Αν κάποιος αυτή τη στιγμή θελήσει να πάει από το Σαν Φρανσίσκο στο Λος Άντζελες θα χρειαστεί πεντέμισι ώρες με το αυτοκίνητο, καθώς θα πρέπει να διασχίσει κάτι παραπάνω από 640 χιλιόμετρα. Ωστόσο, στο μέλλον, το ίδιο ταξίδι θα κρατάει μονάχα τριάντα λεπτά της ώρας. Αυτό τουλάχιστον υπόσχεται ο Elon Musk, ιδρυτής της εταιρίας Space X και συνιδρυτής της Tesla Motors, ο οποίος αποκάλυψε ότι στις 12 Αυγούστου θα παρουσιάσει το σύστημα Hyperloop.
Πιο συγκεκριμένα, το Hyperloop είναι ένα σύστημα μεταφοράς υψηλής ταχύτητας, ένα μεταφορικό σύστημα που χρησιμοποιεί σωλήνες, επιτρέποντας στους επιβάτες να ταξιδεύουν σε πολύ υψηλές ταχύτητες.
Το προτεινόμενο αυτό σύστημα θα μειώσει το χρόνο μεταφοράς κατά πολύ και ήδη μια άλλη εταιρία, ονόματι ΕΤ3 έχει ξεκινήσει διεργασίες για να κάνει πραγματικότητα ένα παρόμοιο έργο που ονομάζει Evacuated Tube Transport.
Πώς λειτουργεί το σύστημα σωλήνων;
Ο Musk έχει προσπαθήσει να περιγράψει το Hyperloop ως «μια διασταύρωση Concorde, ενός όπλου τύπου railgun κι ενός τραπεζιού για air hockey». Ίσως μια καλύτερη περιγραφή είναι ότι πρόκειται για ένα σύστημα υπερυψωμένων σωλήνων που έχουν την ίδια εφαρμογή μαγνητικής αιώρησης όπως και τα τρένα υπερυψηλών ταχυτήτων.
Η ουσία του συστήματος είναι ένας σωλήνας ο οποίος θα παρέχει μια επιφάνεια σχεδόν χωρίς τριβές για τους ανθρώπους που θα ταξιδεύουν στις κάψουλες.
Η ΕΤ3 έχει κάνει ήδη σχέδια και μελέτες για το Evacuated Tube Transport, τα οποία αφορούν σε μια κάψουλα μεγέθους αυτοκινήτου χωρητικότητας έξι ατόμων, η οποία έχει σχεδιαστεί για συνθήκες ταξιδιού στο διάστημα και η οποία θα μπορεί εύκολα να φτάνει ταχύτητες 6.500 χιλιομέτρων την ώρα σε διηπειρωτικά ταξίδια.
Θεωρητικά, αυτό το σύστημα υπερυψωμένου σωλήνα θα μπορούσε να κατασκευαστεί με το 1/10 του κόστους μιας σιδηροδρομικής γραμμής ή το ¼ του κόστους ενός αυτοκινητοδρόμου.
Το αναμενόμενο κόστος ταξιδιού για έναν επιβάτη που θέλει να ταξιδέψει από το Λος Άντζελες στη Νέα Υόρκη υπολογίζεται γύρω στα 100 δολάρια.
Ένα δίκτυο τέτοιων υπερυψωμένων σωλήνων θα μπορούσε να κατασκευαστεί στην Αμερική και να αποτελέσει μια νέα υπερλεωφόρο. Επιπλέον, ένα εκτεταμένο δίκτυο θα μπορούσε να συνδέσει υποβρυχίως την Αμερική με την Αλάσκα, τη Χαβάη και τον υπόλοιπο κόσμο. Η ΕΤ3 έχει ήδη δημιουργήσει μακέτες και πρωτότυπα και σχεδιάζει μια δοκιμαστική διαδρομή πέντε χιλιομέτρων μέχρι το τέλος του 2013.
Επεκτείνοντας παλιότερες ιδέες
Παρά τη ριζοσπαστικότητα της ιδέας, αυτή δεν είναι πραγματικά καινούργια, καθώς το 1972, μια διατριβή του φυσικού R.M Salter περιέγραφε ένα δίκτυο σωληνώσεων, γνωστό ως Very High Speed Transit System (VHST), το οποίο θα μπορούσε να μεταφέρει ανθρώπους από τη μια άκρη της Αμερικής στην άλλη σε λιγότερο από μια ώρα.
Το σύστημα αποτελούνταν από ένα δίκτυο υπόγειων σωλήνων και μολονότι υπήρχαν πολλά τεχνικά προβλήματα με την ιδέα αυτή εκείνη την περίοδο, ο Salter κατέληξε στο ότι «οι γενικές αρχές είναι αρκετά ξεκάθαρες: ηλεκτρομαγνητική αιώρηση και προωθούμενα αυτοκίνητα σε έναν σωλήνα κενού».
Η μόνη θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του σχεδίου του Salter και του σχεδίου της ΕΤ3 είναι ότι το πρώτο θα έπρεπε να είναι υπόγειο, απαιτώντας έτσι εκτεταμένες εκσκαφές.
Αν το Hyperloop ή το Evacuated Tube Transport φτιαχτεί και πετύχει, το υπό κατασκευή σιδηροδρομικό δίκτυο υπερυψηλών ταχυτήτων της Καλιφόρνιας θα θεωρούνταν απαρχαιωμένο. Έχοντας έναν προϋπολογισμό 70 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αυτό το σιδηροδρομικό σύστημα που βρίσκεται υπό κατασκευή θα μεταφέρει επιβάτες από το Σαν Φρανσίσκο στο Λος Άντζελες σε τρεις ώρες, σχεδόν έξι φορές πιο αργά από το σύστημα Hyperloop.
