Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι τεταμένη και η σύγκρουση στη Γάζα απειλεί να προκαλέσει μια ευρύτερη περιφερειακή σύγκρουση. Η κυβέρνηση Μπάιντεν και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της εξαπέλυσαν πλήγματα εναντίον στόχων των Χούθι στην Υεμένη ως αντίποινα για τις συνεχιζόμενες επιθέσεις κατά της ναυτιλίας στην Ερυθρά Θάλασσα.

Μέχρι στιγμής, η αυτοσυγκράτηση της κυβέρνησης Μπάιντεν στις προκλήσεις του Ιράν ήταν ένδειξη σοφίας και δύναμης, όχι αδυναμίας. Μια προσεκτικά διαφοροποιημένη απάντηση στην επιθετικότητα των Χούθι δικαιολογείται σε αυτό το σημείο. Αλλά ο Πρόεδρος Μπάιντεν θα πρέπει να διασφαλίσει ότι αυτή η απάντηση δεν θα ξεφύγει από τον έλεγχο. Ένας ευρύτερος πόλεμος θα ήταν καταστροφικός.

Παρά την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι το Ιράν είναι ο κυρίαρχος και ο πιο ανατρεπτικός παράγοντας στη Μέση Ανατολή, το θεοκρατικό κράτος βρίσκεται ίσως στο πιο αδύναμο σημείο της 45χρονης ιστορίας του.

Στο εσωτερικό του, κάθε λαϊκή υποστήριξη προς την ιρανική κυβέρνηση έχει εξαφανιστεί εδώ και καιρό. Τις τελευταίες εβδομάδες, οι αρχές έχουν εντείνει τις συλλήψεις αντιφρονούντων και θρησκευτικών μειονοτήτων και έχουν πραγματοποιήσει εκτελέσεις υποτιθέμενων αντιπάλων του καθεστώτος – σημάδι ότι η περιφερειακή αστάθεια και η εγχώρια αστάθεια προκαλούν νευρικότητα στο καθεστώς νευρικό.

Οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους σε μνημόσυνο για τον Κασέμ Σουλεϊμανί, τον ισχυρό στρατηγό των Φρουρών της Επανάστασης που δολοφονήθηκε από την κυβέρνηση Τραμπ, υπογράμμισαν την αδυναμία του καθεστώτος να διατηρήσει την εσωτερική τάξη και συντάραξαν περαιτέρω την άρχουσα ελίτ.

Στο εξωτερικό, το Ιράν δεν είναι ισχυρός παίκτης. Ενώ ο πληθυσμός της άνω των 87 εκατομμυρίων δείχνει νάνο το Ισραήλ των 9 εκατομμυρίων, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι λιγότερος από το ένα τρίτο του ισραηλινού αμυντικού προϋπολογισμού. Σε έναν συμβατικό πόλεμο, το Ιράν απλά δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη στρατιωτική δύναμη του Ισραήλ, των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους.

Ωστόσο, το καθεστώς του Ιράν δεν πρόκειται να παραιτηθεί. Κάτι τέτοιο θα υπονόμευε έναν από τους βασικούς ισχυρισμούς του για τη νομιμοποίησή του: Την αντίσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις ηγεμονικές τους φιλοδοξίες στη Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ, στην κοσμοθεωρία του Ιράν, είναι ο μόνος εχθρός πιο απαίσιος από τις ΗΠΑ.

Η αυτοαποκαλούμενη υποστήριξη του Ιράν προς τους Παλαιστίνιους είναι ίσως η μεγαλύτερη πηγή δύναμής του. Ειδικά από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στη Γάζα, η υποστήριξη προς την Παλαιστίνη έδωσε στην Τεχεράνη κάποια εύσημα από τον αραβικό κόσμο, ίσως όχι από τους ηγέτες των γειτόνων της στον Περσικό Κόλπο, πολλοί από τους οποίους εξακολουθούν να προσπαθούν να εξομαλύνουν τις σχέσεις με το Ισραήλ.

Μέχρι τώρα, το Ιράν έχει ακολουθήσει μια στρατηγική σχετικά «χαμηλού κόστους». Βοήθησε στη χρηματοδότηση της Χαμάς και γιατί την θεωρούσε πλεονέκτημα. Η Χαμάς έχει χρησιμεύσει εδώ και καιρό ως σύμβολο της ακούραστης αντίστασης των Παλαιστινίων, αλλά και ως ένα εργαλείο ελέγχου της εχθρότητας του Ισραήλ προς την Τεχεράνη. Εάν το Ισραήλ σκεφτόταν να χτυπήσει ποτέ το Ιράν, η Χαμάς θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στο Ισραήλ. Για παρόμοιους αποτρεπτικούς σκοπούς, το Ιράν υποστήριξε επίσης τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο.

Αλλά αφότου η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου σφάγιασε Ισραηλινούς αμάχους, το Ιράν έκανε ένα βήμα πίσω. Συνέχισε την υποστήριξη για την παλαιστινιακή υπόθεση, αλλά απέκλεισε τη διεύρυνση του πολέμου για λογαριασμό της Χαμάς. Η Χεζμπολάχ έκανε σε μεγάλο βαθμό το ίδιο, αν και αντάλλαξε πυρά με το Ισραήλ σε επίπεδο που, μέχρι στιγμής, δεν έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη σύγκρουση.

Οι Χούτι, η τρίτη μεγάλη περιφερειακή δύναμη πληρεξούσιος του Ιράν, έχουν εκτοξεύσει πυραύλους στο Ισραήλ και παρενοχλούν τη ναυτιλία στην Ερυθρά Θάλασσα, δηλώνοντας ότι το κάνουν για να πιέσουν το Ισραήλ να σταματήσει τις επιχειρήσεις στη Γάζα.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν προφανώς βλέπει την κατάσταση ως έχει. Κατανοεί ότι το ιρανικό καθεστώς πυροδοτεί μια εύφλεκτη κατάσταση με περιορισμένα μέσα — αλλά και με περιορισμένους στόχους. Το Ιράν προσπαθεί να διατηρήσει την περιφερειακή του θέση, όχι να ανατρέψει την υπάρχουσα ισορροπία.

Ενώ ορισμένα γεράκια στην Ουάσιγκτον ενθαρρύνουν τη στρατιωτική κλιμάκωση, η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει καταλάβει ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να βοηθήσει στην εδραίωση της εύθραυστης ηγεσίας του Ιράν. Ενώ το Ιράν δεν θα μπορούσε εύκολα να αντιμετωπίσει μια πλήρη επίθεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους του, έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει από έναν ευρύτερο πόλεμο πληρεξουσίων, ακόμη και να επωφεληθεί από αυτόν.

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η αποφασιστική νίκη ενός τέτοιου πολέμου θα είχε τεράστιο στρατιωτικό, διπλωματικό και οικονομικό κόστος και η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει καμία πρόθεση να εμπλέξει τη χώρα σε μια ακόμη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. Πράγματι, η αποφυγή ενός ευρύτερου πολέμου ήταν ίσως η πιο επιτυχημένη πτυχή της αρχικής απάντησης των ΗΠΑ στη σύγκρουση στη Γάζα.

Η αποφυγή ενός τέτοιου πολέμου δεν σημαίνει ότι θα υποφέρουμε ατελείωτα τις ιρανικές προκλήσεις. Σημαίνει όμως να παραμένεις συγκεντρωμένος. Μετά από μια σειρά χτυπημάτων κατά των Χούτι, η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να σκεφτεί τρόπους για να εκμεταλλευτεί τις προφανείς αδυναμίες της Τεχεράνης και να υπονομεύσει τις περιορισμένες δυνάμεις της.

Η στοχευμένη οικονομική τιμωρία επίλεκτων Ιρανών αξιωματούχων, ιδιαίτερα των πιο μαχητικών παραγόντων της Φρουράς της Επανάστασης, θα ήταν ένα καλό πρώτο βήμα. Ακριβώς όπως η Τεχεράνη βασιζόταν επί δεκαετίες σε δυνάμεις πληρεξούσιων για να δώσει τις μάχες της στο εξωτερικό, η ηγεσία της χρησιμοποίησε επίσης πληρεξούσιους για να προστατέψει τα παράνομα πλούτη της που κατείχε στη Δύση.

Η εστίαση σε αυτά τα άτομα είναι η κατάλληλη επόμενη απάντηση σε μια αντιπαράθεση που καμία πλευρά δεν θέλει να δει να γίνεται πιο αιματηρή. Ο αγώνας με το Ιράν θα κερδηθεί με νυστέρι, όχι με βαριοπούλα.

  • Ο Τζέισον Ρεζαϊάν είναι ιρανοαμερικανός δημοσιογράφος Washington Post. Υπήρξε ανταποκριτής της στην Τεχεράνη από το 2012 έως το 2016. Πέρασε 544 ημέρες στη φυλακή από τις ιρανικές αρχές μέχρι τον Ιανουάριο του 2016.