Το Μουντιάλ 1958 που διεξήχθη στη Σουηδία ήταν το πρώτο που κατέκτησε η Βραζιλία και αυτό στο οποίο έκανε την εμφάνισή του ένας πιτσιρικάς ονόματι Έντσον Αράντες Ντο Νασιμέντο ή αλλιώς Πελέ, ο οποίος έγραψε και ιστορία αφού στην ηλικία των 17 ετών και 249 ημερών έγινε ο νεότερος που έπαιξε και σκόραρε σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, με το ένα εκ των δύο γκολ να είναι… γκολάρα. Έγιναν, όμως, ακριβώς έτσι τα πράγματα ή πρόκειται για τη μεγαλύτερη φάρσα που έγινε ποτέ, με υπεύθυνη για αυτό τη CIA;
Ένα από τα πράγματα που λάτρευε, λατρεύει και πάντα θα λατρεύει ο άνθρωπος, είναι οι θεωρίες συνωμοσίας. Είτε γιατί μας αρέσει να σκεφτόμαστε πάντα ότι κάτι κρύβεται πίσω από οτιδήποτε, είτε επειδή είναι αρκετά ελκυστικές και πειστικές όπως διατυπώνονται, οπότε μπαίνεις στη λογική να σκεφτείς «κι αν είναι όντως έτσι και μας κοροϊδεύουν;». Κάπως έτσι, όπως φαίνεται, σκέφτονταν και οι Τζον Σάρατ και Γιόχαν Λέφστεντ, δύο μελετητές-ερευνητές, οι οποίοι ήταν οι υπεύθυνοι για το «Konspiration 58». Τι ήταν αυτό; Ένα ντοκιμαντέρ, σύμφωνα με το οποίο το Μουντιάλ 1958 δεν έγινε στη Σουηδία αλλά… στις ΗΠΑ.
Γιατί; Επειδή, όπως υποστήριζαν, ήταν ουσιαστικά ένα πείραμα στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, ώστε να διαπιστώσει η CIA πόσο πολύ μπορούσε η τηλεόραση να επηρεάσει τους ανθρώπους, να τους κάνει να πιστέψουν τα πάντα. Και το γεγονός ότι η CIA φερόταν να έχει άριστες σχέσεις με τη FIFA εκείνη την περίοδο, ήταν απλά ακόμη ένα «επιχείρημα» για τους Σάρατ και Λέφστεντ. Τα υπόλοιπα (σ.σ. επιχειρήματα) είχαν να κάνουν με χωροταξικά θέματα ή με τον… ήλιο. Υποστήριζαν, για παράδειγμα, ότι σε πλάνα από αγώνες φαίνονται κτίρια γύρω από τα γήπεδα τα οποία δεν υπήρχαν στη Σουηδία αλλά σε πόλεις των ΗΠΑ.
Επίσης, εστίασαν στο πώς ο ίσκιος των παικτών δεν… κούμπωνε με τις ώρες που διεξάγονταν τα παιχνίδια ή με το σημείο στο οποίο βρισκόταν ο ήλιος στη Σουηδία εκείνες τις ώρες. Ταίριαζαν, όμως, με το σημείο στο οποίο βρισκόταν ο ήλιος στη βόρεια Αμερική εκείνες τις ώρες. Μια… παράνοια, γενικά, η οποία πάντως δεν άρεσε στους Σουηδούς, είτε μιλάμε για οπαδούς είτε, φυσικά, για τους παίκτες της εθνικής ομάδας. Αυτούς που έφτασαν ως τον τελικό, όπου και έχασαν από τη Βραζιλία.
Ποια ήταν τελικά η αλήθεια…
Η προβολή του ντοκιμαντέρ στη σουηδική τηλεόραση προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, με τους Τζον Σάρατ και Γιόχαν Λέφστεντ να λύνουν τελικά το… μυστήριο που οι ίδιοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν: Όλα όσα υποστήριζαν, όλα όσα έδειχνε το φιλμ, ήταν όντως μια φάρσα. Όχι της CIA και της FIFA, όμως, αλλά δική τους. Ήθελαν, όπως είπαν, να δείξουν ότι στον 21ο αιώνα είναι πολύ εύκολο να κυκλοφορήσει και να σταθεί μια θεωρία συνωμοσίας ακόμη κι αν δεν έχει την παραμικρή βάση.
Αυτό για το οποίο «κατηγορούσαν» τη CIA, ότι ήθελε δηλαδή μέσω του Μουντιάλ 1958 να διαπιστώσει πόσο μπορούσε η τηλεόραση να επηρεάσει τους ανθρώπους και να τους κάνει να πιστέψουν τα πάντα, είναι αυτό που επιχείρησαν να κάνουν οι ίδιοι. Να δουν, δηλαδή, αν θα μπορούσαν μέσω ενός ντοκιμαντέρ και των θεωριών τους, να αλλάξουν αυτό που ήξερε ο κόσμος επί δεκαετίες. Να τους κάνουν να αμφισβητήσουν τα γεγονότα, την πραγματικότητα, θέλοντας έτσι να δείξουν τη δύναμη που όντως έχει η τηλεόραση.
Από εκεί και πέρα, αν το πέτυχαν ή όχι, είναι άλλο θέμα…