Ακριβώς στο κέντρο της ενδοχώρας της Κύθνου, συναντάται το γραφικό χωριό Δρυοπίδα, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που δεν ακολουθεί τις τεχνοτροπίες της χαρακτηριστικής κυκλαδίτικης και το μοναδικό του νησιού που δεν είναι ορατό από τη θάλασσα.
Γνωστή και ως Χωριό, βρίσκεται σε ιδιαίτερα κομβικό σημείο, καθώς από εδώ ξεκινάνε όλες οι περιπλανήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις του νησιού όπως η Κανάλα, ο Άγιος Δημήτριος, τα Φλαμπούρια και οι περιοχές στο νότιο τμήμα της Κύθνου.
Κατά τα παλαιότερα χρόνια αποκαλούνταν «Χωριό», ενώ η ονομασία «Δρυοπίς», όπως εκείνη του αρχαίου οικισμού, της αποδόθηκε επί Όθωνα, με σκοπό να τιμήσει την φυλή των «Δρυόπων». Η σύγχρονη κοινότητα του χωριού, λέγεται, ότι δημιουργήθηκε κατά τον 19ο αιώνα από πρόσφυγες της Κρήτης.
Αρχιτεκτονικά παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον, καθώς αν την παρατηρήσει κανείς θα δει ότι η αρχιτεκτονική των κτιρίων της διαφέρει αρκετά από την χαρακτηριστική κυκλαδίτικη. Διώροφα κτίρια με κεραμιδοσκεπές, τα οποία, κατά πολλούς, αποδίδονται στο ότι οι κάτοικοι του οικισμού διέθεταν ιδιαίτερη έφεση στην τέχνη της κεραμικής. Αυτός είναι και ο λόγος που το χωριό έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός.
Σημείο αναφοράς για το χωριό το σπήλαιο Καταφύκι, το οποίο βρίκσκεται μέσα στη Δρυοπίδα, με τους εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας, ενώ τόσο επί Τουρκοκρατίας όσο και την περίοδο της γερμανικής κατοχής λειτουργούσε ως καταφύγιο.
Άλλα αξιόλογα σημεία του χωριού είναι το Βυζαντινό Μουσείο, που φιλοξενείται στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, το Λαογραφικό Μουσείο, καθώς και το Αγρομουσείο. Παράλληλα το ενδιαφέρον του κοινού τραβάει το Μνημείο των Πεσόντων, οι παλιοί ανεμόμυλοι (βρίσκονται σε λόφο λίγο έξω από τον οικισμό), καθώς και ο ναός του Αγίου Μηνά με το εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο.
