Κατά τη διάρκεια της καριέρας του ο Πολ Γκασκόιν έκανε πολλά που δεν θα έπρεπε να κάνει και πλήρωσε με το να μη φτάσει όσο ψηλά μπορούσε ποδοσφαιρικά βάσει του ταλέντου του, φτάνοντας παράλληλα όσο πιο χαμηλά μπορούσε σε ανθρώπινο επίπεδο με όσα πέρασε εξαιτίας του αλκοόλ. Αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω δεν είμαστε σίγουροι ότι θα άλλαζε κάτι από όλα αυτά, θα άλλαζε όμως σίγουρα εκείνη τη φάση στον ημιτελικό της Αγγλίας με τη Γερμανία στον ημιτελικό του Μουντιάλ 1990, όταν πήρε μια κίτρινη κάρτα που πόνεσε ένα ολόκληρο έθνος…
Για τους Άγγλους και γενικά για το ποδόσφαιρο ο «Γκάζα» είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, είναι ένας από τους καταραμένους, αυτούς δηλαδή που είχαν το ταλέντο για να φτάσουν πολύ ψηλά, αλλά ο χαρακτήρας τους ήταν τέτοιος που δεν τους το επέτρεψε. Και όταν λέμε χαρακτήρας, στην προκειμένη περίπτωση δεν εννοούμε κάποιον τύπο που προκαλεί τους πάντες, που κάνει κακό στους άλλους και κάποια στιγμή τα βρίσκει όλα αυτά μπροστά του. Στη δική του περίπτωση, ο Γκασκόιν ό,τι κακό έκανε το έκανε στον εαυτό του και σε κανέναν άλλον. Αυτόν τον χαρακτήρα που φανέρωσε σε όλη του την απλότητα τη βραδιά της 4ης Ιουλίου 1990.
Είναι η βραδιά του ημιτελικού του Μουντιάλ της Ιταλίας και στο Ντέλε Άλπι του Τορίνο η Αγγλία αντιμετωπίζει τη Γερμανία. Ένα παιχνίδι που ήταν πραγματικό ντέρμπι, με τον Μπρέμε να βάζει μπροστά τα Πάντσερ, τον Λίνεκερ να ισοφαρίζει για τα Λιοντάρια και τα πάντα να κρίνονται στα πέναλτι. Ένα παιχνίδι που… κοσμεί τη λίστα με αυτά που οι Άγγλοι έχασαν στη διαδικασία της «λοταρίας». Ένα παιχνίδι στο οποίο ένα ολόκληρο έθνος έκλαψε μαζί και για έναν παίκτη της ομάδας, ο οποίος έβλεπε το όνειρό του να γκρεμίζεται. Κι ας ήταν 1-1 το σκορ εκείνη τη στιγμή…
«Ξαφνικά δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα…»
«Κρατούσα την μπάλα στο κέντρο και ο Ματέους επιχείρησε να μου την κλέψει. Κράτησα την μπάλα όσο πιο μακριά του και γινόταν και προχώρησα. Έπρεπε να αντιμετωπίσω και τον Τόμας Μπέρχολντ και πήγα με πολύ δύναμη. Έδινα το 110%. Ήταν το Μουντιάλ και δεν ήθελα να τους χαρίσω τίποτα. Ήταν ο ημιτελικός. Μέχρι σήμερα δεν πιστεύω ότι τον ακούμπησα έτσι όπως έπεσε. Πήγα να δω εάν ήταν ΟΚ και εκείνη την στιγμή δεν σκέφτηκα ότι έχω πρόβλημα. Δεν υπήρχε κάτι για να προκύψει πρόβλημα. Μετά όλα έγιναν σαν να ήταν σε slow motion», έχει πει ο ίδιος ο Γκασκόιν για τη στιγμή που τον σημάδεψε όσο καμία.
Με τον πάγκο των Γερμανών να ξεσηκώνεται, ο διαιτητής βάζει το χέρι στην τσέπη για να βγάλει την κίτρινη κάρτα. Αν τη δείξει, ο «Γκάζα» θα λείψει από τον τελικό, αν η ομάδα του προκριθεί. Ο ίδιος εκείνη τη στιγμή δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί 100% αυτό που έρχεται, αλλά ο Λίνεκερ το κατάλαβε. Και προσπάθησε να το αποτρέψει. Δεν γινόταν όμως.
«Γύρισα προς τον ρέφερι. Έκανε κίνηση προς την τσέπη του. Ξαφνικά δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα. Ο κόσμος σταμάτησε και τα πάντα έγιναν μαύρα. Τα μάτια μου ακολούθησαν το χέρι του στην τσέπη και μετά έβγαλε την κάρτα. Την σήκωσε πάνω από το κεφάλι μου. Κοίταξα τον κόσμο και μετά τον Λίνεκερ. Δεν άντεξα. Εκείνη την στιγμή δεν ήθελα κανέναν. Ήθελα να μείνω μόνος μου. Τα χείλη μου έτρεμαν. Ήμουν καταρρακωμένος», θυμάται ο Γκασκόιν, ο οποίος δεν μπορεί να ηρεμήσει ούτε μετά το τέλος της παράτασης.
Η ψυχολογική του κατάσταση είναι τέτοια που δεν του επιτρέπει να εκτελέσει πέναλτι και αυτό θα αποδειχθεί μοιραίο για την Αγγλία, αφού στη θέση του θα εκτελέσει ο Κρις Γουόντλ και θα αστοχήσει. Τα Λιοντάρια, τελικά, θα αποκλειστούν αλλά αυτό δεν μπορούσε, φυσικά, να είναι… παρηγοριά για τον «Γκάζα». Ούτε τα λόγια του προπονητή του, Μπόμπι Ρόμπσον, ο οποίος έβλεπε εκείνο το βράδυ όχι τον «τρελάρα» αλλά το «παιδί» Πολ Γκασκόιν…
