Οι αποκεφαλισμοί έχουν πάντα κάτι το ανατριχιαστικό εντός τους, και δεν είναι μόνο για το μακάβριο της φύσης τους ή τον εγγενή τρόμο που σπέρνει ένα αδέσποτο κεφάλι.
Βάρβαρος και αιμοδιψής, ο αποκεφαλισμός έχει λάβει εκτεταμένη χρήση στα παλιά τα χρόνια, θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι τέτοιες πρακτικές θα έχουν κλειστεί στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Αλίμονο! Κι αν πρόσφατα γνώρισε νέες δόξες στο Μεξικό και τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών των καρτέλ, ένα ακέφαλο πτώμα συνήθιζε να αναδύεται συχνά πυκνά στον σύγχρονο κόσμο…
Το πτώμα στα δίχτυα
Ήταν 3 Φεβρουαρίου 1938 όταν ψαράδες κοντά στο Τσέλτενχαμ της Αγγλίας βρήκαν έναν ακέφαλο ανθρώπινο κορμό μέσα στα δίχτυα τους. Η ιατροδικαστική εξέταση μίλησε για καλοζωισμένο μεσόκοπο άντρα (καλοταϊσμένο σίγουρα), ο οποίος είχε κατακρεουργηθεί βαθύτατα και έπρεπε να ψάξουν πολύ οι δύτες για να ανακαλύψουν τα κομμένα χέρια και πόδια του θύματος, αν και συνέχιζαν να τους λείπουν οι παλάμες και το κεφάλι!
Χωρίς κεφάλι και δάχτυλα, η ταυτοποίηση του πτώματος ήταν αδύνατη, όπως και η αιτία θανάτου. Οι έρευνες της Αστυνομίας στράφηκαν σε γειτονικό κτήμα, όπου είχε δηλωθεί η εξαφάνιση του ιδιοκτήτη Γουίλιαμ Μπατ ήδη από τα μέσα Ιανουαρίου του 1938. Οι Αρχές υποπτεύονταν εδώ και καιρό ότι στην αγροικία λειτουργούσε σπείρα παράνομων εκτρώσεων, καθώς ο λοχαγός ιδιοκτήτης είχε σπιτώσει μια νοσοκόμα και τον 28χρονο γιο της.
Όπως κι αν έχει, δύο βδομάδες μετά το ψάρεμα του ακρωτηριασμένου πτώματος, ο γιος της νοσοκόμας αυτοκτόνησε. Από την επιτόπια έρευνα εντοπίστηκαν κάτω από τα πλακάκια της οικίας τα κλειδιά και το αιματοβαμμένο παλτό του Μπατ. Χωρίς (αναγνωρισμένο) πτώμα όμως, η υπόθεση μπήκε στο Αρχείο…
Η «Δούκισσα» του Νόρφολκ
Στις 27 Αυγούστου 1974, ένας άντρας που έπαιρνε τη βόλτα του σε παραλία κοντά στο Νόρφολκ της Αγγλίας εντόπισε ένα γυναίκειο πτώμα σε προχωρημένη αποσύνθεση. Η σορός ήταν δεμένη με σχοινί και μέσα σε πλαστική σακούλα. Όταν η Αστυνομία άνοιξε τη σακούλα, ανακάλυψε ότι το κεφάλι έλειπε και τα χέρια και τα πόδια ήταν δεμένα. Το θύμα φορούσε μάλιστα ροζ φόρεμα γνωστής βρετανικής φίρμας, που είχε κυκλοφορήσει το 1969.
Παρά το γεγονός ότι οι Αρχές είχαν μια σειρά από στοιχεία στα χέρια τους, όπως για παράδειγμα ότι η τριχιά αποτελούνταν από τέσσερα νήματα (ενώ στην εποχή η συντριπτική πλειονότητα φτιάχνονταν με τρία ή πέντε νήματα), οι έρευνες δεν οδήγησαν πουθενά και η σορός ενταφιάστηκε κάποια στιγμή, θέτοντας την υπόθεση στο Αρχείο. Επόμενο βήμα το 2008, όταν το πτώμα ξεθάφτηκε για να συνεχιστούν οι έρευνες με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας.
Πλέον η Αστυνομία ήξερε ότι η γυναίκα είχε μόλις γεννήσει, είχε πιει νερό από τη Σκοτία και κατανάλωσε πριν πεθάνει μεγάλη ποσότητα θαλασσινών. Οι Αρχές υπέθεταν τώρα ότι ενδεχομένως να επρόκειτο για μια γνωστή πόρνη της περιοχής, τη «Δούκισσα», που είχε έρθει από τη Δανία για να δουλέψει πεζοδρόμιο στα ναυπηγεία της περιοχής. Η ιερόδουλη είχε εξαφανιστεί την εποχή που βρέθηκε η σορός και πλέον, με τα νέα στοιχεία που έφερε στο φως το τεστ DNA, οι βρετανικές Αρχές φιλοδοξούν να εντοπίσουν την οικογένεια του θύματος…
Οι αποκεφαλισμοί του Καρκίβ
Κατά τις υποθέσεις της ουκρανικής αστυνομίας, δύο άντρες μπήκαν στο σπίτι του δικαστή Τροφίμοφ στις 15 Δεκεμβρίου 2012 στη μεγάλη ουκρανική πόλη Καρκίβ και αποκεφάλισαν ζωντανούς τον δικαστή, τη σύζυγό του, τον γιο και τη σύντροφο του τελευταίου. Τα κεφάλια δεν εντοπίστηκαν ποτέ.
Η μέρα μάλιστα του φριχτού εγκλήματος μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς η 15η Δεκεμβρίου είναι γνωστή ως «Μέρα του Δικαστή», μια συμβολική εορτή για να τιμηθεί η πολύπαθη Δικαιοσύνη. Οι Αρχές υποθέτουν ότι το βάρβαρο έγκλημα πρέπει να ήταν κάποια πράξη εκδίκησης σε απόφαση του δικαστή, αν και ο εντοπισμός των δραστών μόνο εύκολος δεν είναι, μιας και ο Τροφόμοφ μετρούσε καριέρα 30 ετών στη δικαστική έδρα.
Μια δεύτερη θεωρία που διατυπώνεται από το ουκρανικό Ανθρωποκτονιών θέλει το έγκλημα να λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο ληστείας, μιας και ο δικαστής ήταν παγκοσμίου φήμης συλλέκτης νομισμάτων και αντικών. Μια σειρά από πανάκριβα κειμήλια έλειπαν από το σπίτι του δικαστή μετά το έγκλημα, αν και η σύνδεση των αποκεφαλισμών με την κλοπή τους μόνο ξεκάθαρη δεν είναι. Παρά τις πολλαπλές θεωρίες, η έλλειψη στοιχείων έστειλε την υπόθεση στο ντουλάπι της Αστυνομίας…
Η απαγωγή του πιτσιρικά Αμερικανού
Επιστρέφοντας από το σχολείο στις 24 Φεβρουαρίου 1938 στη Νέα Υόρκη, ο 12χρονος Πίτερ Λεβίν σταμάτησε σε ένα παντοπωλείο. Μετά εξαφανίστηκε, γεννώντας ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της αμερικανικής κοινωνίας της εποχής. Ο Πίτερ ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας και τρία σημειώματα που ζητούσαν λύτρα κατέφτασαν στο σπίτι του μεγαλοδικηγόρου πατέρα του τις προσεχείς ημέρες, απαιτώντας 60.000 δολάρια για την απελευθέρωση του μικρού.
Ο πατέρας ακολούθησε πιστά τα βήματα των απαγωγέων, αν και αυτοί δεν έδωσαν άλλα σημεία ζωής. Η υπόθεση έφτασε τότε στα πρωτοσέλιδα του Τύπου και ακόμα και σε επίκαιρα κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους. Τρεις μήνες μετά την απαγωγή, στις 29 Μαΐου, το βαρύτατα ακρωτηριασμένο και ακέφαλο πτώμα του Πίτερ ξεβράστηκε στις νεοϋορκέζικες ακτές. Από τη σορό έλειπαν το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια, ενώ το σώμα του ήταν δεμένο με σύρμα. Το όνομά του ήταν ραμμένο στα ρούχα του (στα ίδια ρούχα που φορούσε κατά την εξαφάνισή του).
Το FBI ερεύνησε για πολύ καιρό την πολύκροτη υπόθεση απαγωγής και δολοφονίας, αν και κανένας από τους υπόπτους δεν έφτασε μέχρι τη δικαστική αίθουσα…
Η Υπόθεση Σεν Λούις
Στις 28 Φεβρουαρίου 1983, το αυτοκίνητο που μετέφερε δύο άντρες χάλασε έξω από ένα εγκαταλειμμένο κτίριο στο Σεν Λούις του Μισούρι και οι δύο επιβάτες μπήκαν κάποια στιγμή στο εσωτερικό του ψάχνοντας εξαρτήματα για να επισκευάσουν το αμάξι. Αντί να βρουν βέβαια αυτά που έψαχναν, βρήκαν το ακέφαλο πτώμα μιας Αφροαμερικανής.
Η ιατροδικαστική εξέταση έκανε λόγο για κοριτσάκι 7-12 ετών, το οποίο είχε στραγγαλιστεί λίγες μέρες πριν από τον εντοπισμό της σορού του. Με δεμένα τα χέρια και χωρίς κεφάλι, το πτώμα πετάχτηκε στο εγκαταλειμμένο κτίριο, κι αυτά ήταν όλα όσα έμαθαν οι Αρχές από τον ιατροδικαστή. Η Αστυνομία έψαξε για εξαφανισμένα κορίτσια στην ευρύτερη περιοχή και όταν δεν εντόπισε κανένα, η τραγική κοπέλα ενταφιάστηκε ως άγνωστη, με την υπόθεση να μπαίνει στο Αρχείο.
Όταν το 2009 η Αστυνομία του Σεν Λούις θέλησε να ξεθάψει το πτώμα για να υποβληθεί σε νέα εξέταση, δεν κατάφερε να εντοπίσει τον τάφο της στο εδώ και καιρό εγκαταλειμμένο κοιμητήριο. Και ήταν ομάδα εθελοντών αυτή που κατάφερε να εντοπίσει το μνήμα το 2013 και να οδηγήσει στην εκταφή της. Αν και παρά τις σύγχρονες ιατροδικαστικές μεθόδους, το μόνο που έμαθαν οι Αρχές ήταν ότι το κοριτσάκι είχε περάσει το σύντομο της ζωής του σε μια από τις δέκα πολιτείες του Νότου (σύμφωνα με τα μέταλλα και ιχνοστοιχεία του νερού που έπινε)! Όλα τα άλλα, συνεχίζουν να καλύπτονται από μυστήριο…
