Μια 80χρονη γυναίκα που εξακολουθεί να απολαμβάνει τη ζωή και να έχει μία γεμάτη καθημερινότητα, προβληματίστηκε όταν ένας επίμονος κύριος με τον οποίο ξεκίνησαν να φλερτάρουν, δεν αποδεχόταν ότι εκείνη δεν ήθελε να συνάψουν σχέση. Το γεγονός την απασχόλησε τόσο έντονα, που έστειλε επιστολή στον Guardian, ζητώντας τη συμβουλή μιας ειδικού.
«Στην προχωρημένη ηλικία των 80, είναι λίγο περίεργο να ζητώ βοήθεια για το πώς να διαχειριστώ τις προσδοκίες ενός ηλικιωμένου θαυμαστή μου. Θα έλεγε κανείς ότι σε αυτή την ηλικία, θα είχα μάθει να τα βγάζω πέρα μόνη μου» γράφει η 80χρονη στην επιστολή της, με τίτλο «Το δίλημμα».
«Ο αγαπημένος μου σύζυγος πέθανε πριν από λίγα χρόνια ενώ τα παιδιά και τα εγγόνια μου ήταν πάντα τεράστια παρηγοριά. Εξακολουθώ να εργάζομαι και να έχω μία πολυάσχολη καθημερινότητα ως εργένισσα» συνεχίζει και εξηγεί πώς γνώρισε τον συνταξιούχο και τι ήταν αυτό που την ανησύχησε και την ξενέρωσε.
«Ένας φίλος μου σύστησε έναν ηλικιωμένο χήρο. Πριν καλά-καλά καταλάβω τι συνέβαινε, βρέθηκα σε μια σχέση. Στην αρχή έμοιαζε κάπως ρομαντικό και με έκανε να νιώσω και πάλι επιθυμητή. Αλλά αυτό ξεθώριασε γρήγορα όταν είδα καλύτερα τις συνήθειές του και πόσο απελπισμένα με ήθελε. Διαπίστωσα ότι έπρεπε να είμαι, ανά πάσα στιγμή, διαθέσιμη να απαντάω στα μηνύματα και τις κλήσεις του ενώ ήθελε να κάνω τη σοφέρ του και γενικά να κάνω κουμάντο στη ζωή του. Είπε ότι με είχε ερωτευτεί και ότι ήθελε να περάσει μαζί μου όσον χρόνο θα είχε ακόμα σε ετούτο τον κόσμο. Αλλά ήμουν εγώ ερωτευμένη μαζί του; Η απάντηση ήταν όχι. Δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω στις συναισθηματικές του ανάγκες και σωματικά δεν… ταιριάζαμε. Είναι ένας διασκεδαστικός και μορφωμένος άνθρωπος, αλλά εντελώς ιδιοτελής και φαινομενικά εμμονικός μαζί μου που μου ρουφούσε όλη μου την ενέργεια» συνεχίζει η 80χρονη γυναίκα.
«Υπάρχουν πολλές γυναίκες στη γειτονιά που του πηγαίνουν φαγητό στην πόρτα του, οπότε δεν είναι ότι δεν έχει κανέναν άλλον άνθρωπο στη ζωή του. Του εξήγησα ότι δεν είμαι διαθέσιμη γι’ αυτό που ζητά σε μία σχέση αλλά με χαρά θα συνέχιζα να είμαι φίλη του. Του ζήτησα να σταματήσει αλλά είπε ότι δεν ήταν στο χέρι μου και ήθελε να συνεχίσει να προσπαθεί. Του μίλησα ξανά για το πώς αισθάνομαι αλλά δεν ήθελα να γίνω και φορτική ή δυσάρεστη σκεπτόμενη ότι μπορεί κάτι τέτοιο να είναι το τελειωτικό χτύπημα. Χαίρομαι που είμαστε φίλοι, αλλά δε θέλω κάτι περισσότερο» καταλήγει στην επιστολή της η γυναίκα.
Στην 80χρονη απάντησε η ψυχοθεραπεύτρια Φιλίπα Πέρι, συμβουλεύοντάς τη τα εξής: Μου φαίνεται πιο πιθανό να βιώσει κανείς ένα τέτοιο πρόβλημα στα 80 του παρά στα 20 ή τα 30 γιατί αν ήσασταν νεότερη θα είχατε μεγαλώσει σε διαφορετική εποχή και θα γνωρίζατε ότι δεν είναι σωστό να συνεχίζει κάποιος να σας ενοχλεί αφού του έχετε πει να σταματήσει.
Εσείς όμως μεγαλώσατε σε μια εποχή που τα κορίτσια έπρεπε να είναι πάντα χαρούμενες και υποτακτικές και τα αγόρια μπορούσαν να κάνουν ό,τι θέλουν.
Η κουλτούρα των δεκαετιών του 1940 και του ‘50 ήθελε τις γυναίκες να είναι χαμογελαστές, συγκαταβατικές και υπάκουες και υποθέτω ότι σε αυτή τη συνθήκη μεγαλώσατε. Υποθέτω ότι, παρά ταύτα, καταφέρατε να χαράξετε μια σπουδαία καριέρα και να οικοδομήσετε ισότιμες σχέσεις στις οποίες σας αγαπούν και σας σέβονται. Εκτός του ότι προέρχεστε από αυτή την κουλτούρα της δεκαετίας του ’50, είστε πιθανώς από τη φύση σας ευγενική, με ενσυναίσθηση και σκέφτεστε τους άλλους, και αυτός ο τρόπος ήταν λειτουργικός για εσάς μέχρι να έρθει στη σκηνή αυτός ο επίμονος κύριος.
Αν οι άνθρωποι έχουν καλή αίσθηση του πού βρίσκονται τα όριά σας και κάνουν ό,τι μπορούν για να μην τα ξεπερνούν, δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη να ορίζετε τον εαυτό σας λέγοντας ρητά τι θα ανεχτείτε και τι όχι. Επομένως, είναι πιθανό να μην έχετε δουλέψει πολύ πάνω στον καθορισμό ορίων. Ωστόσο, ο φίλος σας δεν ακολουθεί αυτόν τον κοινωνικό κώδικα και επομένως θα πρέπει να είστε σαφής όσον αφορά τα όριά σας. Θα πρέπει να του πείτε κάτι τέτοιο: “Αν δεν θέλεις ή δεν μπορείς να πιστέψεις ότι δεν θα θελήσω ποτέ να συνεχίσω μια ρομαντική σχέση μαζί σου, θα σταματήσω να σε βλέπω εντελώς”. Μπορεί να τον μπερδεύει η λέξη “φίλος”. Ίσως πιστεύει ότι είναι αδύνατο να είστε “απλώς φίλη” με κάποιον του αντίθετου φύλου, οπότε ίσως χρειαστεί να ορίσετε και εσείς τι σημαίνει φίλος. Αν αρνείται να πάρει το μήνυμα αφού του δηλώσετε το όριό σας, τότε μπορείτε να πάψετε να τον βλέπετε εντελώς με καθαρή συνείδηση.
Νομίζω ότι το να βάλεις όρια είναι δύσκολο για σένα, επειδή, μετά από 80 χρόνια, έχεις να ξεπεράσεις πολλές συνθήκες, οπότε είναι πολύ πιο δύσκολο για σένα να πεις απλά “άντε γ….ου” απ’ ό,τι θα ήταν για μένα, που γεννήθηκα 20 χρόνια μετά από σένα. Οι γενιές μετά από εμάς μπορούν να είναι ακόμα καλύτερες στο να θέτουν όρια και να τα τηρούν.
Ξέρεις, ο άνθρωπος αυτός θα επιβιώσει, γιατί όπως είπες έχει ένα βοηθητικό περιβάλλον, αλλά ακόμα και αν δεν το είχε, και πάλι δεν έχεις καμία υποχρέωση απέναντί του.
Το άτομο στο οποίο πρέπει πραγματικά να είστε ευγενικοί δεν είναι κάποιος που φαίνεται να έχει σκοπό να αγνοήσει τις επιθυμίες σας, αλλά στον εαυτό σας».
