«Όταν αποφασίσαμε με τον σύζυγό μου, πλέον, Chris να παντρευτούμε εκείνος δούλευε ως μάγειρας σε ένα πολυσύχναστο εστιατόριο της Νέας Υόρκης.
Δεδομένου ότι ο μισθός του δεν ήταν υψηλός και το ενοίκιο μας μεγάλο, του είπα ότι δεν χρειαζόταν να μου πάρει μονόπετρο.
Το εννοούσα – δεν ήθελα να ζοριστεί απλά και μόνο για να φοράω εγώ μία «φανταχτερή» πέτρα στο δάχτυλό μου. Και δεδομένου ότι τα οικονομικά μας θα συγχωνεύονταν ήμουν ακόμα λιγότερο ενθουσιασμένη με την προοπτική της αγοράς ενός ακριβού δαχτυλιδιού.
Τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς μου και οι φίλοι μου θεώρησαν σωστή την απόφασή μου που δεν ήθελα να ακολουθήσω την παράδοση με το δαχτυλίδι. Μια φίλη μου μάλιστα αστειευόμενη μου είπε πώς “αισθάνεται πραγματικά πιο ελαφριά όταν δεν φοράει το δαχτυλίδι.”
Διαβάστε ολόκληρο το θέμα στο baby.gr…
