Οι περισσότερες γυναίκες αισθάνονται από πολύ μικρές μια ακαταμάχητη έλξη για τα μωρά. Αυτό έχει να κάνει κυρίως με τις ορμόνες τους, αλλά και με την κοινωνία που μεγαλώνουν οι ίδιες. Μέσα σε αυτή υπάρχουν στερεότυπα, όπως εκείνο που λέει πως όλες οι γυναίκες πρέπει να γίνονται κάποια στιγμή στη ζωή τους μητέρες.
Όταν λοιπόν μια γυναίκα καταφέρει να βρει το κατάλληλο άνθρωπο για να περάσει τη ζωή της, το περιβάλλον αρχίζει τις προτροπές στο νέο ζευγάρι του τύπου «άντε, να παντρευτείτε και να κάνετε και κανένα παιδάκι… περνάει ο καιρός!». Έτσι εγκαθίσταται για τα καλά η άποψη ότι πρέπει να κάνει μια γυναίκα παιδί.
Όμως, όταν το όνειρο γίνεται πραγματικότητα και η επίδοξη μητέρα είναι έγκυος, αρχίζουν οι αμφιβολίες: «Καλά δεν περνάω με τον άνθρωπό μου; Έχουμε ησυχία, τα οικονομικά μας δεν είναι τόσο χάλια όσο όταν ήμουν μόνη μου, κάνουμε τις βόλτες μας, δεν μας ελέγχει κανείς… Το παιδί τι το θέλουμε; Θα μας χαλάσει την ηρεμία μας και θα αναστατώσει το πρόγραμμά μας. Μάλλον με ελέγχουν οι ορμόνες μου υπερβολικά. Μπας και κάναμε λάθος; Μήπως δεν είμαι εγώ κατάλληλη για μητέρα;» κλπ.
Πάνω κάτω, όλες οι γυναίκες περνάνε από αυτή τη φάση. Όμως έρχεται εκείνη η μαγική ώρα που κρατάνε στα χέρια τους το μωρό τους και ξεχνάνε κάθε δισταγμό ή αμφιβολία που είχαν όλους τους προηγούμενους μήνες. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό πια μπροστά στο μικρό αυτό πλασματάκι, που ενώνει δυνατότερα το ζευγάρι.
Οι βόλτες και η ξενοιασιά μπορεί να ανήκουν στο παρελθόν, αλλά αντικαθίστανται από παιδικά γελάκια και χαρούμενες φατσούλες, που αργότερα θα λένε «μανούλα, σ’ αγαπώ». Υπάρχει τίποτα ομορφότερο;
Πηγή: mother.gr
