Τα τελευταία γεγονότα στο ελληνικό μπάσκετ αποδεικνύουν ότι το άθλημα οδεύει ολοταχώς προς την απόλυτη απαξίωσή του, καθώς οι εμπλεκόμενοι με αυτό δεν μπορούν να το προστατεύσουν. Μάλιστα, με τις κινήσεις τους υποβαθμίζουν την ποιότητα του προϊόντος, για το οποίο θεωρητικά θα έπρεπε να νοιάζονται, καθώς αυτό είναι -θεωρητικά- προς το δικό τους συμφέρον.
Σε ένα πρωτάθλημα που τα τελευταία χρόνια ουσιαστικά ο ανταγωνισμός έχει διαλυθεί, με τους τίτλους να κρίνονται μεταξύ δύο διεκδικητών -πλην ελάχιστων εξαρτίσεων, ο ένας από αυτούς τους δύο αποφάσισε να αποσυρθεί από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα και ο άλλος να εγκαταλείψει το ελληνικό πρωτάθλημα, για να αγωνιστεί σε Λίγκα του εξωτερικού.
Από την άλλη, υπάρχει και μια Πολιτεία που φαίνεται να επιστρατεύει την εύκολη λύση κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν, να νίπτει τα χέρια της… Η Basket League αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στα πρόθυρα της απόλυτης υποτίμησης και μια εικόνα που μόνο τις κορυφαίες Λίγκες της Ευρώπης δεν βγάζει.
Ευθύνη φυσικά έχουν όλοι, στο κομμάτι και στο ποσοστό που τους αναλογεί. Από τις ΚΑΕ, που δεν μπορούν να προστατεύσουν το προϊόν για το οποίο ουσιαστικά υφίστανται, τη διοργανώτρια Αρχή, που δεν έχει καταφέρει να έρθει σε συνεννόηση για να μπορέσει να προφυλάξει το λαοφιλές στη χώρα άθλημα, η Ομοσπονδία που δείχνει κάθε φορά να ακροβατεί σε λεπτές ισορροπίες που δεν μπορεί να κρατήσει, αλλά και η Πολιτεία, που δυσκολεύεται να βρει λύσεις που θα φέρουν μια ομαλότητα.
Το σκηνικό αυτό μακροπρόθεσμα θα βλάψει τους συλλόγους, καθώς ενδέχεται να συναντήσουν αρκετές αρνήσεις από παίκτες και προπονητές, που σίγουρα θα δυσκολευτούν να πουν το «ναι» για να παίξουν σε διοργανώσεις που το σκηνικό είναι τόσο ρευστό. Οι διοικήσεις θα τα βρουν μπροστά τους και το μπάσκετ στην Ελλάδα να έρθει αντιμέτωπο με ακόμη μεγαλύτερη πτώση.
Και όλα αυτά, για ένα άθλημα που έχει προσφέρει στη χώρα δύο ευρωπαϊκά κύπελλα σε επίπεδο εθνικών ομάδων, το 1987 και το 2005, εννέα τίτλους σε επίπεδο πρωταθλητριών ομάδων, έξι ο Παναθηναϊκός (1996, 2000, 2002, 2007, 2009 και 2011) και τρεις ο Ολυμπιακός (1997, 2012 και 2013), καθώς και πολλά ακόμη ευρωπαϊκά κύπελλα σε επίπεδο συλλόγων. Πιο συγκεκριμένα τρία από την ΑΕΚ (2 Κύπελλα Κυπελλούχων/ Σαπόρτα το 1968, 2000 και ένα Basketball Champions League το 2018), τρία από τον Άρη (ένα Κύπελλο Κυπελλούχων/Σαπόρτα το 1993, ένα Κύπελλο Κόρατς το 1997 και ένα EuroCup Challenge το 2003), δύο από τον ΠΑΟΚ (ένα Κύπελλο Κυπελλούχων/Σαπόρτα το 1991 και ένα Κύπελλο Κόρατς το 1994) και ένα το Μαρούσι (Κύπελλο Σαπόρτα το 2001.
