Το 1982 ένας αμερικανός εφευρέτης επινόησε τον «αναπνευστικό σωλήνα της τουαλέτας» με τον οποίο κάποιος θα μπορούσε να επιβιώσει σε ένα πολυώροφο κτίριο που είχε παραδοθεί στις φλόγες.
Όταν ξεσπάσει φωτιά ο εγκλωβισμένος ένοικος θα πρέπει γρήγορα να αρπάξει τον ειδικό αναπνευστήρα, να σπεύσει στην πλησιέστερη τουαλέτα, να σπρώξει τον εύκαμπτο σωλήνα βαθιά μέσα στο νερό μέχρι να εντοπίσει, στην απέναντι «όχθη» της τουαλέτας, φρέσκο αέρα. Με αυτόν τον τρόπο ο εφευρέτης πιστεύει ότι ο άνθρωπος που κινδυνεύει δε θα πάθει ασφυξία και θα μπορέσει να βρει καθαρό αέρα.
Ωστόσο ο εφευρέτης δε σκέφτηκε ότι η απέναντι «όχθη» της τουαλέτας είναι πλούσια σε κάθε μορφής επιβλαβή αέρια προερχόμενα από το σύστημα αποχέτευσης και ουσιαστικά η ύπαρξή της αποτρέπει τη διοχέτευσή τους μέσα στο σπίτι ή το γραφείο.
Η εισπνοή αυτών των αερίων σίγουρα μπορεί να αποβεί το ίδιο μοιραία με την εισπνοή του καπνού.
