστάτευε την ώρα που εκείνος θα αποσυναρμολογούσε το «πιάτο». Το Βασιλικό Ναυτικό θα αναλάμβανε κατόπιν την ασφαλή μεταφορά των αντρών και του ραντάρ πίσω στη Βρετανία.
Κι έτσι στις 20 Φεβρουαρίου 1942 το αερομεταφερόμενο τάγμα προσεδαφίστηκε πράγματι στη Γαλλία και αιφνιδίασε τους φρουρούς του φυλακίου. Οι βρετανοί αλεξιπτωτιστές κρατούσαν τους Γερμανούς μακριά με τις σφαίρες τους και ο ειδικός έλυσε το ραντάρ, το οποίο και μετέφεραν στην παραλία μέσα σε καταιγισμό πυρών. Ο δρόμος όμως για την αμμουδιά ήταν κλειστός, κι έτσι έπρεπε να ανατινάξουν το μικρό οχύρωμα.
Φτάνοντας στην παραλία, το βρετανικό πολεμικό δεν ήταν εκεί, κι έτσι έπρεπε τώρα να το ειδοποιήσουν με φωτοβολίδες, κι όλα αυτά την ώρα που οι Γερμανοί ετοίμαζαν την τελική αντεπίθεση κατά της μικρής βρετανικής ομάδας. Η παράτολμη παρέα τα κατάφερε όμως και το γεγονός χαιρετίστηκε ως μεγάλη δουλειά, αναπτερώνοντας το συμμαχικό ηθικό σε μια εποχή που η ναζιστική Γερμανία έμοιαζε πρακτικά ανίκητη. Ταυτοχρόνως, έδωσε στους Βρετανούς ένα μεγάλο πλεονέκτησε στον ηλεκτρονικό πόλεμο της εποχής…
Επιχείρηση Πηγή
Ήταν το 1943 όταν το γερμανικό θωρηκτό και καμάρι του ναζιστικού στόλου Τίρπιτζ είχε ελλιμενιστεί στα νορβηγικά φιόρδ, έτοιμο να ανακόψει τον συμμαχικό ανεφοδιασμό από τη Βρετανία στη Σοβιετική Ένωση. Ακόμα δεινότερη έγινε η κατάσταση για τους Βρετανούς όταν τα τέσσερα πολεμικά τους που το επιτηρούσαν χρειάζονταν απεγνωσμένα στο θέατρο του Ειρηνικού κατά των Ιαπώνων, αφήνοντας το Βασιλικό Ναυαρχείο να πονοκεφαλιάζει, μιας και το Τίρπιτζ ήταν δική του αρμοδιότητα.
Κι έτσι οι βρετανοί επιτελάρχες σκέφτηκαν δημιουργικά, συλλαμβάνοντας ένα τολμηρό σχέδιο για την καταστροφή του διαβόητου γερμανικού θωρηκτού, του «Κτήνους» όπως το έλεγαν οι Άγγλοι, χρησιμοποιώντας υποβρύχια-νάνους! Τα υποβρύχια τσέπης, με βάρος στους 35 τόνους, θα περνούσαν κάτω από τις γερμανικές γραμμές, μιας και το Τίρπιτζ συνοδευόταν από καταδρομικά και μικρότερα θωρηκτά, και θα άφηναν τις εκρηκτικές τους ύλες (ένα είδος πλευρικών ναρκών, μιας και δεν είχαν τορπίλες) κοντά του, στέλνοντάς το στον υγρό τάφο.
Έξι νανάκια υποβρύχια επιστρατεύτηκαν να φέρουν τον όλεθρο στον ναζιστικό στολίσκο της Νορβηγίας και τρία ακόμα να βυθίσουν το Τίρπιτζ. Το λιμάνι ήταν ωστόσο απόρθητο και όλες οι προηγούμενες απόπειρες είχαν αποτύχει, και από την ίδια μοίρα δεν ξέφυγε μάλιστα ούτε αυτή η αποστολή, καθώς τρία Σκάφη Χ καταστράφηκαν και πλέον μόνο ο στόχος του Τίρπιτζ ήταν ακόμα εφικτός.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1943 τα τρία υποβρύχια τσέπης πέρασαν το ανθυποβρυχιακό δίχτυ προστασίας του λιμένα, σε κάτι που φάνταζε αποστολή αυτοκτονίας. Και ήταν, μιας και όλα τα σκάφη είτε βυθίστηκαν είτε πιάστηκαν μετά την επίθεση. Μέχρι να συμβεί βέβαια αυτό, ο στόχος είχε πληγεί και με το παραπάνω: το Τίρπιτζ είχε τώρα έξι τρύπες στην καρίνα του και θα χρειάζονταν έξι μήνες να επισκευαστεί, παροπλίζοντας έτσι τη μεγαλύτερη απειλή του Βασιλικού Ναυτικού…
Το ιταλικό Ολτέρα
Εδώ το πράγμα μοιάζει πολύ με αναληθοφανή κατασκοπευτική ταινία, αν και είναι πραγματικό. Ο στόχος ήταν να μετατραπεί ένα πλοίο σε μυστική υποθαλάσσια βάση για υποβρύχια τσέπης, ώστε να μπορούν εύκολα και γρήγορα να πλήττουν τα βρετανικά εμπορικά και πολεμικά. Αυτό ακριβώς έκαναν λοιπόν οι Ιταλοί και το εκτέλεσαν με κινηματογραφική μαεστρία!
Ένα ιταλικό εμπορικό, το Ολτέρα, είχε ξεμείνει αγκυροβολημένο στις ακτές της Ισπανίας με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου και οι ευτυχείς συγκυρίες το έφεραν ελλιμενισμένο απέναντι από τη ναυτική βάση των Βρετανών στο Γιβραλτάρ. Οι Ιταλοί κατάφεραν να τρυπώσουν μυστικά μπόλικα υποβρύχια-νάνους στο Ολτέρα, κάτω από τις συμμαχικές μύτες της Μεσογείου, την ίδια ώρα που μετέτρεψαν το εγκαταλειμμένο βαπόρι σε πλήρως επιχειρησιακή βάση υποβρυχίων. Μια μεγάλη τρύπα ανοίχτηκε στην καρίνα του Ολτέρα επιτρέποντας στα υποβρύχια αλλά και τους δύτες να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι.
Η πρώτη επιχείρηση που ξεπήδησε από το Ολτέρα έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 1942 και κατέληξε σε σωστή τραγωδία: τρεις θάνατοι και δύο δύτες αιχμάλωτοι ήταν ο απολογισμός. Αν και αυτό δεν θα ήταν παρά μια πρώτη αναποδιά, καθώς η δεύτερη αποστολή του 1943 κατάφερε να βυθίσει τρία βρετανικά εμπορικά και μια τρίτη αργότερα την ίδια χρονιά έστειλε στον βυθό άλλα τρία συμμαχικά πλοία. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης ήταν ότι οι Βρετανοί υποπτεύονταν το εγκαταλειμμένο πλοίο απέναντι από τη βάση τους, αν και ποτέ δεν το έλεγξαν ως όφειλαν. Μόνο μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας θα μάθαιναν ότι οι φόβοι τους ήταν όντως βάσιμοι…
Επιχείρηση Κορώνα
Όταν οι Βρετανοί άρχισαν να πλήττουν τη ναζιστική Γερμανία με τα βομβαρδιστικά τους, σκέφτηκαν ότι κάτι πρέπει να κάνουν με τους γερμανούς πιλότους των μαχητικών που κυνηγούσαν τα αεροπλάνα τους. Αυτό που έκαναν ήταν μοναδικό: επιστράτευσαν όποιον Βρετανό μιλούσε γερμανικά και καμώνονταν πια τους γερμανούς χειριστές εναέριας κυκλοφορίας μεταδίδοντας ψεύτικες διαταγές ώστε να μπερδευτούν οι πιλότοι! Η Επιχείρηση Κορώνα είχε μόλις στηθεί.
Η γιγαντιαία επιχείρηση έγινε μάλιστα δυνατή μόνο χάρη στους εβραίους εμιγκρέδες της Γερμανίας, που είχαν βρει καταφύγιο στη Βρετανία, μιας και ήταν οι μόνοι που μιλούσαν καλά γερμανικά και είχαν τη χαρακτηριστική προφορά. Οι πρόσφυγες πολέμου διαμοιράστηκαν σε διάφορους σταθμούς και επενέβαιναν τώρα στις ραδιοσυχνότητες της Λουφτβάφε παίζοντας με τις γερμανικές επικοινωνίες και ανακόπτοντας τις νυχτερινές επιθέσεις των Ναζί.
Η μεγαλύτερη στιγμή της Επιχείρησης Κορώνας ήρθε μια νύχτα του 1943, όταν οι Βρετανοί κατάφεραν να διατάξουν όλα τα ναζιστικά μαχητικά να επιστρέψουν στη βάση τους, αφήνοντας άθικτους τους στόχους στα εδάφη της Αγγλίας. Άλλη πάλι βραδιά, ένα γερμανικό μαχητικό που είχε χαθεί ακολούθησε τις εντολές του πύργου ελέγχου και προσγειώθηκε σε βρετανικό αεροδρόμιο!
Επιχείρηση Ζέπελιν
Μέχρι το 1944, η πλάστιγγα του πολέμου είχε γείρει κατά των Ναζί και ο Κόκκινος Στρατός βρισκόταν πια στην εξώπορτα της Γερμανίας. Ο Χίτλερ προσπαθούσε βέβαια να κουτσουρέψει την ηγεσία και την ετοιμότητα του σοβιετικού στρατεύματος ήδη από το 1942, μέσω εκτεταμένης αντισοβιετικής προπαγάνδας στους φαντάρους, αν και ποτέ δεν κατάφερε κάτι αξιόλογο. Παρά τις αποτυχίες, οι Ναζί συνέχιζαν τις επαναστατικές επιχειρήσεις τους στον Κόκκινο Στρατό και στο πλαίσιο αυτό σκαρώθηκε η Επιχείρηση Ζέπελιν το 1944, η οποία είχε όμως πολύ μεγαλύτερο στόχο: τη δολοφονία του Στάλιν!
Όπως ήθελε το φονικό σενάριο, δύο σοβιετικοί αποστάτες προετοιμάζονταν εδώ και καιρό για την αποστολή, εφοδιασμένοι με ειδικά δολοφονικά εργαλεία και τόνους πλαστών εγγράφων για να περάσουν εύκολα τα σοβιετικά φυλάκια. Ο στόχος τους ήταν να φτάσουν στη Μόσχα και να βρεθούν κοντά στον «Πατερούλη», με τα πράγματα να παίρνουν μετά τον δρόμο τους.
Το δολοφονικό ζευγάρι, ένας άντρας και μια γυναίκα, παντρεύτηκαν μάλιστα πριν από την επιχείρηση και ξεκίνησαν αμέσως για την περιπέτειά τους: ένα εμπορικό αεροπλάνο τους έμπασε στην ΕΣΣΔ, αν και συντρίφτηκε! Παρά ταύτα, το πλήρωμα και οι δύο πράκτορες βγήκαν ζωντανοί από το αεροπορικό ατύχημα και συνέχισαν την πορεία τους καβάλα σε μια κλεμμένη μηχανή.
Πριν καλά καλά ξεκινήσουν όμως για τη Μόσχα, άρχισε να βρέχει, κι έτσι στον σχετικό έλεγχο του πρώτου φυλακίου που συνάντησαν συνελήφθησαν, μιας και φάνηκε ύποπτο στους φρουρούς ότι ενώ έβρεχε, το αντρόγυνο ήταν σχετικά στεγνό…
Το καμάρι της Κρήτης: Η απαγωγή του στρατηγού Κράιπε
Η τολμηρότερη ίσως μυστική επιχείρηση της Υπηρεσίας Ειδικών Επιχειρήσεων της Βρετανίας (SOE) κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο άκουγε στο όνομα του υποστράτηγου Χάινριχ Κράιπε, του νέου διοικητή της Κρήτης που οι Εγγλέζοι αποφάσισαν να απαγάγουν για να δώσουν το κατιτίς παραπάνω στην ηρωική αντίσταση των Κρητών! Το ημερολόγιο έγραφε 26 Απριλίου 1944 όταν ο δαφνοστεφανώμενος στρατηγός απήχθη από το αυτοκίνητό του από μια ντουζίνα κρητών αντιστασιακών και άγγλων κομάντο, σκοτώνοντας τους σωματοφύλακές του.
Το σχέδιο που επεξεργάζονταν οι Άγγλοι μήνες πριν από την απαγωγή του Κράιπε ήταν δύσκολο και απαιτούσε άψογο συντονισμό όλων, κάνοντας πολλούς να μιλούν για αποστολή αυτοκτονίας. Μεταμφιεσμένοι σε γερμανούς στρατιώτες, οι δύο κομάντο έβαλαν τον στρατηγό στο πορτ μπαγκάζ και πέρασαν ανενόχλητοι τα γερμανικά μπλόκα, καθώς ο ένας καθόταν πίσω και φορούσε τώρα τη στολή του ανώτατου αξιωματικού της Βέρμαχτ.
Τον Κράιπε και τους διώκτες του παρέλαβε κατόπιν βρετανικό υποβρύχιο ολοκληρώνοντας τον συμβολικό περισσότερο θρίαμβο των Συμμάχων: η απαγωγή του στρατηγού Κράιπε στην Κρήτη τσάκισε το ηθικό των Γερμανών και αναπτέρωσε παράλληλα το φρόνημα των λαών που μάχονταν ενάντια στους Ναζί. Όταν η είδηση έφτασε στο Γερμανικό Επιτελείο Στρατού στο Βερολίνο αλλά και στα αυτιά του ιδίου του Χίτλερ, κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως ο μπαρουτοκαπνισμένος γερμανός υποστράτηγος είχε απαχθεί στη μαρτυρική αν και αδάμαστη Κρήτη. Έπειτα από αυτό, τίποτε δεν ήταν πλέον αδύνατο…
