Η ιστορία θα έχει να θυμάται μετά από χρόνια τη νέα μεγάλη παράσταση του Κριστιάνο Ρονάλντο, αυτή που μεγαλώνει κι άλλο τον μύθο του στο Champions League και του συντηρεί την φήμη του πιο επιτυχημένου ποδοσφαιριστή στη διοργάνωση. Η ιστορία βρήκε ένα πρώτο μεγάλο σημείο αναφοράς σχετικά με την πραγματική ποδοσφαιρική αξία της επιχειρηματικής επιλογής που έκανε το περασμένο καλοκαίρι ο Αντρέα Ανιέλι όταν αποφάσισε να επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ πάνω στον Πορτογάλο σούπερ σταρ. Σήμερα δεν είναι βέβαιο ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρατήσει χώρο σε αυτή την ιστορία για τον Μαξ Αλέγκρι. Είναι άλλωστε η μοίρα των “αφανών ηρώων” να περνούν σχεδόν απαρατήρητοι. Η δεύτερη ανάγνωση αυτού του ματς όμως και ειδικά η σχετική με την ομαδική απόδοση και το ποδόσφαιρο της βραδιάς ανάγνωση οδηγεί τον παρατηρητή στην διαπίστωση ότι στην πιο κρίσιμη στιγμή ο 51χρονος προπονητής δίνει ένα δεύτερο μεγάλο δείγμα στο τρέχον Champions League, μετά από αυτό που είχε δείξει στο Ολντ Τράφορντ απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον περασμένο Οκτώβριο. Δείγμα μιας ομάδας που μπορεί να σηκώσει το βάρος της απαίτησης να διεκδικήσει το τρόπαιο – εμμονή στην ιστορία της Γιούβε των τελευταίων ετών.
Είναι πάρα πολλά αυτά που έκανε ο Αλέγκρι για να παρουσιάσει αυτή την εμφάνιση. Η στρατηγική του, τα συστήματα και το σχέδιο ανάπτυξης των επιθέσεων από τις οποίες βρήκε τα δύο πρώτα γκολ του Κριστιάνο Ρονάλντο, η επιλογή των προσώπων (Σπινατσόλα, τον οποίο κράτησε τον περασμένο Ιανουάριο όταν το κλαμπ του πρότεινε να τον ξαναδανείσει – Μπερναρντέσκι, τον οποίο προτίμησε αντί του Ντιμπάλα) σε μια περίοδο έντονης αμφισβήτησης της ηγεσίας του, όλα αυτά είναι λόγοι που αναδεικνύουν το μέγεθος της συνεισφοράς του σε μια επική πρόκριση στην φάση των 8 του Champions League. Η πρόκριση είναι που τον δείχνει αποτελεσματικό. Ο τρόπος της δείχνει την ικανότητά του να εκπαιδεύει μια ομάδα που δημιουργεί και δεν καταστρέφει ποδόσφαιρο. Μια ομάδα που είναι ικανή όταν οι περιστάσεις το ζητήσουν να παίξει πολύ ποδόσφαιρο, όσο δείχνουν τα στατιστικά δεδομένα που δημιούργησε το βράδυ της 12ης Μαρτίου 2019 (68 επιθέσεις έναντι 23 της Ατλέτικο, 15 τελικές προσπάθειες έναντι 4 της Ατλέτικο, 61%-39% κατοχή).
Μολονότι βγάζει αγανάκτηση για τους επικριτές του και προσπαθεί να δώσει την εντύπωση ότι δεν περίμενε αυτή την βραδιά για να πει στον εαυτό του ότι είναι ικανός να οδηγεί μια ομάδα στις τελευταίες πίστες του Champions League, ο Αλέγκρι θα θυμάται τη ρεβάνς με την Ατλέτικο ως μια βραδιά – απόδειξη ότι η δική του Γιουβέντους μπορεί να παίξει όσο δημιουργικό ποδόσφαιρο της χρειάζεται για να είναι αποδοτική και αποτελεσματική στην Ευρώπη. Και επειδή αυτό το έκανε απέναντι σε μια ομάδα της οποίας η βασική αρετή είναι η αμυντική τέχνη, ο Αλέγκρι το βράδυ της Τρίτης έστειλε δύο μηνύματα, ένα προς την κοινωνία των οπαδών της Γιουβέντους και ένα προς την ευρωπαϊκή αγορά της ελίτ που αναζητεί προπονητές για το κορυφαίο επίπεδο.
Η ρεβάνς έμοιαζε με μια αναμέτρηση ανάμεσα στο “πριν” και το “σήμερα” της Γιουβέντους. Στην στάση και τον τρόπο της Ατλέτικο αναβιώνει το προηγούμενο πρόσωπο της Γιούβε, δηλαδή η Γιουβέντους του Κόντε, η οποία κατακτούσε με άνεση το ιταλικό πρωτάθλημα αλλά περνούσε απαρατήρητη από το Champions League και εξακολουθούσε να προκαλεί μελαγχολία σε όσους θυμούνταν το ευρωπαϊκό μέγεθος της Γιουβέντους και έκαναν τις συνειρμικές συγκρίσεις. Στην στάση και το αγωνιστικό πλάνο της Γιούβε απέναντι στην “παλιά Γιούβε” ο παρατηρητής μπορούσε να δει την ελκυστική εκδοχή της αποτελεσματικότητας. Ο Αλέγκρι φώναξε προς τους οπαδούς της Γιουβέντους ότι κατέχει την τέχνη της δημιουργίας, κι ας την χρησιμοποιεί με οικονομία. Την ίδια στιγμή φώναξε προς τους συλλόγους της ελίτ ότι η ηγεσία του μπορεί να είναι αποτελεσματική ακόμη και όταν διαχειρίζεται προσωπικότητες με το “εγώ” ενός Ρονάλντο και όταν διαχειρίζεται κρίσεις σαν την “έχασα 2-0 στον πρώτο αγώνα σε μια εποχή που λειτουργώ με την πίεση της απαίτησης να κατακτήσω το Champions League”.
Ο Αλέγκρι, μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα από όσο δίνει την εντύπωση στις highlights δημόσιες στιγμές του, στέκεται με μεγάλη ψυχραιμία στη διαχείριση των αποτελεσμάτων. “Μια μεγάλη ομάδα δεν τρελαίνεται στη νίκη, ούτε φέρνει την καταστροφή σε μια ήττα. Η μεγάλη ομάδα παραμένει ήρεμη και στις δύο καταστάσεις”, είναι η νοοτροπία του. Η ιστορία του στην διαχείριση των κρίσεων στη νοκ άουτ φάση του Champions League αποδεικνύει ότι δεν μένει στα λόγια, δηλαδή ότι υπάρχει συνέπεια λόγου και πράξεων, συμπεριφοράς. Και ειδικά αυτό, το τελευταίο, είναι ένα πολύ δυνατό σημάδι ικανότητας στη διαχείριση της κρίσης που είχε δημιουργήσει το 2-0 της Μαδρίτης. Αυτό το 2-0 ήρθε στην εποχή που η κοινωνία της Γιουβέντους ζούσε με την εμμονή της κατάκτησης του Champions League, η οποία τείνει να εξελιχθεί σε ψύχωση. Τέτοιες μέρες πριν από έναν χρόνο ο Ματία Ντε Σίλιο είχε βρεθεί μπροστά στην “τι επιθυμείς περισσότερο, την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ή του Champions League;”, δημοσιογραφική ερώτηση κατά την παρουσία του σε μια εκδήλωση στο Παρίσι. “Το Champions League” είχε απαντήσει, δίχως να το σκεφτεί πολύ, ο Ιταλός μπακ. Είτε το πίστευε, είτε ένιωσε ότι αυτή ήταν η “πολιτικά ορθή” απάντηση, η αντίδραση του Ντε Σίλιο φανέρωνε το μέγεθος της εμμονής που κυριαρχεί στην Γιουβέντους. Το βράδυ της Τετάρτης ο Αλέγκρι προσκόμισε μια απόδειξη για την ικανότητά του να διαχειρίζεται καλά την ένταση που βάζει η εμμονή του Champions League στην κρίση που δημιουργεί μια ήττα στο πρώτο ματς. Η Γιουβέντους, ως κοινωνία, αυτό θα του το αναγνωρίσει μόνο αν κατακτήσει το Champions League. Εκείνος δεν νιώθει έτσι, έχει μεγάλη εσωτερική πίστη, η οποία δικαιολογείται από τα όσα έχει πετύχει με τη Γιουβέντους στη διάρκεια των τελευταίων 4,5 ετών. Κι αν το καλοκαίρι η Γιουβέντους δεν νιώθει ότι της είναι αρκετός, θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον το επόμενο βήμα του στην προπονητική.
Πηγή: gazzetta.gr
