Το ντέρμπι Μπρέσια-Αταλάντα λείπει από το 2006 και το μοναδικό πράγμα που δεν έλειψε σε κανέναν σε αυτά τα 13 χρόνια είναι τα επεισόδια ανάμεσα στους τιφόζι. Είναι η ιστορία μιας “κακής” αντιπαλότητας που έχει τις ρίζες της στον Μεσαίωνα, τον 12ο αιώνα: Ολα ξεκίνησαν όταν βγήκε προς πώληση η περιουσία (εκτάσεις) του Τζοβάνι Μπρουζάτι από την Μπρέσια το 1126, η οποία αγοράστηκε από την πόλη του Μπέργκαμο, για να επιληφθεί στη συνέχεια της κατάστασης ο αυτοκράτορας Federico I Barbarossa, ο οποίος αποφάσισε να επιστρέψουν τα εδάφη στη Μπρέσια. Και από εκεί και πέρα είχαμε τον πόλεμο που ξέσπασε το 1156, τις μάχες του Palosco και αυτή “della Malamorte” στο Ρουντιάντο το 1191, η ειρήνη ανάμεσα στις δύο πόλεις μετά την παρέμβαση του αυτοκράτορα Enrico VI, γιος του Barbarossa, τα γεγονότα του 1237 με τη νίκη των Μπεργκαμάσκι, έχοντας στο πλευρό τους τον Federico II, στη μάχη του Cortenuova κόντρα στη Μπρέσια και την ευρύτερη περιοχή.

Το ποδόσφαιρο, μπορούμε να πούμε, δε βοήθησε στην πάροδο του χρόνου για να αδελφοποιηθούν οι… δύο λαοί. Αντιθέτως, τα γήπεδα και ο περιβάλλοντας χώρος τους έγιναν τόπη μαχών. Το ντέρμπι έγινε επισήμως ματς υψηλής επικινδυνότητας τον Μάιο του 1993, Μπρέσια-Αταλάντα 2-0: Για το τυπικό της υπόθεσης, τα δύο γκολ τα έβαλε ο Ραντουτσόγιου, αλλά εκείνη την ημέρα δεν επικράτησε το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Οι 4000 οπαδοί των Μπεργκαμάσκι στο Mario Rigamonti, η κλοπή ενός πανό της Μπρέσια το οποίο απλώθηκε στην απέναντι εξέδρα όλο υπερηφάνεια, η εκδίκηση των οπαδών της γηπεδούχου που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να βραβεύουν τον Γκανζ και βγαίνοντας άρπαξαν το πανό των Brigate Nerazzurre: Ξύλο στον αγωνιστικό χώρο, επέμβαση της αστυνομίας, επεισόδια κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του ματς, με πέντε συλλήψεις και είκοσι τραυματίες στο νοσοκομείο.

Οι αψιμαχίες, από τότε, δεν σταμάτησαν ποτέ. Είναι μια ιστορία ξύλου αλλά και “αστείων” και σε όλο αυτό χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και ζώα: Ενα γουρούνι με φανέλα της Μπρέσια στην curva των Νερατζούρι, κουνέλια ντυμένα με τα χρώματα της Αταλάντα στην curva των Μπιανκατζούρι, γιατί αυτά είναι τα ψευδώνυμα, οι Μπεργκαμάσκι αποκαλούν “γουρούνια” της Μπρεσιάνι και αυτοί απαντούν με το “κουνέλια”. Καιρό μετά, τη διαφορά θα κάνει ένα άγνωστο χέρι από το Μπέργκαμο, αφού σε μια πινακίδα στην autostrada θα εμφανιστεί το εξής: «Εργασίες σε εξέλιξη στο Μπέργκαμο 2 χλμ. και στη Μπρέσια 0». Το Αταλάντα-Μπρέσια είχε λήξει 2-0 τότε, στις 19 Απριλίου 2006, με γκολ του Λόρια και την τρέλα του Τζαμπάνια, ένα καθοριστικό βήμα της Αταλάντα προς τη Serie A. Από τότε δεν συναντήθηκαν ξανά, αλλά είχαν προηγηθεί ματς που έμειναν στη μνήμη όλων. Η μέρα του Μπράσκι, τον Απρίλιο του 2000: Εκπληκτικό γκολ του Ντόνι και μετά, 5 λεπτά πριν τη λήξη, το 2-0 από τον Κατσία με πέναλτι. Ο διαιτητής Μπράσκι, όμως, διατάζει την επανάληψη. Ο Καστελάτσι αποκρούει και στην εξέλιξη της φάσης πέναλτι για την Μπρέσια και 1-1 από τον Χούμπνερ. Από το 2-0 στο 1-1 μέσα σε ένα λεπτό, από την ηρεμία στην κόλαση επίσης: Επεισόδια, δακρυγόνα, επτά συλλήψεις, 50 τιμωρίες αποκλεισμού από τα γήπεδα και 10 τραυματίες αστυνομικοί.

Ενα χρόνο μετά, το πιο γνωστό ντέρμπι, με την τρελή κούρσα του Κάρλο Ματσόνε προς το πέταλο των οπαδών της Αταλάντα, οι οποίοι τον έκραζαν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, μεθυσμένος από ευτυχία μετά την ανατροπή της ομάδας του, της Μπρέσια, από το 1-3 στο 3-3. Η ανατροπή του Μπάτζιο βασικά, αφού είχε κάνει χατ-τρικ. Ο Κολίνα απέβαλε τον προπονητή, αυτός του δίνει το χέρι και φεύγει με τα χέρια ψηλά πανηγυρίζοντας. Στο δεύτερο γύρο, στο Μπέργκαμο τον περιμένουν με πάμπολλα χαρτόνια, την εικόνα ενός γουρουνιού και την επιγραφή: «Εγώ δεν μπορώ να μπω στο Μπέργκαμο». Θα πάρει 0-0 και θα ολοκληρώσει την εκδίκηση στη ντέρμπι παραμονής τον Απρίλιο του 2003: Ακόμη ένα show του Μπάτζιο, με ασίστ για τον Απια και γκολ μετά την ασίστ του Λούκα Τόνι, πριν το 3-0 του Πετρούτσι.

Η τελευταία συνάντηση, όπως προαναφέραμε, τρία χρόνια μετά. Αλλά συνέχισε να είναι ντέρμπι, ακόμη και εκτός γηπέδου. Και οι οπαδοί συνέχισαν να επιβάλουν τον νόμο τους. Πριν έξι χρόνια, το καλοκαίρι του 2013, ο Φάμπιο Γκαλό παραιτήθηκε από βοηθός του Μάρκο Τζαμπάολο, αποδεχόμενος την πρόταση της Μπρέσια να την αναλάβει. Οταν είχε πάει στην Αταλάντα είχε πει «επιτέλους σε ομάδα με πραγματικούς οπαδούς» και οι τιφόζι δεν το ξέχασαν. «Αυτός δε γίνεται να δουλέψει για την Μπρέσια», ήταν η εντολή των οπαδών της. Ο Γκαλό δε δούλεψε, ο Τζαμπάολο παραιτήθηκε λίγο καιρό μετά, η Μπρέσια άλλαξε άλλους τέσσερις προπονητές. Κάποια πράγματα συνεχίζουν να συμβαίνουν, φαίνεται. Ο πόλεμος ανάμεσα στις δύο πλευρές οπαδών όχι, ελπίζουμε…

Πηγή: gazzetta.gr