Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξαπολύει σχεδόν καθημερινά πυρά κατά της Δύσης για «υποκρισία και αδιαφορία στη σφαγή και τις φρικαλεότητες που πραγματοποιεί το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας». Ο Τούρκος Πρόεδρος υποστηρίζει δημόσια τη Χαμάς, την οποία το Ισραήλ και η Δύση αναγνωρίζουν ως «τρομοκρατική οργάνωση». «Η Χαμάς δεν είναι τρομοκράτες, τρομοκράτης είναι ο Νετανιάχου», τόνισε ενώπιον ενός τεράστιου πλήθους που τον αποθέωνε, κατά τη διάρκεια μιας συγκέντρωσης υπέρ των Παλαιστινίων στην Κωνσταντινούπολη.
Ωστόσο για το ΝΑΤΟ, κατά δήλωση του Γενς Στόλτενμπεργκ, η στάση του Ερντογάν δεν αποτελεί κάποιο πρόβλημα. «Ποτέ δεν είναι εύκολο όταν έχουμε διαφορετικές απόψεις εντός της Συμμαχίας», ανέφερε ο γενικός γραμματέας της Συμμαχίας σε συνέντευξή του στο Γερμανικό Πρακτορείο, προσθέτοντας όμως πως αυτό «δεν επηρεάζει με κάποιο τρόπο ό,τι κάνουμε ή δεν κάνουμε, γιατί δεν έχουμε κάποιο ρόλο στη συγκεκριμένη σύγκρουση».
Υπενθυμίζεται πως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προχώρησε και σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού αποφεύγοντας να συναντηθεί με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, ο οποίος επισκέφτηκε πρόσφατα την Άγκυρα σε μια προσπάθεια να πείσει την τουρκική ηγεσία να ρίξει τους τόνους σχετικά με τη νέα πολεμική σύρραξη στη Μέση Ανατολή, αλλά και να εγκρίνει οριστικά την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Η Άγκυρα συνεχίζει το διπλωματικό «αλισβερίσι» ζητώντας ως αντάλλαγμα για την επικύρωση την παράδοση των F16. Ο Τζο Μπάιντεν και ο Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, επισήμως, δηλώνουν πως πως υποστηρίζουν ο ένας το αίτημα του άλλο, αλλά στην πράξη έχουν παραπέμψει τις αποφάσεις στα νομοθετικά σώματα των χωρών τους και περιμένουν.
Ουάσιγκτον και Άγκυρα, παρά τα βήματα επαναπροσέγγισης που επιχειρήθηκαν το προηγούμενο διάστημα, έχουν αρκετά ανοιχτά «καυτά» ζητήματα με αναλυτές να χαρακτηρίζουν τη σχέση τους ως έναν «δυστυχισμένο γάμο» που δεν μπορεί όμως να οδηγηθεί σε διαζύγιο καθώς τα συμφέροντα των δύο χωρών είναι αλληλένδετα και εξαιρετικά κρίσιμα.
Τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Ευρώπη, σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν μια ολική ρήξη με την Τουρκία, ιδιαίτερα σε αυτή τη φάση. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις τελευταίες δηλώσεις του Γενς Στόλτενμπεργκ. Η Δύση έχει επίγνωση του κρίσιμου ρόλου της Τουρκίας λόγω της γεωπολιτικής της θέσης, αλλά και λόγω της έκθεσης επιχειρήσεων στην τουρκική οικονομία. Ταυτόχρονα όμως και η Άγκυρα γνωρίζει πως ένα σημαντικό μέρος της ισχύς της προκύπτει από το γεγονός πως είναι μέλος του ΝΑΤΟ και πως μπορεί να κάθεται στο ίδιο τραπέζι και να συνδιαλέγεται με τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, διανύοντας την τρίτη προεδρική του θητεία συμπληρώνοντας ήδη μια 20ετία στην εξουσία της Τουρκίας, έχει μαξιμαλιστικά σχέδια για τον «αιώνα της Τουρκίας», όπως τον έχει αποκαλέσει. Επιδιώκει να μετατρέψει τη χώρα από περιφερειακή σε παγκόσμια δύναμη, αλλά και να ηγηθεί της «Ούμα», της παγκόσμιας μουσουλμανικής σουνίτικης κοινότητας, και όλων των τουρκόφωνων του κόσμου.
«Πόσες χώρες είναι δίπλα στην Αμερική και στο Ισραήλ; Υπήρχαν 14 χώρες με την Αμερική στην ψηφοφορία στα Ηνωμένα Εθνη για την ανθρωπιστική εκεχειρία. Ομως 120 χώρες στάθηκαν σταθερά εναντίον τους. 40 ή 41 χώρες επίσης απείχαν. Αυτές οι γενναίες χώρες στέλνουν ένα μήνυμα σε ολόκληρο τον κόσμο. “Αμερική, όσο σπουδαία κι αν είσαι, δεν έχεις δίκιο, το Ισραήλ δεν έχει δίκιο. Οι καταπιεσμένοι είναι αυτοί που έχουν δίκιο εδώ”» τόνισε ο Ερντογάν στην τελευταία του επικριτική δήλωση, την Παρασκευή, κατά την επιστροφή του από την Τασκένδη, όπου συμμετείχε στη σύνοδο του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας.
«Γιατί διαμαρτύρονται κατά των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο; Γιατί η υποστήριξη της σφαγής του Ισραήλ στη Γάζα έκανε τις ΗΠΑ στόχο αντιδράσεων. Αν 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι έρχονται στην Κωνσταντινούπολη και πραγματοποιούν εκεί κάθε τρεις μέρες συγκεντρώσεις, αυτό κάτι σημαίνει. Με άλλα λόγια, φωνάζουν “ακούστε τη φωνή μας”», σημείωσε και πρόσθεσε: «Τα πολιτικά δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο επιβάλλουν να σταματήσει αυτός ο βρώμικος πόλεμος το συντομότερο δυνατό».
Η ρητορική του παραμένει πάντα ακραία, αλλά κυρίως γιατί με αυτήν από τη μια ικανοποιεί το εσωτερικό αντιδυτικό ακροατήριό του και από την άλλη επιδιώκει να τον αντιμετωπίζουν διεθνώς ως ρυθμιστικό παράγοντα. Όπως σχολίασε στο Newsbeast ο Δημήτρης Σταθακόπουλος, νομικός – οθωμανολόγος/τουρκολόγος: «Θέλει να δείξει πως είναι ο κλειδοκράτορας στην Ανατολική Μεσόγειο. Να δείξει στη Δύση και κυρίως στις ΗΠΑ πως θα πρέπει να τον υπολογίζουν σε κάθε κίνησή του. Σηκώνει τους τόνους για να τον παρακαλούν να τους ρίξει ώστε να δείχνει πως είναι θεσμικός, όχι μόνο στην περιοχή αλλά και παγκόσμια».
