Είναι το νησί που ή θα λατρέψεις ή δεν θα θελήσεις να επισκεφτείς ποτέ ξανά στη ζωή σου. Μέση λύση δεν θα βρεθεί σίγουρα. Η ιδιαίτερη και άγρια ομορφιά του δεν μπαίνει σε κατηγορίες, γι αυτό και έχει την «πολυτέλεια» να «παίζει» μόνο του στην κατηγορία του.

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, λοιπόν, συγκαταλέγεται ανάμεσα στα ελάχιστα νησιά της χώρας, που αποτελούν πραγματική εμπειρία σε όσους επιλέξουν να τα επισκεφτούν (ακόμη και ο τρόπος για να τα προσεγγίσει κανείς είναι ιδιαίτερος, καθώς οι συνδέσεις με το νησί δεν είναι συχνές) αλλά και να τα ανακαλύψουν εκ των έσω.

Και όταν συμβεί αυτό, θα ταχθούν τόσο με το πλευρό των ντόπιων, όσο και με των υπόλοιπων Ελλήνων που τα λατρεύουν και δεν θέλουν να γίνουν ευρέως γνωστά στο μαζικό τουρισμό.

Κάτι που ισχύει μέχρι και σήμερα για τα Κύθηρα, το καλά κρυμμένο μυστικό μας, όπως αναφέρει και το αυστραλιανό ταξιδιωτικό site Escape. Το Τσιρίγο, όπως είναι γνωστή η ονομασία τους επί Ενετοκρατίας, έχει καταφέρει να διατηρήσει αυθεντική την εικόνα του, επενδύοντας στη φιλοξενία και τις προσεγμένες υπηρεσίες προς τους επισκέπτες του.

Η μυθολογία λέει ότι εδώ γεννήθηκε η Αφροδίτη, η θεά του έρωτα και της ομορφιάς, κάτι που δικαιολογεί κατά κάποιον τρόπο και αυτό που παθαίνουν όσοι τα κατατάσσουν ανάμεσα στους αγαπημένους τους ελληνικούς, νησιωτικούς προορισμούς.

Σοφιστικέ και ιντελεκτουέλ, με μία ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική χροιά, η Χώρα στο νοτιότερο σημείο του νησιού, είναι και η πρωταγωνίστριά του. Το γοητευτικό σκηνικό της αποτελείται από στενά σοκάκια με πανέμορφα σπίτια, ενετικά κτήρια αλλά και κτίσματα που δημιουργήθηκαν επί Αγγλοκρατίας, παλιά αρχοντικά και σπίτια ευγενών που «αγκαλιάζουν» το ενετικό κάστρο του 1503 που «βλέπει» τόσο στο Καψάλι, το κοσμοπολίτικο επίνειο της Χώρας, όσο και απέναντι στο μικρό νησάκι Χύτρα.

Κεφαλοχώρι των Κυθήρων είναι ο Ποταμός στο βόρειο τμήμα του νησιού, ενώ λίγο πιο πάνω συναντάται η Αγία Πελαγία, ένα τουριστικό θέρετρο με ξενοδοχεία, ταβέρνες και cafe-bars.

Στην ενδοχώρα του νησιού συναντώνται ενδιαφέροντα χωριά όπως ο Μυλοπόταμος, με την γραφική πλατεία με τον γεροπλάτανο, τον καταρράκτη της Φόνισσας ή Νεράιδας και το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας, τα Μητάτα, τα Αρωνιάδικα και τα Καστριτσιάνικα με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους και φυσικά ο παραθαλάσσιος Αβλέμονας με το κινηματογραφικό σκηνικό που μεταφέρει στη δεκαετία του ’50.

Το νησί φημίζεται για τις υπέροχες παραλίες με τα σμαραγδένια νερά, οι περισσότερες από τις οποίες είναι ανοργάνωτες και με βοτσαλάκι. Στις must visit το Σπαραγαρίο, το Μελιδόνι και ο Χαλκός στο νότιο τμήμα, η Κομπονάδα, το Καλαδί με τον χαρακτηριστικό βράχο (η πιο πολυφωτογραφημένη απ’ όλες), η Παλαιόπολη και το Διακόφτι με το εντυπωσιακό ναυάγιο, η Λορέντζου, η Λαγκάδα και οι Φούρνοι στο ανατολικό τμήμα.

Στο δυτικό μέρος των Κυθήρων το Καλάμι (εδώ κατεβαίνετε με σκοινί) και ο Λιμνιώνας αξίζουν την προτίμηση των επισκεπτών.

Όσοι τα επισκεφτούνε, λοιπόν, θα καταλάβουν ότι τα Κύθηρα δεν υποκύπτουν στο mainstream, διατηρούν έναν χαμηλών τόνων χαρακτήρα, ενώ κερδίζουν με την αυθεντικότητα και το ανεπιτήδευτο προφίλ τους. Γι’ αυτό και είναι περισσότεροι όσοι πιστεύουν ότι πρέπει να παραμείνουν το… κρυμμένο μυστικό- νησί της χώρας.