Στη μικρή οθόνη έκανε εκατομμύρια ανθρώπους να γελούν. Ο Μάθιου Πέρι όμως ήταν εγκλωβισμένος σε έναν οδυνηρό κύκλο εθισμού και σε μια μάχη με τους δαίμονες που προέρχονταν από μια κατεστραμμένη παιδική ηλικία.
Το 1986, μετά τη μετακόμισή του στο Λος Άντζελες, ο Μάθιου Πέρι ήταν πεπεισμένος ότι η φήμη θα έλυνε όλα τα προβλήματά του. «Το λαχταρούσα περισσότερο από κάθε άλλο άτομο στον πλανήτη», έγραψε στα απομνημονεύματά του πέρυσι. «Το χρειαζόμουν. Ήταν το μόνο πράγμα που θα με διόρθωνε. Ήμουν σίγουρος γι’ αυτό».
Ο Πέρι τελικά θα εκπλήρωνε την επιθυμία του και θα γινόταν ένας από τους έξι κεντρικούς πρωταγωνιστές της πιο αγαπημένης κωμικής σειράς των τελευταίων 30 ετών.
Έγινε διάσημος ως ο οξυδερκής Τσάντλερ Μπινγκ στα Φιλαράκια, κάτι που έφερε επίσης την περιουσία – με τη μορφή 1,1 εκατ. δολαρίων ανά επεισόδιο – και μια σειρά από λαμπερές σχέσεις.
Ωστόσο, στα παρασκήνια, οι αγώνες του Πέρι για να κρατήσει την προσωπική του ζωή και την υγεία του σε καλά επίπεδα φάνηκε να μεγαλώνουν.
Στην αυτοβιογραφία του, ο Πέρι εντόπισε τις ανασφάλειές του – καθώς και το κωμικό του ταλέντο – σε μια παιδική ηλικία που ήταν μοιρασμένη ανάμεσα στους χωρισμένους γονείς του, αλλά στην οποία ένιωθε την αίσθηση της εγκατάλειψης και από τους δύο, σημειώνει το BBC.
Η μητέρα του ήταν μια Καναδή βασίλισσα της ομορφιάς που έγινε δημοσιογράφος και διετέλεσε γραμματέας Τύπου του πρωθυπουργού Πιερ Τριντό. Ο πατέρας του ήταν Αμερικανός ηθοποιός που πρωταγωνιστούσε σε διαφημίσεις για το aftershave Old Spice.
Το μεγαλύτερο μέρος της ανατροφής του Πέρι έγινε στην Οτάβα του Καναδά, αλλά ο ίδιος είπε ότι ήταν ένα «παιδί που έμενε κλεισμένο στο σπίτι» επειδή η δουλειά της μητέρας του «σήμαινε ότι περνούσα πολύ χρόνο μόνος μου».
«Κατά συνέπεια, έμαθα να είμαι αστείος – καραγκιοζιλίκια, γρήγορες ατάκες, ξέρετε τη διαδικασία – επειδή έπρεπε να είμαι», είπε.
Το τένις
Η μητέρα του είχε μια αγχωτική δουλειά, «και το ότι ήμουν αστείος έτεινε να την ηρεμεί αρκετά ώστε να μαγειρέψει λίγο φαγητό, να καθίσει μαζί μου στο τραπέζι και να με ακούσει – αφού την άκουγα εγώ φυσικά». Όσο για τον πατέρα του, «έβλεπα το πρόσωπό του πιο συχνά στην τηλεόραση ή στα περιοδικά παρά στην πραγματικότητα». Αλλά ήταν «ο ήρωάς μου», έγραψε.
Στην ηλικία των 10 ετών, ο Πέρι άρχισε να συμπεριφέρεται άσχημα – έκλεβε χρήματα, κάπνιζε, άφηνε τους βαθμούς του να πέφτουν και κάποια στιγμή ξυλοκόπησε τον συμμαθητή του και γιο του Τριντό, Τζάστιν – σήμερα πρωθυπουργό του Καναδά. Ήπιε για πρώτη φορά στα 13 του και βαθιά μέσα του, όπως είπε, ήταν αποφασισμένος να αποκλείσει τους πάντες από τα συναισθήματα εγκατάλειψης που ένιωθε. Όταν μετακόμισε στο Λος Άντζελες για να ζήσει με τον πατέρα του στα 15 του, φαινόταν να οδεύει προς την καριέρα του στο τένις, αφού ήταν ένας καταξιωμένος νεαρός παίκτης στον Καναδά.
Αλλά βρήκε τον ανταγωνισμό πιο σκληρό στην Καλιφόρνια και αντί γι’ αυτό έβαλε στόχο την υποκριτική. Πήρε ρόλους στις κωμικές σειρές Charles in Charge και Growing Pains της δεκαετίας του 1980, και στη συνέχεια πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες Sydney του 1990 και Home Free του 1993.
«Όταν διάβασα το σενάριο για το Friends Like Us, ήταν σαν κάποιος να με ακολουθούσε για ένα χρόνο, κλέβοντας τα αστεία μου»
Όταν εμφανίστηκε ένα σενάριο για μια άλλη νέα κωμική σειρά με τίτλο Friends Like Us, ο Πέρι είδε αμέσως τον εαυτό του σε αυτό.
«Όταν διάβασα το σενάριο για το Friends Like Us, ήταν σαν κάποιος να με ακολουθούσε για ένα χρόνο, κλέβοντας τα αστεία μου, αντιγράφοντας τους τρόπους μου, φωτοτυπιάζοντας την κουρασμένη αλλά πνευματώδη άποψή μου για τη ζωή», είπε.
«Ένας χαρακτήρας ξεχώρισε ιδιαίτερα. Δεν ήταν ότι πίστευα ότι θα μπορούσα να παίξω τον Τσάντλερ. Ήμουν ο Τσάντλερ».
Μια μικρή παγίδα ήταν ότι είχε ήδη δεσμευτεί να εμφανιστεί σε μια «κωμωδία επιστημονικής φαντασίας» για τους χειριστές αποσκευών στο αεροδρόμιο του Λος Άντζελες το έτος 2194.
Αλλά αυτό αποδείχθηκε τρομερό και χάθηκε – όπως και ο ηθοποιός που ήταν η πρώτη επιλογή για να υποδυθεί τον Τσάντλερ στην άλλη σειρά, που τώρα τιτλοφορείται απλώς Friends.
Έτσι, ο Πέρι έγινε ο τελευταίος και νεότερος πρωταγωνιστής που είχε επιλεγεί. Ήταν αμέσως σίγουρος ότι θα είχε επιτυχία. Όταν συνάντησε για πρώτη φορά τη δημιουργό Marta Kauffman, «κατάλαβα αμέσως τότε πόσο τεράστιο θα ήταν όλο αυτό».
Είχε δίκιο. Η σειρά έγινε επιτυχία και η φήμη που ποθούσε είχε έρθει. Αλλά αυτό δεν έλυσε τα προβλήματά του.
Όταν η Τζένιφερ Άνιστον τον έφερε αντιμέτωπο με την αλήθεια
«Ένιωθα ότι θα πέθαινα αν το ζωντανό κοινό δεν γελούσε, και σίγουρα δεν είναι υγιές, αλλά μερικές φορές μπορούσα να πω μια ατάκα και να μην γελάσουν, και ίδρωνα και έπαθα σπασμούς. Αν δεν έπαιρνα το γέλιο που έπρεπε να πάρω, φρίκαρα. Το ένιωθα αυτό κάθε βράδυ. Αυτή η πίεση με άφησε σε άσχημη κατάσταση», έλεγε.
Άρχισε να πίνει περισσότερο με την ελπίδα ότι η βότκα θα διόρθωνε τα πράγματα που δεν είχε διορθώσει η φήμη.
Κάποια στιγμή, η κατάσταση ήταν τόσο άσχημη που η Τζένιφερ Άνιστον τον αντιμετώπισε. Έγραψε: «”Μπορούμε να το μυρίσουμε”, είπε, με έναν κάπως περίεργο αλλά αγαπησιάρικο τρόπο, και ο πληθυντικός “εμείς” με χτύπησε σαν βαριοπούλα».
Αλλά ο Πέρι είπε ότι οι συμπρωταγωνιστές του συσπειρώθηκαν για να τον στηρίξουν και ότι απέκτησε έναν νηφάλιο σύντροφο στη δουλειά του για να τον βοηθήσει στο δρόμο προς την ανάρρωση.
Οι προσπάθειες ανάρρωσης ήταν όμως ανώμαλες και μπαινόβγαινε σε κέντρα αποτοξίνωσης. Το 1997, ένα ατύχημα με τζετ σκι είχε ως αποτέλεσμα τον εθισμό στο παυσίπονο Vicodin. Υπήρξαν προβλήματα με το αλκοόλ, τη μεθαδόνη και τις αμφεταμίνες και το 2000 νοσηλεύτηκε με παγκρεατίτιδα.
Δεν θυμόταν να γυρίζει τρία χρόνια τα Φιλαράκια
Κάποτε δήλωσε στο BBC Radio 2 ότι δεν θυμόταν να γυρίζει τρία χρόνια τα Φιλαράκια. «Ήμουν λίγο εκτός εαυτού εκείνη την εποχή, κάπου μεταξύ της τρίτης και της έκτης σεζόν».
Μετά από περισσότερες προσπάθειες θεραπείας, έγραψε στα απομνημονεύματά του ότι ήταν ως επί το πλείστον νηφάλιος από το 2001 – «εκτός από περίπου 60 ή 70 ατυχίες». Όταν τα Φιλαράκια έφτασαν στο τελευταίο τους επεισόδιο τρία χρόνια αργότερα, το καστ, το συνεργείο και το κοινό έκλαιγαν. Ο Πέρι δήλωσε ότι δεν ένιωσε τίποτα. «Δεν μπορούσα να καταλάβω αν αυτό οφειλόταν στα οπιοειδή που έπαιρνα ή αν ήμουν γενικά νεκρός μέσα μου».
Μετά από μια τόσο μεγάλη επιτυχία, ήταν δύσκολο για όλα τα μέλη του καστ να επαναλάβουν αυτή την επιτυχία.
Ο Perry πρωταγωνίστησε ως τηλεοπτικός εκτελεστικός παραγωγός στο Studio 60 on the Sunset Strip του Aaron Sorkin και είχε αξιομνημόνευτους ρόλους στο The West Wing και στο Ally McBeal. Περισσότερες κωμικές σειρές ήρθαν και πέρασαν. Έπαιξε έναν ραδιοφωνικό παρουσιαστή αθλητικών εκπομπών στο Go On, έναν διευθυντή αθλητικής αρένας στο Mr Sunshine και έναν ακατάστατο συγκάτοικο στο The Odd Couple.
Στις ταινίες του περιλαμβάνονταν η αστυνομική περιπέτεια The Whole Nine Yards και η συνέχεια The Whole Ten Yards με τον φίλο του Μπρους Γουίλις, καθώς και η ρομαντική κωμωδία Fools Rush In με τη Σάλμα Χάγιεκ, ενώ υποδύθηκε τον μεγαλύτερο Ζακ Έφρον στο 17 Again. Το 2016 έγραψε επίσης ένα θεατρικό έργο με τίτλο The End of Longing – το οποίο, όπως σημείωσαν οι Times, «εξερευνά την αναζήτηση των χαρακτήρων του για αγάπη και δέσμευση και τη ζημιά που μπορεί να προκληθεί όταν αυτά τα πράγματα συνεχίζουν να απουσιάζουν από τη ζωή».
Ο Πέρι δεν βρήκε ποτέ μόνιμη αγάπη και απέφυγε τη δέσμευση.
«Χρειάζομαι την αγάπη αλλά δεν την εμπιστεύομαι» – Ο χωρισμός με τη Τζούλια Ρόμπερτς
Στην αρχή στα Φιλαράκια, ήταν «άσχημα καψούρης» με την Άνιστον, αλλά αυτά τα συναισθήματα εξανεμίστηκαν, κυρίως λόγω «της εκκωφαντικής έλλειψης ενδιαφέροντος της».
Στη συνέχεια τα έφτιαξε με τη Τζούλια Ρόμπερτς, όταν αυτή έπαιξε στη σειρά. Αλλά οι ανασφάλειες του Πέρι ήταν εκεί και ισχυρίστηκε ότι ήταν συνεχώς πεπεισμένος ότι θα τον παρατούσε. «Γιατί να μην το κάνει; Δεν ήμουν αρκετός, δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι αρκετός, ήμουν σπασμένος, στραβός, μη ερωτεύσιμος. Έτσι, αντί να αντιμετωπίσω την αναπόφευκτη αγωνία της απώλειάς της, χώρισα με την όμορφη και λαμπρή Τζούλια Ρόμπερτς».
Υπήρξαν και άλλες σχέσεις, μεταξύ άλλων με την ετεροθαλή αδελφή της Κάρι Φίσερ, την Τρίσια, τις ηθοποιούς Λίζι Κάπλαν και Γιασμίν Μπλιθ και τη μάνατζερ ταλέντων Molly Hurwitz.
Αλλά είπε ότι δυσκολευόταν να αφήσει τους ανθρώπους να μπουν μέσα. «Χρειάζομαι την αγάπη αλλά δεν την εμπιστεύομαι. Αν κάνω το παιχνίδι μου όπως ο Τσάντλερ και σου δείξω ποιος πραγματικά είμαι μπορεί να με προσέξεις – αλλά ακόμα χειρότερα μπορεί να με προσέξεις και να με αφήσεις, και αυτό δεν μπορώ να το έχω».
Κώμα δύο εβδομάδων
Εν τω μεταξύ, τα προβλήματα υγείας του έφτασαν σε σημείο κρίσης το 2018. Το παχύ έντερό του «εξερράγη» λόγω κατάχρησης οπιούχων, με αποτέλεσμα να χρειαστεί επτάωρη χειρουργική επέμβαση και να του δοθεί 2% πιθανότητα να βγάλει την πρώτη νύχτα. Τα κατάφερε, αλλά πέρασε τις επόμενες δύο εβδομάδες σε κώμα. «Είχα σχεδόν αυτοκτονήσει», έγραψε αργότερα. «Δεν ήμουν ποτέ παρτάκιας – η λήψη όλων αυτών των φαρμάκων, και ήταν πολλά φάρμακα, ήταν απλώς μια μάταιη προσπάθεια να νιώσω καλύτερα».
Στα απομνημονεύματά του, διηγείται πως είχε ξοδέψει συνολικά 7 εκατομμύρια δολάρια προσπαθώντας να αποτοξινωθεί, είχε παρακολουθήσει 6.000 συναντήσεις των Ανώνυμων Αλκοολικών, είχε 15 περιόδους αποτοξίνωσης και πήγαινε σε ψυχοθεραπεία δύο φορές την εβδομάδα επί 30 χρόνια.
Ήταν ένα υψηλό τίμημα για αυτές τις βαθιά ριζωμένες ανασφάλειες που δεν διορθώνονταν με την τεράστια φήμη, αλλά χρησιμοποίησε και τις δικές του εμπειρίες για να υποστηρίξει τους εξαρτημένους.
Το 2012 μετέτρεψε το εξοχικό του στην παραλία του Μαλιμπού, αξίας 10 εκατομμυρίων δολαρίων, σε Perry House, ένα κέντρο νηφάλιας διαβίωσης για άνδρες, και το έργο βραβεύτηκε από τον Λευκό Οίκο τον επόμενο χρόνο.
Το πούλησε δύο χρόνια αργότερα, αλλά δήλωσε ότι εξακολουθούσε να είναι αφοσιωμένος στην παροχή υπηρεσιών για τους απεξαρτημένους που αναρρώνουν.
Τώρα, μετά το θάνατό του, το έργο αυτό αναγνωρίζεται παράλληλα με την επίδραση που άσκησε με το υποκριτικό του ταλέντο. Και θα τον θυμούνται με αγάπη γι’ αυτό οι θαυμαστές των Friends…
