Οι κάτοικοι της περιοχής γνώριζαν την ύπαρξή του από το 1900, αλλά λέγεται πως το θεωρούσαν «καταραμένο», αποφεύγοντας και να πλησιάσουν το μέρος. Μέχρι που το 1949, οι ιδρυτές της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, Γιάννης και Άννα Πετροχείλου, άρχισαν να το εξερευνούν συστηματικά και να ανακαλύπτουν τον θαυμαστό θέαμα που απλωνόταν μπροστά τους, στα έγκατα της γης.
Ο λόγος για το Σπήλαιο του Διρού, το οποίο σήμερα, αποτελεί έναν από τους δημοφιλείς προορισμούς της χώρας κι ένα από τα ωραιότερα σπήλαια σε όλο τον κόσμο, στο είδος του, μετά από εκείνα στο Zaita της Βηρυττού και στο Padirac της Γαλλίας. Το σπήλαιο της Βλυχάδας (ή Βλυφάδας), όπως αλλιώς λέγεται, βρίσκεται νότια της Αρεόπολης, στο ιστορικό χωριό της Μάνης, Πύργο του Διρού.
Μέχρι το 1960 είχαν εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί 1.600 μέτρα ενώ σήμερα το γνωστό μήκος του σπηλαίου ξεπερνά τα 15 χιλιόμετρα, αποκαλύπτοντας ένα απίστευτο θαύμα της φύσης στα έγκατα της γης.
Το Διρό αποτελεί ισχυρό πόλο έλξης των τουριστών, μαζί με το άλλο κοντινό σπήλαιο Αλεπότρυπα. Στο εσωτερικό του ρέουν δυο υπόγειοι ποταμοί (υδάτινοι διάδρομοι), γύρω από τους οποίους έχει σχηματιστεί ένας ολόκληρος κόσμος από σταλακτίτες και σταλαγμίτες, που αφήνουν τον κάθε ταξιδιώτη άφωνο μπροστά στο απαράμιλλο φυσικό κάλλος του τοπίου.
Βασικός σταθμός του λημναίου είναι τα «Βενετσιάνικα Κανάλια» που ακολουθούν στο «Μεγάλο Ωκεανό», ο οποίος είναι το μεγαλύτερο τμήμα του σπηλαίου, κατάλευκα στολισμένος και γεμάτος σταλαγμίτες. Ανάμεσα στα άλλα ευρήματά του υπάρχουν: οστά ιπποπόταμου (του μεγαλύτερου στην Ευρωπαϊκή ήπειρο), ύαινας, πάνθηρα, καθώς και κεραμική, στοιχεία που μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία.
Το νερό μέσα στο σπήλαιο είναι υφάλμυρο και έχει μεγάλη σκληρότητα. Η θερμοκρασία του είναι περίπου 14°C, ενώ αυτή του αέρα κυμαίνεται από 16 έως 19°C. Η τουριστική διαδρομή έχει συνολικό μήκος 1.500 μέτρα από τα οποία τα πρώτα 1.200 είναι λιμναία και η περιήγησή τους διαρκεί περίπου 25 λεπτά.
