Πάμπολλα από τα πράγματα που αποκαλούμε σήμερα «μοντέρνα» κυκλοφορούσαν στην ανθρωπότητα για δεκαετίες, αιώνες, ακόμα και χιλιετίες!
Αυτό αφορά ακόμα και σε τεχνολογίες που λογίζονται αιχμής και έχουν φέρει μικρές και μεγαλύτερες επαναστάσεις στον κόσμο, παραμένοντας ό,τι πιο σύγχρονο έχει δει ποτέ ο δημιουργικός νέος άνθρωπος.
Παρά το γεγονός ότι οι λαμπροί αυτοί πρόγονοι ήταν στην εποχή τους μεγάλες ειδήσεις, πλέον είναι κλεισμένοι στα χρονοντούλαπα της Ιστορίας και παραμένουν εν πολλοίς άγνωστοι.
Κι όμως, κάποτε είχαν την τιμητική τους…
Ζωντανή αναμετάδοση μουσικής
Σήμερα το λέμε streaming (και live streaming) και το ξέρουμε όλοι: είναι η υπηρεσία που χρησιμοποιείται για τη διαδικασία συνεχούς και σε πραγματικό χρόνο αναμετάδοσης περιεχομένου εικόνας και ήχου σε πολλαπλούς χρήστες μέσω ίντερνετ. Έναν αιώνα πίσω βέβαια το streaming το ήξεραν οι πολίτες της Δύσης ως κάτι ελαφρώς διαφορετικό, καθώς εκείνοι στρίμαραν μουσική από το τηλέφωνο!
Είμαστε στα 1906 όταν μπορούσες να σηκώσεις το ακουστικό του τηλεφώνου σου, να καλέσεις το κέντρο και να ζητήσεις να σε συνδέσουν με τον σταθμό αναμετάδοσης ζωντανής μουσικής. Η αναπαραγωγή της γινόταν από ένα τεραστίων διαστάσεων μουσικό όργανο που αποκαλούνταν κοινώς «δυναμόφωνο», αν και η επίσημη ονομασία του ήταν «telharmonium». Με μήκος μεγαλύτερο από 18 μέτρα και βάρος κοντά στους 200 τόνους, το ηλεκτρονικό όργανο καταλάμβανε έναν ολόκληρο όροφο, αν και χρειαζόταν μόλις δύο χειριστές για να λειτουργήσει!
Ήταν μια εφεύρεση του Θαντέους Καχίλ που παρουσιάστηκε ήδη από το 1901, αν και η εμπορική του πορεία ξεκίνησε το 1906. Μεγάλος θαυμαστής του τηλεαρμονίου ήταν ο ίδιος ο Μαρκ Τουέιν, ο οποίος είπε περίφημα ότι θα έπρεπε να αναβάλει τον θάνατό του για να ακούσει τους ήχους του οργάνου μέσω τηλεφώνου! Ακόμα και στο Μανχάταν πήγε για να δει από κοντά το θαυμάσιο όργανο που έβγαζε «τόσο γλυκιά μουσική».
Δυστυχώς, η σταδιοδρομία του τηλεαρμονίου ήταν σύντομη, καθώς η τηλεφωνία ήταν ακόμα στα σπάργανα και συχνά-πυκνά οι καταναλωτές της υπηρεσίας το μόνο που άκουγαν από το ακουστικό τους ήταν παράσιτα. Αποσύρθηκε από την αγορά ήδη από το 1916…
Ρομπότ
Εμείς οι Έλληνες ξέρουμε καλά ότι ο επιφανής πυθαγόρειος μαθηματικός και φιλόσοφος Αρχύτας ο Ταραντίνος είχε κατασκευάσει ένα ξύλινο περιστέρι εκεί στα 350 π.Χ. που μπορούσε να παραμείνει στον αέρα για περισσότερο από 200 μέτρα. Ήταν το πρώτο drone του κόσμου και πετούσε με τη βοήθεια πεπιεσμένου αέρα! Και μετά ακολούθησε βέβαια ο μεγάλος γεωμέτρης Ήρων ο Αλεξανδρεύς με ένα παρόμοιο πουλί που κελαηδούσε με τη μηχανική φωνή του (και τη βοήθεια της υδραυλικής), αν και έμεινε τελικά γνωστός για την πρώτη λειτουργική ατμομηχανή της Ιστορίας.
Εδώ θα μιλήσουμε όμως για τον Ζακ ντε Βοκανσόν και τη Μηχανική Νήσσα του, ένα αυτοματοποιημένης λειτουργίας πουλί δηλαδή που ο ίδιος ονόμαζε «μηχανική φενάκη». Σύμφωνα με τις περιγραφές, επρόκειτο για μια «άψυχη κατασκευή με ευφυΐα που θα μπορούσε να τινάζει τις φτερούγες της, να πίνει νερό, να χωνεύει τους σπόρους και να αφοδεύει». Το μόνο που δεν μπορούσε να κάνει από τη ζωή των πτηνών ήταν το περπάτημα, καθώς ήταν καθηλωμένο στη βάση του συστήματος με τα γρανάζια και τα καλώδια που το στήριζαν.
Αν και τα εύσημα για το πρώτο ανδροειδές ρομπότ πηγαίνουν αναγκαστικά στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον «ρομποτικό ιππότη» του το 1495. Ο μηχανικός άντρας στεκόταν, καθόταν, περπατούσε, κινούσε το κεφάλι και τα άνω άκρα του και ανοιγόκλεινε το στόμα του…
Έξυπνο ρολόι
Σήμερα τα λέμε «smartwatches» και είναι η τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Κι όμως, μας έρχονται από το μακρινό 1977! Ήταν η Hewlett-Packard με το HP-01 που άνοιξε τον χορό των έξυπνων ρολογιών 17 ολόκληρα χρόνια πριν καν εμφανιστεί ο όρος. Βέβαια, αντίθετα με τα σημερινά smartwatches, το HP-01 ούτε κλήσεις έκανε, ούτε μηνύματα έστελνε, ούτε στο ίντερνετ συνδεόταν.
Ήταν όμως ρολόι, χρονόμετρο, ημερολόγιο, σημειωματάριο, ξυπνητήρι και κομπιουτεράκι και όλα γίνονταν μέσω 28 κουμπιών, καθώς οι οθόνες αφής ήταν ακόμα όνειρο. Αδιάβροχο και δυνατό, το HP-01 ερχόταν για να αλλάξει άρδην τα δεδομένα της αγοράς σε μια εποχή μάλιστα που οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές διέθεταν RAM μόλις 2 kilobytes! Ήταν όμως η αλμυρή τιμή του που το εξαφάνισε τελικά από τα ράφια των καταστημάτων τεχνολογίας σε περίοδο δύο χρόνων…
Φορητός υπολογιστής
Ο άμεσος πρόγονος του σημερινού laptop ήταν το Osborne 1 του Απριλίου του 1981, μια δημιουργία του Adam Osborne για λογαριασμό της Osborne Computers. Ο υπολογιστής διέθετε πλήρως αποσπώμενο πληκτρολόγιο και οθόνη 5 ιντσών, ζύγιζε 11 κιλά και διέθετε μνήμη 64 kilobytes! Παρά το γεγονός ότι ήταν πανάκριβο, κάλυπτε πράγματι μια ανάγκη της αγοράς γι’ αυτό και έγινε ανάρπαστο, πουλώντας περισσότερα από 125.000 κομμάτια σε λιγότερο από έναν χρόνο!
Και ήταν μάλιστα το κακό μάρκετινγκ της Osborne Computers που θα το έβαζε σε περιπέτειες: η φίρμα ανακοίνωσε σύντομα τον επόμενης γενιάς φορητό υπολογιστή (τον Vixen), αναγκάζοντας έτσι πολλούς καταναλωτές να ακυρώσουν τις παραγγελίες περιμένοντας το νέο και βελτιωμένο προϊόν. Το οποίο καθυστέρησε ωστόσο να βγει στην παραγωγή για περισσότερο από έναν χρόνο, φτάνοντας την εταιρία στα πρόθυρα της κατάρρευσης…
Ψηφιακή φωτογραφική μηχανή
Η ιστορία της τεχνολογίας το λέει πια ξεκάθαρα: η ψηφιακή φωτογραφική μηχανή εφευρέθηκε το 1975 από τον μηχανικό της Kodak, Στιβ Σάσον. Το τεράστιο κουτί χρησιμοποιούσε ψηφιακές κασέτες στη θέση καρτών μνήμης και απαθανάτιζε ωραιότατες ψηφιακές εικόνες ανάλυσης 0,01 megapixels! Χρειαζόταν βέβαια 23 λεπτά για να επεξεργαστεί την εικόνα και τη φωτογραφία μπορούσες να τη δεις μόνο μέσω μιας ειδικής συσκευής που συνδεόταν στην τηλεόραση.
Παρά το γεγονός ότι η τεχνολογία έδειχνε υποσχόμενη, η Kodak αποφάσισε να την κρατήσει επτασφράγιστο μυστικό και να μην την αναπτύξει περαιτέρω ή να την προωθήσει στην αγορά. Κι αυτό γιατί φοβόταν πως θα επηρέαζε τις πωλήσεις του φωτογραφικού φιλμ της. Πρόλαβε όμως να πατεντάρει πολλές τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται σήμερα στις ψηφιακές μηχανές.
Η Kodak έριξε τελικά στην αγορά την πρώτη ψηφιακή κάμερά της το 2001 και το 2005 ήταν η πρώτη που ενσωμάτωσε στις φωτογραφικές της δυνατότητες Wi-Fi, αν και όταν πάτωσε η ιδέα, την απέσυρε άμεσα από τα ράφια. Οι περιπέτειες της Kodak με τις φωτογραφικές και η αποτυχία της να προσαρμοστεί στο νέο πεδίο της ψηφιακής εικόνας (που η ίδια δημιούργησε!) οδήγησαν τελικά στη χρεοκοπία της το 2012. Την επόμενη χρονιά επέστρεψε, αν και πλέον ασχολείται με εκτυπωτικό εξοπλισμό και υπηρεσίες…
