Τα παγκάκια είναι χαρακτηριστικά αναλογικά αντικείμενα που κάνουν την απλούστατη δουλειά να μας ξεκουράζουν υποβαστάζοντας το βάρος μας σε δημόσιους χώρους.
Παρά ταύτα, τα παγκάκια φιλοξενούν συχνά ιστορίες και ανθρώπινες εμπειρίες και αν μπορούσαν να μιλήσουν, θα είχαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να μοιραστούν.
Κι ενώ κανονικά τα παγκάκια δεν μπορούν να εκφραστούν, αυτό δεν σταμάτησε τον Joshua Barnes από το να δημιουργήσει μια εκδοχή τους που πλησιάζει πολύ!
Ο βρετανός σχεδιαστής λοιπόν, με έδρα το Μπράιτον, κατασκεύασε πράγματι ένα ηλιακό παγκάκι που αποθηκεύει μνήμες στις σκιές του. Αυτό βέβαια απαιτεί μια σειρά εξηγήσεων: το μετα-ψηφιακό παγκάκι, όπως το περιγράφει ο σχεδιαστής, καλεί όποιον κάθεται πάνω του να καταγράψει μια ιστορία, που θα μπορεί να αναπαραχθεί έναν ακριβώς χρόνο μετά από τον μελλοντικό χρήστη των καθιστικών υπηρεσιών του!
Η ιδέα είναι να αλλάξει ο τρόπος πρόσβασης των ψηφιακών αναμνήσεών μας, καθώς το να μοιράζεσαι προσωπικές ιστορίες με εντελώς άγνωστους ανθρώπους δημιουργεί μια εντελώς καινοφανή προσέγγιση δημόσιου βίου.
Η διαδικασία είναι η ακόλουθη: ο περαστικός κάθεται στο παγκάκι και καταγράφει μια προσωπική του ιστορία στο smartphone ή το tablet του. Μπορεί ακόμα και να τραβήξει μια ιντριγκαδόρικη φωτογραφία με τη σκιά του, όπως αυτή διαπλέκεται με το παιχνίδισμα των σκιών του παγκακιού στο έδαφος. Η ακριβής θέση της κινούμενης σκιάς του παγκακιού την ώρα της καταγραφής δημιουργεί ένα χρονικό αποτύπωμα, το οποίο συνδέεται με το βίντεο του χρήστη.
Έναν χρόνο αργότερα, όποιος καθίσει στο παγκάκι μπορεί -μέσω εφαρμογής- να τραβήξει μια φωτογραφία της σκιάς του παγκακιού, η οποία θα αναγνωρίσει μέσω εικονικής πραγματικότητας το χρονικό αποτύπωμα της ιστορίας που είχε αποθηκευτεί στη σκιά του καθίσματος την ίδια ακριβώς μέρα και ώρα πριν από έναν χρόνο! Κάθε ωριαίο αποτύπωμα της σκιάς μετατρέπεται έτσι σε κλειδί που παρέχει πρόσβαση σε «χρονοκάψουλα» μνήμης.
Το παγκάκι είναι μάλιστα καμωμένο με τέτοιο τρόπο ώστε οι σκιές του να λειτουργούν ως ηλιακό ρολόι, για να απλοποιηθεί η διαδικασία αναγνώρισης του ψηφιακού χναριού. Το γεωγραφικό μήκος και πλάτος τοποθέτησης του παγκακιού παίζει έτσι ιδιαίτερο ρόλο στη γωνία της σκιάς που δημιουργείται, κάτι που σημαίνει ότι ένα τέτοιο παγκάκι που σχεδιάστηκε για το Μπράιτον θα δείχνει τελείως διαφορετικό από ένα αντίστοιχο που θα τοποθετηθεί στο Σίδνεϊ.
Κι αν έχει συννεφιά; Ο σχεδιαστής ισχυρίζεται ότι κι αυτό αποτελεί μέρος της ψηφιακής μνήμης…
