Την αποκαλούν η «Πύλη» του Πηλίου και δεν έχουν άδικο, αφού είναι η πόρτα που οδηγεί τον επισκέπτη από τον Βόλο στο μυθικό βουνό. Ο λόγος, φυσικά, για την Πορταριά, η οποία πήρε το όνομά της για τον λόγο αυτό.
Αν και άλλη μία θεωρία, θέλει τον γραφικό πηλιορείτικο οικισμό να πήρε το όνομά του από τη Βυζαντινή Μονή της Παναγίας Πορταρέας που ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα και της οποίας ο σωζόμενος μικρός ναΐσκος φωλιάζει σήμερα στον αυλόγυρο της μητρόπολης του χωριού. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένας από τους δημοφιλείς προορισμούς του Πηλίου.
Η Πορταριά απέχει μόλις 12 χιλιόμετρα από το Βόλο και υπήρξε προορισμός διακοπών ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα. Μάλιστα, στην κεντρική πλατεία του χωριού βρίσκονται τα ερείπια του «Θεοξένια» (1892-1944) του πιο πολυτελούς ξενοδοχείου των Βαλκανίων κατά το πρώτο μισό του 20ου αι., το οποίο επέλεγαν πολιτικοί, επιχειρηματίες και καλλιτέχνες της εποχής. Το 1944 το «Θεοξένια» βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς.
Το χωριό δεν θα μπορούσε να μην ακολουθεί την πηλιορείτικη παράδοση, συνδυάζοντας όμως με απίστευτη μαεστρία την κοσμοπολίτικη πλευρά με την παραδοσιακή. Η «κυρά του Πηλίου», όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν, βρίσκεται σε κοντινή απόσταση τόσο από τον Βόλο όσο και από το χιονοδρομικό κέντρο, συνδυάζει βουνό και θάλασσα με «ατού» την εκπληκτική θέα στον Παγασητικό.
Λιθόστρωτα καλντερίμια περνούν ανάμεσα από παραδοσιακά πετρόχτιστα κτίσματα, εντυπωσιακά αρχοντικά, περίτεχνες βρύσες, εκκλησίες και φυσικά τις περίφημες πλατείες, που ξεχωρίζουν σε όλα τα χωριά του βουνού των Κενταύρων. Ιδιαίτερης ομορφιάς είναι η κεντρική πλατεία Μελίνας Μερκούρη αλλά και οι πλατείες Αδάμενας και Ταξιαρχών με τα αιωνόβια πλατάνια.
