Μανούλες μου, γλυκές μανούλες… Τι εφιάλτης και αυτός σήμερα. Άνοιξαν τα σχολεία. Αγχος, αποχωρισμός, άντε και κανένα δάκρυ. Σφιχτά το χέρι του παιδιού και πάμε μέσα στην τάξη. Αγκαλιά, αγκαλιά… αγκαλιά, ξανά αγκαλιά και στο τέλος αποχωρισμός. Ένας εφιάλτης κανονικός. Και γιατί να τον ζήσεις λέω εγώ;
Απλά μην το στείλεις το παιδί σχολείο!
Και πάμε στο γιατί που σου έχω δέκα λόγους:
1. Μπορεί να αρρωστήσει. Κράτησέ το σπίτι, τόσες και τόσες ιώσεις κυκλοφορούν. Το λέει και ο παιδίατρος αν τον πάρεις τηλέφωνο.
2. Μπορεί να ιδρώσει από την τρεχάλα και μην του αλλάξουν τη μπλούζα. Σίγουρα θα το αρπάξει το κρυολόγημα.
3. Μπορεί να μην του αρέσει το φαγητό σχολείο. Σπίτι θα κάνετε παρέα κουλουράκια, θα αράξει λίγο στην τηλεόραση και το μεσημέρι θα φάει ζεστά τα μακαρόνια με κιμά στη ώρα του όπως πρέπει.
4. Μπορεί να το πειράξει κανένα άλλο παιδί, από αυτά τα… ξένα των άλλων γονιών που τα έστειλαν σχολείο. Ναι, υπάρχουν και αυτοί.
5. Μπορεί να πέσει και να χτυπήσει στην αυλή. Στο σπίτι αυτά δεν γίνονται.
6. Μπορεί να μην ασχολείται συνέχεια μαζί του η δασκάλα. Έχει καμιά 25αρια ακόμη από αυτά των άλλων γονιών. Τι; Τα βάζουν όλα σε μια τάξη;
7. Μπορεί να μην του κάνει η δασκάλα ρε παιδί μου… Δεν του κάνει πώς το λένε… Δεν του κάνει.
8. Μπορεί να χρειαστεί τουαλέτα. Λοιπόν, ΔΕΝ είναι περασμένη με χλωρίνη στο σχολείο… και δεν έχει και μωρομάντηλα ή αρωματικά σαπουνάκια. Πού να μπλέκει τώρα το κακόμοιρο το παιδί.
9. Μπορεί να θέλει τον μπλε μαρκαδόρο αλλά να μην του τον δίνει το «μούλικο» της κυρίας Μαρίας από τον 5ο όροφο που κάθισε δίπλα του. Είπαμε βάζουν καμιά 25αρια σε κάθε τάξη…
10. Μπορεί να του λείψει και η γλυκιά του η μανούλα…
Λοιπόν, εγώ τα είπα… Τώρα αφήστε τα παιδιά να ανοίξουν τα φτερά τους. Να βρουν το χώρο τους μέσα στην κοινωνία του σχολείου, να «τριφτούν» με ανθρώπους της ηλικίας τους, να ωριμάσουν και να μεγαλώσουν… Αυτός δεν είναι ο σκοπός σας;
Και μια ερώτηση για το τέλος: Ποιος θυμάται την πρώτη μέρα στο σχολείο;
Παναγιώτης Ευθυμιάδης
