Ένας άνεργος μηχανικός σκέφτηκε να ανοίξει μία κλινική για να βγάζει λεφτά. Μία ταμπέλα απ’ έξω έγραφε:
Θεραπευτείτε για τα πάντα με 50 ευρώ.
Αν δεν θεραπευτείτε σας επιστρέφουμε εμείς 100 ευρώ.
Ένας γιατρός νομίζοντας ότι είναι μία καλή ευκαιρία να βγάλει ένα 100αρικο πάει επίσκεψη.
Γιατρός (ως ασθενής): Γιατρέ, έχω χάσει την αίσθηση της γεύσης.
Μηχανικός (ως γιατρός): Αδελφή φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο 22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς.
Ο γιατρός – ασθενής φτύνει το φάρμακο και λέει: Μα αυτό δεν είναι φάρμακο! Είναι πετρέλαιο!
Ο μηχανικός – γιατρός: Συγχαρητήρια. Η γεύση σας επέστρεψε! 50 ευρώ παρακαλώ.
Ο δήθεν ασθενής γιατρός φεύγει τσατισμένος αλλά δε το βάζει κάτω και επιστρέφει σε μερικές μέρες αποφασισμένος να πάρει πίσω τα χρήματά του.
Ο ασθενής γιατρός: Γιατρέ έχασα τη μνήμη μου και δεν θυμάμαι πια τίποτα.
Μηχανικός – γιατρός: Αδελφή φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο 22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς.
Ο γιατρός – ασθενής πανικόβλητος: Μα αυτό το φάρμακο είναι για τη θεραπεία της γεύσης!
Μηχανικός: Συγχαρητήρια! Η μνήμη σας επανήλθε. 50 ευρώ παρακαλώ.
Ο γιατρός φεύγει εξαγριωμένος με τον εαυτό του. Αμετανόητος μετά από μερικές ημέρες επιστρέφει.
Ασθενής: Γιατρέ η όρασή μου έχει αδυνατίσει πολύ. Μπορείτε να κάνετε κάτι;
Μηχανικός: Δυστυχώς κύριε δεν έχουμε φάρμακο για αυτό. Παρακαλώ πάρτε αυτό το 100ρικο.
Ασθενής: Μα αυτό είναι 20αρικο!
Μηχανικός: Συγχαρητήρια. Η όρασή σας επανήλθε. 50 ευρώ παρακαλώ.
