Νικητής στον πιο σπουδαίο αγώνα της ζωής του φαίνεται πως βγαίνει ο Τζιανλούκα Βιάλι, του οποίου οι εξετάσεις για καρκίνο στο πάγκρεας, μετά από 17 μήνες χημειοθεραπειών, βγήκαν καθαρές.

Ο Ιταλός πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής έστειλε το δικό του μήνυμα για τη «μάχη» που έδωσε, ωστόσο προσπάθησε να κρατήσει… χαμηλά την μπάλα. Για τον λόγο αυτό φοβάται να πει δυνατά πως πανηγύρισε τη νίκη, ενώ περιέγραψε με συγκλονιστικές λεπτομέρειες την εμπειρία του

Τέλος, ο Βιάλι ζήτησε από τις Αρχές να μην υπάρξει καμία περικοπή δαπανών στη Δημόσια Υγεία, αφού η ανθρώπινη ζωή πρέπει να είναι προτεραιότητα, όπως αποδεικνύεται και αυτό το διάστημα από την κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο κορονοϊός, την οποία η πατρίδα του, Ιταλία, βίωσε με τον πιο σκληρό τρόπο.

«Τον Δεκέμβριο ολοκλήρωσα 17 μήνες χημειοθεραπειών σε δύο κύκλους. Ο πρώτος ήταν οκτώ μήνες και ο δεύτερος εννιά. Ήταν σκληρό, ακόμη και για μένα που είμαι δυνατός. Οι εξετάσεις που έκανα ήταν καθαρές, χωρίς σημάδια. Είμαι ευτυχισμένος, αν και το λέω χαμηλόφωνα. Το να αποκτήσω ξανά την υγειά μου, σημαίνει ότι θα μπορώ ξανά να βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Θα δω τα μαλλιά μου να μεγαλώνουν πάλι, δεν θα χρειάζεται να ζωγραφίζω τα φρύδια μου με μολύβι. Από αυτήν την άποψη, νιώθω πολύ τυχερός σε σύγκριση με ό,τι συμβαίνει αυτόν τον καιρό», σημείωσε ο 55χρονος πρώην άσος των γηπέδων.

Επίσης, ο Βιάλι τόνισε: «Θέλω η διάσημη φράση “Το μόνο που μετρά, είναι η υγεία” να γίνει το κεντρικό νόημα της ζωή μας. Θα ήθελα να μην κοπεί πλέον καμία δαπάνη για τη Δημόσια Υγεία. Θα ήθελα η ασφάλειά μας να γίνει προτεραιότητα. Να ξεχάσουμε τα συμφέροντά μας και να βάλουμε στην άκρη τους εγωισμούς μας. Καταλαβαίνω τους προέδρους των ομάδων της Serie A που θέλουν να παίξουν, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με μια κρίση που δεν έχει δει ο κόσμος παρόμοια τελευταία. Δεν πρέπει να υπάρξει βιασύνη. Κάποιος θα χάσει από όλη αυτή την ιστορία. Αλλά πρέπει να παίξουμε ότι πουν οι ειδικοί ότι δεν υπάρχει κίνδυνος. Πρώτα η υγεία και μετά το ποδόσφαιρο».

Για να προσθέσει: «Σκέφτομαι όλους εκείνους που υποχρεώθηκαν να πεθάνουν μόνοι στο νοσοκομείο, τους συγγενείς που δεν επιτρεπόταν να βρίσκονται δίπλα τους, τις κηδείες που απαγορευόταν να τιμηθούν κανονικά. Είναι τραγικό. Αυτή η κρίση θα αφήσει τεράστιες πληγές στη χώρα, συναισθηματικές, ηθικές, οικονομικές»,