Η ρήξη μηνίσκου είναι πολύ κακός τραυματισμός για έναν ποδοσφαιριστή, αλλά ο Φράνκο Μπαρέζι δεν καταλάβαινε από τέτοια.
Στο δεύτερο ματς του ομίλου της στο Μουντιάλ 1994 στις ΗΠΑ, η Ιταλία είδε τον αρχηγό της και ηγέτη της άμυνας, να αποχωρεί με τραυματισμό. Η ανακοίνωση του ιατρικού τιμ δεν ήταν καθόλου καλή, ο Μπαρέζι έκανε αμέσως επέμβαση και η πρόβλεψη, η οποία είναι πάντα η ίδια σε τέτοιες περιπτώσεις, έκανε λόγο για επιστροφή στις προπονήσεις μετά από μήνες.
Ως εκ θαύματος, όμως, μόλις δύο μέρες μετά, ο Φράνκο πατούσε στα πόδια του και εξέφρασε την επιθυμία να αρχίσει αμέσως δουλειά. Οι γιατροί ήταν δύσπιστοι αλλά ο ίδιος φέρεται να ορκίστηκε ότι θα προλάβαινε τον τελικό αν η Ιταλία έφτανε εκεί και ακριβώς έτσι έγινε. Οι ατζούρι του Αρίγκο Σάκι μπήκαν στο Rose Bowl για να αντιμετωπίσουν τη Βραζιλία και ο Μπαρέζι ήταν κανονικά στην 11άδα.
Η παρουσία του και μόνο, αρκούσε για να τον ανεβάσει επίπεδο, αλλά η μέρα θα επεφύλασσε κι άλλες εκπλήξεις για τον Ιταλό αμυντικό. Η ευχάριστη, ήταν η απόδοση του. Ο Μπαρέζι όχι μόνο δεν έδειχνε ότι προερχόταν από σοβαρό τραυματισμό που είχε ξεπεράσει σε χρόνο-ρεκόρ, αλλά έπαιζε με άνεση και εμπειρία, πραγματοποιώντας μια μυθική εμφάνιση.
Η δυσάρεστη (έκπληξη), ήταν το γεγονός ότι όλο αυτό πέρασε σε δεύτερη μοίρα, όταν τελικά αστόχησε στη διαδικασία των πέναλτι. Ήταν η στιγμή που λύγισε, σκεπτόμενος όλα όσα είχε ζήσει αυτές τις εβδομάδες, πέφτοντας στα γόνατα και βάζοντας τα κλάματα, «χαρίζοντας» μία από τις αξέχαστες στιγμές στην ιστορία των τελικών του Μουντιάλ.
