Στο χωριό Άγιος Ισίδωρος της Ρόδου κάθε Πάσχα αναβιώνει ένα παραδοσιακό έθιμο, που ονομάζεται «Βούρνες».
Το έθιμο αυτό διαρκεί από το Μεγάλο Σάββατο και τελειώνει τη Δευτέρα μετά το Πάσχα και σε αυτό συμμετέχουν όλοι οι λεύτεροι του χωριού, οι οποίοι οφείλουν τις ημέρες αυτές να τηρήσουν ορισμένους «κανόνες».
Το Μεγάλο Σάββατο -όπως αναφέρει η ιστοσελίδα topika-nea.gr- κουβαλούν κουτσούρους (κούτσουρα), δηλαδή μεγάλα κομμάτια από κορμούς δέντρων, με τους οποίους ανάβουν τον καλαφουνό πριν την Ανάσταση, επάνω από τον οποίο κρεμούν το ομοίωμα του Ιούδα στην πλατεία του χωριού.
Την ίδια ημέρα εκλέγεται το προεδρείο το οποίο είναι υπεύθυνο για την τήρηση του εθίμου και είναι επιφορτισμένο με τη διαδικασία της… δίκης όλων των λεύτερων τη Δευτέρα της Λαμπρής.
Την Κυριακή του Πάσχα μετά τη Δεύτερη Ανάσταση, όποιος συμμετέχει τελευταία φορά στο έθιμο -επειδή πρόκειται να παντρευτεί την επόμενη χρονιά- είναι αυτός που ανάβει τη φωτιά στον Ιούδα.
Η αποκορύφωση του εθίμου έρχεται τη Δευτέρα του Πάσχα, όπου γίνεται το δικαστήριο, με το εκλεγμένο προεδρείο να δικάζει έναν – έναν τους συμμετέχοντες, για το κατά πόσο τήρησαν τους κανόνες του εθίμου.
Μία από τις υποχρεώσεις των λεύτερων είναι να πάνε στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου τη Λαμπρή Δευτέρα, πριν από την ανάγνωση του Ευαγγελίου. Υπάρχει και «μυστική αστυνομία» –κανείς δε γνωρίζει ποιοι την απαρτίζουν- η οποία φροντίζει να παρακολουθεί τους συμμετέχοντες για την τήρηση των κανόνων.
Μια ομάδα νέων –όπως ορίζεται από το συμβούλιο- επισκέπτεται τα σπίτια όσων έχουν καταγραφεί ως απόντες από τη Θεία Λειτουργία και τοποθετεί μια τσουκοπάνα (ειδικό πανί), που φανερώνει την παράβασή τους, για την οποία θα τιμωρηθούν με το ανάλογο πρόστιμο.
Όσοι αρνούνται να πληρώσουν το χρηματικό πρόστιμο, τους επιβάλλεται η εσχάτη των ποινών, που είναι η «Βούρνα», δηλαδή τους ρίχνουν σε μία χαβούζα με νερό, με τα ρούχα που φορούν εκείνη τη στιγμή χωρίς να υπάρχει παρεξήγηση.
Τα χρήματα που συγκεντρώνονται δίδονται για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
