Τα ελάχιστα αντικείμενα που επέλεξαν τέσσερις Σύροι πρόσφυγες να πάρουν μαζί τους στην Ευρώπη, εγκαταλείποντας τα σπίτια τους λόγω σύρραξης, κατέγραψε ο Guardian.
Η εφημερίδα, στην ηλεκτρονική της σελίδα, «φιλοξενεί» τις ιστορίες τους καθώς και το εσωτερικό των σακιδίων τους, τα όσα έβαλαν μέσα σε αυτά πριν ξεκινήσουν το πιο δύσκολο και επικίνδυνο ταξίδι της ζωής τους.
Στο σακίδιο του Abu Jana
Από αριστερά: 1 Ένα κουτί τσιγάρα Winston, 2 μια κίτρινη πλαστική σακούλα για τα έγγραφά του, 3 ταινία για να κλείσει την πλαστική σακούλα για να μη μπει νερό 4 λεμόνια για τη ναυτία, 5 στυλό- λέιζερ για να προσελκύσει τα διερχόμενα σκάφη σε περίπτωση ναυαγίου, 6 επίδεσμοι, 7 δημόσια έγγραφα 8 αντηλιακό, 9 παυσίπονα, 10 μια αλλαξιά ρούχα, 11 σωσίβιο
Ο Abu Jana είναι ένας 35χρονος πρώην αξιωματικός του στρατού της Συρίας και όπως εξηγεί η απόφασή του να εγκαταλείψει το πόστο του, τον έκανε κάτι σαν καταζητούμενο στη χώρα του. Όπως ανέφερε, άφησε πίσω του το στρατό, όταν έγινε μάρτυρας μιας σφαγής κατά τους πρώτους μήνες της εξέγερσης στη Συρία. Γι αυτό και δεν μπορεί να ξαναγυρίσει πίσω.
«Δεν νομίζω ότι η αποστολή διάσωσης θα επηρεάσει την απόφασή μου ή την απόφαση άλλων να περάσουν μέσα από τη θάλασσα. H απόφασή μου να ταξιδέψω είναι ρίσκο, οπότε το να πάω με πλοίο δεν θα αλλάξει, ακόμα και αν αυτό το ρίσκο αυξηθεί κατά 10%», λέει.
Στο σακίδιο του Nizar
1 ένα χρησιμοποιημένο σωσίβιο, 2 διαβατήριο, 3 τζίνσενγκ, 4 panadol, 5 ταμπλέτες για τη ναυτία, 6 έγγραφα, 7 δίπλωμα ηλεκτρολόγου, 8 απολυτήριο Λυκείου, 9 χαρτιά για την οικογενειακή του κατάσταση
Όταν ο Nizar επιβιβάστηκε στη βάρκα που θα τον μετέφερε από την Αίγυπτο στην Ευρώπη δεν πήρε αρκετά αντικείμενα μαζί του. Το σπίτι του καταστράφηκε άλλωστε το 2013.
«Το πιο σημαντικό για εμένα, είναι το μέλλον των παιδιών μου. Στην Ευρώπη μπορώ να τους παρέχω καλή μόρφωση, προϊόντα και καλές δουλειές. Είμαι εργατικός και θέλω τα παιδιά μου να μορφωθούν».
Στο σακίδιο του Houthayfa
Ο Houthayfa δεν πήρε παρά ελάχιστα μαζί του –τα περισσότερα τα άφησε πίσω του, στη Συρία. Οι λαθρέμποροι τον αποθάρρυναν να πάρει περισσότερα (σε μια τόσο μικρή βάρκα, το επιπλέον βάρος θα αποδεικνυόταν μοιραίο). «Φυσικά και φοβάμαι αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Είναι σαν να έχουν κλείσει όλες οι πόρτες, οπότε δεν υπάρχει παρά η θάλασσα ως μέσο διαφυγής». Ο Houthayfa έμεινε στη Συρία τα δυο πρώτα χρόνια του πολέμου, αλλά όταν συνελήφθη και υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια, έπρεπε να φύγει.
Στο σακίδιο του Ahmed Abu Zeid 
1 σωσίβιο, 2 καπέλο για τον ήλιο, 3 12 μπουκαλάκια με νερό, 4 τρία πακέτα με τσιγάρα, 5 κορν μπιφ, ψωμί και τυράκια, 6 διαβατήριο, 7 παυσίπονα, 8 ταμπλέτες για τη ναυτία
Αν και οι λαθρέμποροι ζητούν ελαφριά σακίδια, η μοναδική ανησυχία του 19χρονου Ahmed, ήταν κυρίως να μη πεινάσει παρά να πνιγεί. Ο ίδιος είχε μαζί του και άλλη μια τσάντα με «πράγματα που είχαν συναισθηματική αξία για μένα», αλλά την έχασε σε κάποια ακτή.
«Δε φοβάμαι. Έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου ξέρω ότι μπορώ να πεθάνω στη θάλασσα και είμαι έτοιμος… Οι συνθήκες που ζούσαμε τόσα χρόνια ήταν τέτοιες που έχουμε ξεπεράσει τη φάση του φόβου. Δεν υπάρχει άλλος φόβος στις καρδιές μας».
