Αναξαγόρα, αριθμός 5. Ανάμεσα στη Σωκράτους και τη Μενάνδρου, στο ιστορικό εμπορικό κέντρο της Αθήνας, σε ένα κτίριο βιομηχανικού στιλ γράφτηκε μια από τις σημαντικότερες σελίδες στην ιστορία του ελληνικού περιοδικού Τύπου. «Ρομάντσο, Πάνθεον, Βεντέτα γράφει η επιγραφή απ’ έξω». Το κτίριο στέγαζε το περιοδικό «Ρομάντσο» για περισσότερα από 60 χρόνια, μαζί με αρκετές δημοφιλείς λαϊκές εκδόσεις των δεκαετιών του ’50 μέχρι και του ’80, όπως το «Πάνθεον» και την «Βεντέτα». Το «Ρομάντσο» ταυτίστηκε με την έννοια της λέξης «περιοδικό». Έλεγες «Δώστε μου ένα Ρομάντσο» και σήμαινε «δώστε μου ένα περιοδικό». Ήταν ένα λαϊκό περιοδικό ποικίλης ύλης που είχε ταυτιστεί με τον τρόπο ζωής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Ξεκίνησε να εκδίδεται στις 17 Νοεμβρίου 1934 περισσότερο ως βιβλιοπεριοδικό με αυτοτελή μυθιστορήματα σε κάθε τεύχος. Στα χρόνια της κατοχής θα γίνει περιοδικό ποικίλης ύλης και έτσι θα διατηρηθεί μέχρι το τελευταίο τεύχος του. Φυσικά από τις σελίδες του δεν θα λείπουν οι ιστορίες αγάπης, τα ρομάντσα. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε; Η κυκλοφοριακή έκρηξη του περιοδικού γίνεται το 1956, όταν η τιμή του μειώθηκε στο μισό (από 6 δραχμές, κατέβηκε 3 τρεις), ξεπερνώντας τα 300.000 τεύχη την εβδομάδα, κυκλοφορίες που δεν ξεπεράστηκαν ποτέ. Το «Ρομάντσο» έφτανε στους Έλληνες που ζούσαν σε κάθε άκρη της γης.
Στα εξώφυλλά του θα φιλοξενηθούν όλοι τα αστέρια του ελληνικού κινηματογράφου με πρώτη και καλύτερη την εθνική σταρ Αλίκη Βουγιουκλάκη. Με εκείνη στο εξώφυλλό του η αύξηση της κυκλοφορίας του περιοδικού ήταν κάτι περισσότερο από δεδομένη, κάτι που θα έλεγε πολλές φορές ο ιστορικός εκδότης του περιοδικού Νίκος Θεοφανίδης.