φόρεμα από μπριζόλες. Ανέκαθεν οι άνθρωποι δυσκολεύονταν πολύ να συνηθίσουν κάτι που δεν είχαν ξαναδεί και ασκούσαν εύκολα κριτική σε κάτι που ξέφευγε από τα καθιερωμένα. Όσο για όσους – και κυρίως όσες – τολμούσαν να υιοθετήσουν τις αμφιλεγόμενες μόδες, αυτοί χαρακτηρίζονταν «περιθωριακοί», «παρίες», «ανήθικοι» και άλλα χειρότερα…
Οι «Μακαρόνοι»
Η συγκεκριμένη μόδα γεννήθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα, από μερικούς νεαρούς ευγενείς, που πήραν τα στοιχεία της γαλλικής και της ιταλικής μόδας και τα «ερμήνευσαν» με τον πιο υπερβολικό τρόπο. Περίτεχνες περούκες, χρυσοκέντητα σακάκια, στενά παντελόνια και παπούτσια με τακούνι και πολυτελείς αγκράφες. Σε αυτά πρόσθεταν και το απαραίτητο… μακιγιάζ: ρουζ, λευκή πούδρα και πολλές φορές, κραγιόν. Όλα αυτά, έκαναν τους σύγχρονούς τους να μιλούν για «ζώα που δεν είναι ούτε αρσενικά ούτε θηλυκά, παρά μόνο υπερβολικά».
Η «πουκαμίσα της Βασίλισσας»
Για να αναλογιστείτε το μέγεθος του σοκ που προκάλεσε αυτή η μόδα, φανταστείτε τη βασίλισσα της Αγγλίας να κυκλοφορεί… με τα εσώρουχα! Η Μαρία Αντουανέτα της Γαλλίας, έβαλε «φωτιές» στη γκαρνταρόμπα της εποχής, φορώντας μόνο την πουκαμίσα της, η οποία τότε ήταν απλώς ένα εσώρουχο. Παρά τον αρχικό αποτροπιασμό, πολλές κυρίες ακολούθησαν το παράδειγμά της και τελικά, η «πουκαμίσα της βασίλισσας» έγινε το σύμβολο της ρομαντικής μόδας. Είναι δε, τόσο διαχρονικό που το συναντάμε πολύ συχνά σήμερα, ιδίως ως νυφικό.
Τα «bloomer pants»
Συνήθως, οι μόδες που προκαλούν σοκ είναι εκείνες που προβάλλουν υπερβολικά τη θηλυκότητα. Η συγκεκριμένη μόδα έκανε ακριβώς το αντίθετο: έκανε τις γυναίκες να δείχνουν πιο αρρενωπές. Τα bloomer pants είναι απλώς η πρώιμη μορφή του γυναικείου παντελονιού. Εμφανίστηκαν το 19ο αιώνα και ενθουσίασαν τις γυναίκες που ασχολούνταν με τα σπορ. Οι άνδρες, από την άλλη πλευρά, ένιωθαν ότι κάποιος επιχειρούσε να πάρει λίγη από την ισχύ τους και χαρακτήριζαν τις fashionistas της εποχής «αντρογυναίκες».
Το μπικίνι
Περιττό να αναφέρουμε το πόσο αμφιλεγόμενη ήταν αυτή η μόδα. Λίγα χρόνια νωρίτερα, οι γυναίκες κολυμπούσαν με… πλήρη εξάρτυση και οι άνδρες φορούσαν ολόσωμα μαγιό. Αυτό το «δείγμα υφάσματος» για την παραλία, εμφανίστηκε δειλά μετά το 1910 και εδραιώθηκε τη δεκαετία του ’30, για να κατακτήσει ολοκληρωτικά τις παραλίες. H πρώτη που το φόρεσε ήταν μια κολυμβήτρια από την Αυστραλία. Φυσικά, οι πολέμιοι ήταν πολλοί, όμως το μπικίνι βγήκε νικητής: και τα δύο φύλα είχαν καλούς λόγους να το αγαπήσουν!
Το «new look»
Αν το μπικίνι σόκαρε εξαιτίας της μικρής ποσότητας υφάσματος που χρειαζόταν για την κατασκευή του, το new look έγινε αντικείμενο επικρίσεων για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ελλείψεις σε πρώτες ύλες είχαν κάνει τους σχεδιαστές να απλοποιήσουν πολύ τα σχέδια των ρούχων. Το 1941 μάλιστα, είχαν τεθεί αυστηροί περιορισμοί, ώστε να μην γίνεται σπατάλη υφάσματος. Ο Christian Dior ωστόσο, αποφάσισε να πάει κόντρα στους κανόνες και το 1947 λάνσαρε μια πλούσια κολεξιόν που δεν έκανε «τσιγγουνιές». Η υψηλή κοινωνία της εποχής χαρακτήρισε το New look «σοκαριστικό» και «αντιπατριωτικό»!
Το μίνι
Πολλές δεκαετίες έχουν περάσει από τότε που η Μary Quant παρουσίασε τη μίνι φούστα της. Και ακόμη και σήμερα, το μίνι αποτελεί συχνά αιτία για σχόλια ή ακόμη και για καυγάδες ανάμεσα σε ζευγάρια! Το μήκος της φούστας και το ποσοστό… ποδιού που αποκαλύπτεται είναι ένα θέμα που σηκώνει αρκετή συζήτηση. Ωστόσο, στο τέλος, όπως συμβαίνει και με το μπικίνι, άνδρες και γυναίκες έχουν λόγους να το αγαπούν! Από τη δεκαετία του ’60 έως σήμερα, το μίνι δεν έχει εκλείψει ποτέ από τις συλλογές μόδας. Και είναι και οικονομικό…
