Τρία χρόνια τώρα (για την ακρίβεια σε λίγους μήνες κλείνει τριετία) πήρε αρκετές αποφάσεις. Μερικές εν θερμώ (απόλυση Λίνεν, μετά τον αποκλεισμό από την Μακάμπι), μερικές μετά από αρκετή σκέψη και κάποιες άλλες επειδή έχει και τις δικές του αδυναμίες (ανανεώσεις σε Αβραάμ, Φέτφα και συμβόλαιο σε Τζεμπούρ).
Αλλες ποιος εύκολες, άλλες πιο δύσκολες… Αυτές τις μέρες όμως ο Βαγγέλης Μαρινάκης (περί ου ο λόγος) πρέπει να πάρει ακόμα μια απόφαση και μάλλον την πιο δύσκολη για τον πρόεδρο του Ολυμπιακού. Γιατί η αλήθεια είναι δύο χρόνια τώρα με τον Ερνέστο Βαλβέρδε είχε το κεφάλι του ήσυχο. Ακόμα και όταν τα πράγματα έγιναν δύσκολα (π.χ. υπήρξαν σκέψεις μετά την ήττα από την Ξάνθη πέρσι τέτοιο καιρό) ο Μαρινάκης αποφάσισε να τον στηρίξει. Και δικαιώθηκε.
Καταλάβαιναν όλοι ότι μετά το «όχι» του Βαλβέρδε για νέα ανανέωση θα υπήρχε θέμα στην επιλογή νέου προπονητή. Ενός προπονητή που ο Μαρινάκης θα είχε ήσυχο το κεφάλι του. Και ναι μεν είναι δύσκολο να απολύεις έναν προπονητή που είναι αήττητος, ωστόσο είναι ακόμα πιο δύσκολο να βρεις τον επόμενο. Οχι μόνο για τον Μαρινάκη. Για οποιοδήποτε πρόεδρο που έχει βρει τον άνθρωπό του και του κάνει σωστά την δουλειά.
Προφανώς δεν θέλει να γίνει προπονητοφάγος. Προφανώς θέλει να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας. Και προφανώς το να το βρεις (ειδικά μεσούσης της περιόδου) προπονητή που να στα κάνει όλα αυτά είναι εξαιρετικά δύσκολο. Οπως και η απόφαση που έχει να πάρει ο Μαρινάκης. Ισπανό που δεν έχει δουλειά με υψηλό κασέ (και υψηλή αποζημίωση εάν στραβώσει το θέμα) ή Νικοπολίδης με τον φόβο ότι θα τον «κάψει».
Πηγή: sday.gr
