Με την τιμή να φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο του από το 1941 ως και το 1954, ο Βαρέλα είναι ένας μύθος των Παγκοσμίων Κυπέλλων.
Γνωστός ως «El Negro Jefe» (Ο Μαύρος Αρχηγός), ο Βαρέλα οδήγησε αγέρωχα την Ουρουγουάη στον θρίαμβο του Μουντιάλ της Βραζιλίας το 1950, το διαβόητο «Maracanazo», όταν οι αποφασισμένοι για όλα Ουρουγουανοί καθήλωσαν το Μαρακανά και έκλεψαν την κούπα από τους αγαπημένους του θεσμού Βραζιλιάνους!
Ο Βαρέλα φόρεσε τη μπλε φανέλα της Ουρουγουάης σε περισσότερες από 50 διεθνείς συναντήσεις και σκόραρε 9 γκολ, αν και η μεγαλύτερη στιγμή του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του θα ερχόταν στις 16 Ιουλίου 1950, όταν διαδραμάτισε κεφαλαιώδη ρόλο στον κορυφαίο θρίαμβο του ουρουγουανικού ποδοσφαίρου.
Ο ίδιος ο Βαρέλα περιγράφει τι έκανε αφότου οδήγησε την Ουρουγουάη στη νίκη κατά της Βραζιλίας το 1950, όταν έφυγε από τους πανηγυρισμούς της ομάδας του για να κάνει αυτό: «Υπήρχε τόση θλίψη στους (βραζιλιάνους) οπαδούς που αποφάσισα να μπω σε ένα μπαρ και να πιω ένα ποτό μαζί τους. Όταν συνειδητοποίησαν ποιος ήμουν, νόμισα ότι θα με σκότωναν. Ευτυχώς, δεν θα μπορούσα να έκανα μεγαλύτερο λάθος. Με συγχάρηκαν και ήπιαμε μερικά ποτά μαζί!».
Μιλάμε φυσικά για ένα από τα ιστορικότερα Παγκόσμια Κύπελλα, εκεί που ο τραχύς μέσος Βαρέλα «γάβγιζε» στους συμπαίκτες του όλη την ώρα με την επιβλητική φωνή του, ασκώντας τους τεράστια ψυχολογική επιρροή, καθώς η Σελεσάο άφηνε τον πλανήτη με το στόμα ανοιχτό νικώντας τη Βραζιλία μέσα στο σπίτι της με 2-1!
Αρνούμενος να δεχτεί την προδιαγεγραμμένη πορεία του τελικού, ο Βαρέλα είπε στους συμπαίκτες του να ξεχάσουν ό,τι άκουσαν και να επικεντρωθούν στο ματς. Περιμένοντας στη φυσούνα να βγουν στον αγωνιστικό χώρο και στους 170.000 λυσσασμένους οπαδούς, ο φυσικός αρχηγός είχε άλλο ένα μήνυμα για τους συμπαίκτες του: «Βγάλτε όλους αυτούς τους ανθρώπους από το μυαλό σας. Μην κοιτάτε ψηλά!», τους προέτρεψε για να συνεχίσει: «Το παιχνίδι παίζεται κάτω στο χορτάρι και αν κερδίσουμε, τίποτα δεν θα συμβεί, όπως δεν συμβαίνει ποτέ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι απλά δεν μετράνε».
Τα λόγια του αρχηγού φαίνεται ότι δούλεψαν και η Ουρουγουάη κράτησε το μηδέν στην εστία της στο πρώτο ημίχρονο. Έπειτα όμως, δύο μόλις λεπτά μετά το σφύριγμα του δευτέρου ημιχρόνου, η Βραζιλία σκόραρε και όλοι περίμεναν ότι αυτό ήταν το τέλος για τη Σελεσάο. Όλοι εκτός από τον Βαρέλα φυσικά!
«Όταν σκόραραν, ο Βαρέλα έτρεξε από την άλλη άκρη του γηπέδου για να πάρει την μπάλα στα χέρια του και να τσακωθεί με τον διαιτητή για ένα ανύπαρκτο οφσάιντ», είπε χρόνια αργότερα ο ουρουγουανός τερματοφύλακας Roque Maspoli. Γιατί το έκανε αυτό; Διά στόματος Βαρέλα: «Ήξερα ότι θα μας έκαναν σκόνη αν δεν παγώναμε τον ρυθμό. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να καθυστερήσω την έναρξη. Πήγα τη συζήτηση μέχρι εκεί που δεν πήγαινε, στο σημείο που αναγκάστηκαν να φέρουν διερμηνέα για να μιλήσω στον διαιτητή. Στο στάδιο δεν ακουγόταν τίποτα και τότε συνειδητοποίησα ότι θα κερδίζαμε το ματς!».
Ό,τι ακολούθησε ήταν ακριβώς όπως το οραματίστηκε ο Βαρέλα! Η αυτοπεποίθηση της Σελέστε γιγαντώθηκε, ο Βαρέλα κυριάρχησε στον χώρο του κέντρου και τα δύο γκολ της Ουρουγουάης ήρθαν τελικά, παγώνοντας το Μαρακανά. Κόντρα σε κάθε προσδοκία, η Σελέστε στέφθηκε πρωταθλήτρια για δεύτερη φορά στην ιστορία της!
Ο μεγάλος αρχηγός που ανάγκασε τη Βραζιλία στην ξακουστή ήττα, αυτό που ονομάστηκε στο εσωτερικό της χώρας του καφέ ως εθνική τραγωδία, έφερε τη Σελέστε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 στην Ελβετία, ως υπερασπιστές πια του τίτλου. Η ομάδα πήγαινε μάλιστα πολύ καλά όταν ξαφνικά ο Βαρέλα τραυματίστηκε πριν από τα ημιτελικά με την Ουγγαρία.
Κι έτσι η Ουρουγουάη έχασε τελικά με 4-2 στην παράταση. Με τον Βαρέλα ωστόσο στις τάξεις της, η Σελέστε δεν έχασε ποτέ παιχνίδι Μουντιάλ. Ποτέ!
Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Ουρουγουάης κατατάχθηκε στην τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο του 1954…