Πολύ κοντά στο Μονοδένδρι στο Ζαγόρι, εντοπίζεται ένα σκηνικό που «κόβει» την ανάσα και δεν υπερβάλλουμε. Πρόκειται για το πιο επικίνδυνο μονοπάτι στην Ελλάδα και η θέα του και μόνο προκαλεί… ίλιγγο!
Το μονοπάτι περνά από την μονή της Αγίας Παρασκευής, η οποία βρίσκεται στην κυριολεξία στην άκρη του γκρεμού. Το μοναστήρι σήμερα είναι εγκαταλελειμμένο και απέχει από το Μονοδένδρι μόλις ένα χιλιόμετρο, ενώ προσφέρει ανεμπόδιστη θέα προς το φαράγγι του Βίκου.
Από την Αγία Παρασκευή ξεκινά και το μονοπάτι ξεκινάει το μονοπάτι, τα οποίο χαρακτηρίζεται ως το πιο επικίνδυνο στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα στενό πέρασμα, κυριολεκτικά στην άκρη του γκρεμού που κινείται παράλληλα επάνω στο φαράγγι του Βίκου. Για να καταλάβετε για τι σκηνικό μιλάμε, το φάρδος του επιτρέπει μετά βίας ένα άτομο, με το βάθος του φαραγγιού δίπλα να ξεπερνά σε κάποια σημεία ακόμα και τα 500 μέτρα! Οι πρώτοι που διέσχισαν αυτό το μονοπάτι ήταν ασκητές που διέμεναν πριν από εκατοντάδες χρόνια στην περιοχή, ενώ σήμερα όσοι αποφασίζουν να το διασχίσουν, το κάνουν με δική τους ευθύνη.
Όσο για τη μονή της Αγίας Παρασκευής, μετρά περισσότερα από 600 χρόνια ζωής και χτίστηκε το 1412 από τον άρχοντα Μιχαήλ Βοεβόδα. Αποτελείται από ένα μικρό πετρόκτιστο παρεκκλήσι -λέγεται μάλιστα ότι είναι το παλαιότερο διατηρημένο σε ολόκληρο το Ζαγόρι– και πρόκειται για ένα μοναστήρι- φρούριο, καθώς διαθέτει πύλη με καμάρα, πέτρινα κτίσματα, κελιά, πηγάδι, καταπακτή κ.α. Όλα χαρακτηρίζονται για το περίτεχνο χτίσιμο της πέτρας -χαρακτηριστικό στοιχείο της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής σε όλα τα Ζαγοροχώρια.
Σήμερα, από το μοναστηριακό συγκρότημα, που σώζεται σε καλή κατάσταση, διακρίνονται το Καθολικό, τα κελιά, το ηγουμενείο και κάποιοι βοηθητικοί χώροι. Αξίζει να αναφερθεί ότι από το μοναστήρι υπάρχει μονοπάτι σκαλισμένο στο βράχο που οδηγεί στο «ασκηταριό» και τα «σπιτάκια», μέρη άσκησης και λατρείας του Θεού επί αιώνες.
Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας η μονή και οι παράπλευρες σπηλιές στους βράχους, λειτούργησαν ως ασφαλές καταφύγιο για τους κατοίκους της περιοχής.