Μια από τις πιο όμορφες φράσεις που έγραψε ποτέ ο Φίοντορ Ντοστογιέφσκι σε ένα από τα αριστουργήματά του είναι, πέραν πάσης αμφισβήτησης, η ακόλουθη: «Είναι απίστευτο τι μπορεί να κάνει μια αχτίδα του ήλιου στην ψυχή σου».

Αυτή η αχτίδα ήλιου, στην ζωή και την ψυχή του Σεργκέι Στανισλάβοβιτς Ρεμπρόφ, φανατικού αναγνώστη των έργων του Ντοστογιέφσκι, έχει την μορφή μιας μπάλας. Αυτή τον συντροφεύει από τα παιδικά του χρόνια, αυτή του δίνει εδώ και πάνω από 25 χρόνια το ζην και ο ευ ζην.

25 χρόνια, όσα έκανε η Φερεντσβάρος για να επιστρέψει στο Champions League, ούσα η πρώτη ουγγρική ομάδα μετά τη Ντέμπρετσεν πριν από έντεκα. Και τα κατάφερε δια χειρός του 46χρονου τεχνικού, ο οποίος είναι Ουκρανός, αλλά ανήκει σε μια πόλη, την Χορλίβκα, η οποία στηρίζει την Ρωσία και, πριν από πέντε χρόνια, έγινε… στάχτη, με 36 νεκρούς πολίτες και δεκάδες κτίρια κατεστραμμένα, από τις συγκρούσεις των δύο αντιμαχόμενων πλευρών.

Την εποχή που η Χορλίβκα δεινοπαθούσε, ο Ρεμπρόφ οδηγούσε τη Ντινάμο Κιέβου στην κατάκτηση του πρώτου της πρωταθλήματος μετά από πέντε χρόνια κυριαρχίας της Σαχτάρ Ντόνετσκ. Της πρώτης, δηλαδή, ομάδας στην καριέρα του βραχύσωμου, πλην θαυματουργού επιθετικού.

Παρά τα συναισθήματά του προς την μαμά Ρωσία, ο ίδιος ξεκαθαρίζει ότι «η καρδιά μου είναι με την Ουκρανία και θέλουμε να είμαστε ενωμένοι, ανεξαρτήτως από που προερχόμαστε». Την ίδια ώρα, βεβαίως, η Χορλίβκα ανήκει στην αποκαλούμενη «Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ», ένα ψευδοκράτος που κήρυξε ανεξαρτησία από την Ουκρανία στις 7 Απριλίου του 2014 και αποτελεί ομόσπονδο τμήμα της αυτοαποκαλούμενης Ομοσπονδιακής Πολιτείας της Νέας Ρωσίας.

Ο Ρεμπρόφ, ο οποίος δείχνει εξαιρετικά στοιχεία ως προπονητής και στο παρελθόν είχε φλερτάρει με τον ΠΑΟΚ, κατέκτησε και δεύτερο πρωτάθλημα με την ομάδα της καρδιάς του, την οποία η μοίρα θέλησε να βρει αντιμέτωπη στο φετινό Champions League, σε έναν όμιλο με ξεκάθαρα φαβορί την Μπαρτσελόνα του Λιονέλ Μέσι και την Γιουβέντους του Κριστιάνο Ρονάλντο.

Ο Σεργκέι, ο οποίος ως παίκτης είχε πετύχει ένα γκολ με την Σαχτάρ κόντρα στη Ντινάμο, θα επιστρέψει στο Κίεβο στις 8 Δεκεμβρίου, στο φινάλε της φάσης ομίλων και μιας παραμυθένιας πορείας της Φερεντσβάρος, η οποία στα προκριματικά απέκλεισε κατά σειρά τις πρωταθλήτριες Σουηδίας (Τζουργκάρντεν), Σκωτίας (Σέλτικ), Κροατίας (Ντινάμο Ζάγκρεμπ) και Νορβηγίας (Μόλντε).

«Ο Λομπανόφσκι μας έμαθε να ζούμε»

Και η πρεμιέρα της φάσης ομίλων, όμως, θα γεννήσει πολλές και ευχάριστες αναμνήσεις στον Ρεμπρόφ, αφού θα επισκεφτεί με την Φερεντσβάρος το «Καμπ Νόου». Το γήπεδο της Μπαρτσελόνα, στο οποίο έζησε μια από τις μεγαλύτερες βραδιές του ως ποδοσφαιριστής της Ντινάμο Κιέβου.

Στις 5 Νοεμβρίου του 1997, ο Ρεμπρόφ σημείωνε ένα γκολ και ο Διόσκουρος του, Αντρέι Σεβτσένκο, τα υπόλοιπα τρία, για τον ιστορικό θρίαμβο με 4-0 επί της Μπάρτσα του Λουίς Φαν Χάαλ, του Ριβάλντο, του Ζιοβάνι και του Λουίς Φίγκο.

Ο Ρεμπρόφ μεγαλούργησε με τον Σέβα δίπλα του και τον θρυλικό Βαλερί Λομπανόφσκι στην άκρη του πάγκου. Ο τελευταίος, άλλωστε, και το σημείο αναφοράς στην προπονητική του καριέρα, αν και στο παρελθόν έχει παρακολουθήσει από κοντά προπονήσεις του Γιούργκεν Κλοπ στη Μπορούσια Ντόρτμουντ και του Πεπ Γκουαρδιόλα στην Μάντσεστερ Σίτι.

«Κάθε συζήτηση μαζί του είναι μια μεγάλη ανάμνηση! Δεν μας έμαθε μόνο πως να παίζουμε ποδόσφαιρο. Μας έμαθε πως να ζούμε» έχει πει ο Ρεμπρόφ για τον μεγάλο δάσκαλο, ο οποίος έφυγε από την ζωή τον Μάιο του 2002, σε ηλικία 63 ετών και αφού έξι ημέρες νωρίτερα είχε υποστεί εγκεφαλικό, ευρισκόμενος στον πάγκο της αγαπημένης του Ντινάμο.

Με τον Λομπανόφσκι οδηγό, ο Ρεμπρόφ έφτασε το 1999 μια ανάσα από τον τελικό του Champions League, διοργάνωση στην οποία επιστρέφει ως προπονητής, αποφασισμένος να πουλήσει ακριβά το τομάρι του, όπως άλλωστε κάνουν οι ποδοσφαιριστές του σε κάθε παιχνίδι.

«Η ομάδα αποκτούσε κίνητρο με το που έμπαινε στα αποδυτήρια. Η προσωπικότητά του ήταν τέτοια που δεν χρειαζόταν να μου πει κάτι. Τα έβλεπα όλα στα μάτια του» εξηγεί για την συνεργασία του με τον Λομπανόφσκι, τον οποίο θεωρεί έναν σπουδαίο ψυχολόγο, αφού «μπορούσε να βρει τα κατάλληλα λόγια για κάθε παίκτη».

Ο ίδιος, παρ’ ότι λόγω θέσης υποχρεούται να μιλάει κάθε τρεις και λίγο σε συνεντεύξεις Τύπου, είναι ντροπαλός, χαμηλών τόνων και… ξεδίνει μόνο όταν κάθεται πίσω από μια κονσόλα ραδιοφώνου, ως φανατικός, ερασιτέχνης παραγωγός.

Το χόμπι άρχισε όταν ήταν ποδοσφαιριστής στην Ουκρανία (πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο πρωτάθλημα), συνέχισε στο Λονδίνο όταν έπαιζε στην Τότεναμ (όπου απέτυχε παταγωδώς) και τον συντροφεύει ακόμα και σήμερα, έστω και αν ο ελεύθερος χρόνος του είναι πλέον περιορισμένος. Αν, πάντως, αποφάσιζε να κάνει μια ραδιοφωνική εκπομπή σε ραδιόφωνο της Βουδαπέστης, είναι σίγουρο πως κάθε φορά θα έκανε ρεκόρ ακροαματικότητας!

Πηγή: gazzetta.gr