Κρυστάλλινα νερά, απότομα βράχια και μια αμμώδης παραλία που σε κάνει να νομίζεις πως βρίσκεσαι στον παράδεισο. Και το χιλιοφωτογραφημένο καράβι να μένει εκεί με τα χρόνια για να κάνει αυτή την παραλία τόσο μοναδική, λόγο για να επισκεφτείς ξανά και ξανά τη Ζάκυνθο.
Η παραλία «Ναυάγιο» είναι η πιο φημισμένη της Ζακύνθου και μια από τις πιο γνωστές του Ιονίου και της Ελλάδας. Κάθε χρόνο συρρέουν χιλιάδες τουρίστες για να θαυμάσουν όχι μόνο την ομορφιά της παραλίας αλλά και το φημισμένο πλοίο απ’ όπου πήρε και το όνομά της.
Πρόκειται για το ατύχημα του εμπορικού πλοίου «Παναγιώτης», που έγινε στις 30 Σεπτεμβρίου 1982. Το πλοίο ανήκε σε έναν Κεφαλλονίτη και μετέφερε λαθραία τσιγάρα τα οποία παραλάμβανε από λιμάνια της Τουρκίας, Αλβανίας και της Γιουγκοσλαβίας και στη συνέχεια μέσω μικρών πλοιάριων μεταφέρονταν στην Ιταλία. Στο συμβάν της 30ης Σεπτεμβρίου το πλοίο ήταν γεμάτο παράνομο φορτίο με κούτες αφορολόγητων τσιγάρων, 1895 στο σύνολο, με καπετάνιο και πλήρωμα Κεφαλλονίτες και δύο Ιταλούς λαθρέμπορους.
Το ατύχημα προκλήθηκε λόγω κακοκαιρίας και χαλασμένης μηχανής όταν το πλοίο βγήκε εκτός πορείας και ακυβέρνητο κατέληξε στα βράχια της Ζακύνθου. Σύμφωνα όμως με μια άλλη εκδοχή το ναυάγιο προκλήθηκε εκ των έσω όταν ο καπετάνιος με το πλήρωμα αποφάσισαν να κλειδώσουν σε μια καμπίνα τους Ιταλούς λαθρέμπορους για να μεταπουλήσουν και να επωφεληθούν οι ίδιοι το εμπόρευμα. Οδήγησαν το πλοίο στον όρμο του «Σπυριλή» και περίμεναν εκεί αλλά εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, προσάραξαν στα αβαθή του όρμου.
Τότε ξεκίνησε η περιπέτεια όταν αποφάσισαν να ξεφορτωθούν μερικές κούτες τσιγάρα μήπως και… ξεκολλήσουν το πλοίο. Οι κούτες οι οποίες ήταν ειδικά τυλιγμένες ώστε να μην βραχούν τα τσιγάρα ακόμα και αν από ατύχημα πέσουν στη θάλασσα άρχισαν φυσικά να διασκορπίζονται και να ξεβράζονται στις γύρω περιοχές. Καπετάνιος και πλήρωμα απελευθέρωσαν τους Ιταλούς, έφυγαν από το πλοίο και σκαρφαλώνοντας στα βράχια μετά από ώρες έφτασαν στη Ζάκυνθο όπως αναφέρει ο Γιώργος Δεμέτης στο περιοδικό Libro το 2008.
Ακολούθησε κανονικό πλιάτσικο με τους κατοίκους από τη μια να μαζεύουν τα τσιγάρα από τη θάλασσα και να τα κρύβουν και από την άλλη να εισβάλλουν στο πλοίο και να το αδειάζουν. Πλήρωμα και καπετάνιος συνελήφθησαν και δικάστηκαν ενώ οι Ιταλοί απελάθηκαν. Τελικά οι Αρχές βρήκαν στα σπίτια τα τσιγάρα που είχαν μαζέψει οι κάτοικοι και τα έστειλαν στο Τελωνείο.
Με τον καιρό η θάλασσα «έσπρωχνε» το καράβι στη στεριά αποκόβοντάς το και το μετέτρεψε σε πραγματικό αξιοθέατο του νησιού. Αν και το σημείο ήταν γνωστό κυρίως στους ψαράδες του νησιού, μετά το συμβάν έγινε ακόμη πιο γνωστό και εκτιμήθηκε η ομορφιά του προσελκύοντας με τα χρόνια εκατοντάδες τουρίστες που ήθελαν να κάνουν μπάνιο στην ξακουστή παραλία πλέον.
Σήμερα μένουν μόνο κομμάτια από το κουφάρι του πλοίου ενώ καραβάκια φέρνουν τους τουρίστες που θέλουν να απολαύσουν τα καταγάλανα νερά. Τα τελευταία χρόνια γίνονται και πτώσεις base Jumping για τους λάτρεις των extreme sports και του φυσικού τοπίου.
