Στις 24 Νοεμβρίου 2022 ο Όσκαρ Γκαρθία, ο οποίος στο παρελθόν είχε περάσει από τον πάγκο του Ολυμπιακού, έζησε το χειρότερο που μπορεί να ζήσει ένας γονιός αφού έφυγε από τη ζωή η κόρη του εξαιτίας όγκου στον εγκέφαλο, με τον ίδιο να ανοίγει τώρα την καρδιά του στην ιστοσελίδα The Athletic και να αναφέρεται στο πώς έζησε εκείνη την περίοδο αλλά και στη στήριξη που δεν είχε από τη γαλλική Ρεμς, στην οποία δούλευε.

Έχοντας ζήσει το μεγαλύτερο δράμα που θα μπορούσε να του συμβεί, ο Γκαρθία πρέπει πλέον να σταθεί ξανά στα πόδια του και δείχνει έτοιμος να το κάνει, έχοντας και τη συμπαράσταση των άλλων δύο παιδιων του.

«Στα ισπανικά, λέμε «relativizar» (προσπαθούμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια προοπτική), οπότε όπως είπα στις άλλες δύο κόρες μου (Γιάνα, 19 ετών, και Έμμα, 13 ετών) αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στην ζωή σου.

Δεν είναι απλά ότι πρέπει να είμαστε δυνατοί – φυσικά και πρέπει να κλαίμε, εμείς, και να το αντιμετωπίζουμε με όποιον τρόπο μπορούμε. Αλλά τελικά θα είμαστε δυνατοί γιατί στο μέλλον θα κοιτάμε πίσω και θα βλέπουμε ότι τίποτα δεν θα πονάει περισσότερο από αυτό», είπε αρχικά στο The Athletic, για να αναφερθεί στη συνέχεια στη στήριξη που είχε από ανθρώπους με τους οποίους δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις.

«Ευτυχώς, δεν χρειάζεται να το περάσουν πολλοί άνθρωποι αυτό, αλλά έλαβα κάποια μηνύματα από ανθρώπους που έχουν βιώσει αυτήν την κατάσταση. Ήταν καταπληκτικό το να βλέπεις τόσους ανθρώπους να στέλνουν αυτά μηνύματα. Ανθρώπους που για πολύ καιρό δεν είχες δει ή μιλήσει και σου έστειλαν τα τα συλλυπητήριά τους.

Υπήρξαν πολλά μηνύματα από πρώην συμπαίκτες, ορισμένους που είναι τώρα προπονητές και άλλους με τους οποίους δεν είχα σχέση ως φίλος ή συμπαίκτης. Το εκτιμώ πολύ αυτό… Κάποιοι συνάδελφοι με τους οποίους είχα μιλήσει ίσως μόνο μία ή δύο φορές στη ζωή μου, ήθελαν να με υποστηρίξουν και αυτό ήταν μια μεγάλη έκπληξη.

Στο ποδόσφαιρο, οι προπονητές μερικές φορές είναι απομονωμένοι. Εάν υπάρχει πρόβλημα με έναν παίκτη, μπορούν να πάνε για να δουν τι έχει και να τον φροντίσουν. Με τους προπονητές είναι διαφορετικά γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαστε ρομπότ και πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα πάντα. Ότι δεν έχουμε οικογένεια που (ίσως) να υποφέρει. Εξωτερικά όλα είναι καλά, αλλά όχι εσωτερικά».

Καμία στήριξη από τη Ρεμς

Όση στήριξη είχε από αυτούς, όμως, ο Ισπανός προπονητής, άλλη τόση… δεν είχε από την ομάδα στην οποία δούλευε, τη γαλλική Ρεμς.

«Είχα τα άσχημα νέα για την κόρη μου, οπότε ζήτησα από τον σύλλογο τις ελεύθερες μέρες που έχουμε κάθε εβδομάδα να πάω στη Βαρκελώνη για να τη δω. Αλλά για αυτούς, τελικά, δεν ήταν αποδεκτή αυτή η κατάσταση. Αποφάσισαν να λύσουν το συμβόλαιό μου», είπε σχετικά, ενώ στη συνέχεια θυμήθηκε τη στιγμή που έμαθε για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε η κόρη του.

«Ήταν το 2014, ήμουν στη Γουότφορντ. Ήμουν στο σπίτι και είχα μια κλήση από την οικογένειά μου. Μου εξήγησαν αυτό το θέμα και άρχισα να μην αισθάνομαι καλά. Ήταν το θέμα με την κόρη μου, αλλά δεν ξέραμε τι συμβαίνει. Ήταν μερικές εβδομάδες μετά απ’ όταν βρήκαν το πρόβλημα (όγκος στον εγκέφαλο). Κάλεσα το βοηθό μου που ήρθε με τη σύζυγό του στο σπίτι μου και είδαν ότι δεν ήμουν καλά. Κάλεσαν το ασθενοφόρο να με πάει στο νοσοκομείο».

Κλείνοντας, πάντως, ο Ισπανός προπονητής φρόντισε να στείλει ένα μήνυμα αισιοδοξίας, λέγοντας: «σως τώρα νιώθω σαν ρομπότ επειδή όλα αυτά έχουν συμβεί στη ζωή μου και πλέον είμαι σίγουρος ότι είμαι έτοιμος να ξεκινήσω ξανά. Αισθάνομαι δυνατός να επιστρέψω στην προπονητική όσο το δυνατόν συντομότερο. Είναι η ζωή μου. Είναι αυτό που θέλω να κάνω».