Όπως εξηγεί ο οικονομολόγος Ρόμπερτ Φρανκ [Robert Frank], αυτό είναι ένα αρκετά κλασικό παράδειγμα της οικονομικής αρχής περί κόστους και οφέλους, όταν δηλαδή το κόστος κάποιου πράγματος ή μιας υπηρεσίας δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερο από το όφελος. Δεδομένου ότι οι καταναλωτές χρησιμοποιούν το φως στο ψυγείο τους αρκετά συχνά, και επομένως το θεωρούν ως πολύτιμο χαρακτηριστικό, οι κατασκευαστές μπορούν να δικαιολογήσουν το κόστος εγκατάστασης αυτών των φώτων πολύ πιο εύκολα από ό,τι, λόγου χάρη, στα φώτα της κατάψυξης.
Όσο για το γιατί οι καταναλωτές δεν εκτιμούν πολύ τα φώτα κατάψυξης, η πιο δημοφιλής εξήγηση είναι ότι απλά δεν ανοίγουμε τους καταψύκτες μας τόσο συχνά όσο τα ψυγεία μας. Και όταν ανοίγετε τον καταψύκτη σας, μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να σταθείτε εκεί για λίγα λεπτά και να μετρήσετε τις επιλογές που έχετε.
Μια άλλη θεωρία είναι ότι οι κατασκευαστές σκέφτηκαν ότι δεν άξιζε να εγκαταστήσουν ένα φως στην κατάψυξη όταν πιθανότατα θα είχε καταλήξει κρυμμένο πίσω από τη συσσώρευση πάγου που δημιουργείται συχνά εκεί. Και από τη στιγμή που οι καταψύκτες αυτο-απόψυξης βγήκαν στην αγορά, οι καταναλωτές είχαν ήδη συνηθίσει να μην έχουν φώτα κατάψυξης.
