Σε υψόμετρο 500 μέτρων, δυτικά του φημισμένου χωριού της Απειράνθου, στην ενδοχώρα του νησιού, η Μονή είναι ένα ορεινό παραδοσιακό χωριό της Νάξου, ξακουστό για τους μάστορες της πέτρας.
Οι Μονιάτες, όπως είναι γνωστοί οι κάτοικοι του χωριού, δούλευαν και σμίλευαν με ιδιαίτερη μαεστρία την πέτρα, ένα ταλέντο που αποτυπώνεται στα παραδοσιακά πέτρινα σπίτια του χωριού. Αμφιθεατρικά χτισμένα σε μια πλαγιά εκατέρωθεν του κεντρικού πλακόστρωτου δρόμου, ξεχωρίζουν για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους.
Ο περίπατος στα γραφικά σοκάκια της Μονής -η είσοδος στα αυτοκίνητα απαγορεύεται- οδηγεί στην πλακόστρωτη κεντρική πλατεία, την εκκλησία της Αγίας Φωτεινής, τα δύο παλιά ελαιοτριβεία και το πηγάδι που βρίσκεται στην άκρη του χωριού.
Το όνομα του χωριού οφείλεται στο πρώην βυζαντινό μοναστήρι και νυν εκκλησία της Παναγιάς Δροσιανής -μιας εκ των παλαιότερων των Βαλκανίων– η οποία συναντάται στο δρόμο προς το Χαλκί.
Αυτό που σίγουρα μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη του επισκέπτη, εκτός από τις γραφικές και παραδοσιακές εικόνες που αντικρίζει στη Μονή, και η απρόσκοπτη θέα προς το λεκανοπέδιο της Τραγαίας, η οποία, καιρού επιτρέποντος, φτάνει μέχρι τη θάλασσα.
