Θα μπορούσες να τον μισήσεις ή να τον αγαπήσεις, σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούσες να τον αγνοήσεις.

Υπήρξε αλαζόνας και παράλληλα γενναιόδωρος, ήταν αδιάλλακτος αλλά περνούσε τις φάσεις της αυτό-αμφισβήτησης.

Ο μεγάλος Μπράιαν Κλαφ υπήρξε αυτό που στις μέρες μας είναι ο Ζοσέ Μουρίνιο.

Οι ατάκες του έχουν μείνει στην ιστορία, όπως και η κατάκτηση δυο διαδοχικών Κυπέλλων Πρωταθλητριών με τη Νόττιγχαμ Φόρεστ την οποία είχε αναλάβει τέσσερα χρόνια πριν το πρώτο τρόπαιο, ως μία μέτρια ομάδα δεύτερης κατηγορίας.

Ωστόσο, τόνοι μελάνι και μέτρα κινηματογραφικού φιλμ χρησιμοποιήθηκαν για να καταγράψουν την πιο θλιβερή περίοδο της καριέρας του, τις (μόλις) 44 ημέρες που έμεινε στον πάγκο της τότε πρωταθλήτριας Λιντς Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι του 1974.

Φαίνεται πως το φόρτε του ήταν να μεταμορφώνει τις άγνωστες ομάδες σε βασίλισσες και αυτό γιατί πριν την οδυνηρή εμπειρία στο «Ελλαντ Ρόουντ» είχε καταφέρει να κάνει την «ταπεινή» Ντερμπι σε πρωταθλήτρια Αγγλίας και να την οδηγήσει μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών!

Στο πλευρό του στον πάγκο βρισκόταν πάντα ο Πίτερ Τέιλορ, με τον οποίο ο Κλαφ υπήρξε συμπαίκτης στη Μίντλεσμπρο και ήταν εκείνος που τον βοήθησε να κάνει restart στην ποδοσφαιρική του καριέρα όταν επέστρεψε από τη στρατιωτική του θητεία.

Ως παιδί της εργατικής τάξης, από πολυμελή οικογένεια που έβαλε το ποδόσφαιρο πάνω από το σχολείο, το να πρέπει να εγκαταλείψει λόγω τραυματισμού τους αγωνιστικούς χώρους στην ηλικία των 29 θα μπορούσε να ήταν αιτία κατάρρευσης.

Για τον Κλαφ όμως σήμανε απλά την αρχή της αντεπίθεσης…

Με τον Τέιλορ, ο οποίος παραιτήθηκε από τη Μπέρτον, ανέλαβαν το 1965 τη Χαρτλπουλ που ήταν στο όριο της εξαφάνισης και δυο χρόνια μετά ξεκίνησαν την αναμόρφωση της Ντέρμπι που αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία φέρνοντας φθηνούς αλλά πιστούς παίκτες όπως ο Ροι Μακ Φάρλαντ, ο Τζον Ο’Χερ, ο Τζον Μακ ΓΚόβερν και αργότερα ο Αρτσι Γκέμιλ.

Ως σκληροπυρηνικός σοσιαλιστής φρόντιζε να βρίσκεται στο πλευρό των εργατών.

Το 1972 –χρονιά που η Ντέρμπι κατέκτησε το πρωτάθλημα- πήρε κάποιους ποδοσφαιριστές και πήγε εκεί όπου ήταν συγκεντρωμένοι απεργοί ανθρακωρύχοι.

Υποχρέωσε τους παίκτες να μείνουν στη γραμμή περιφρούρησης λέγοντας τους «Το μάθημα που πρέπει να διδαχθείτε είναι το καλό που σας προσφέρει το ποδόσφαιρο σε σχέση με τις στοές των ανθρακωρυχείων που πρέπει να εργάζονται αυτοί οι άνδρες».

Το ίδιο συνέβη και την επόμενη ημέρα με τους υπόλοιπους παίκτες της ομάδας!

Η παραίτηση τους ήρθε το χειμώνα του 1973 λίγους μήνες μετά την συμμετοχή στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και τον αποκλεισμό από την Γιουβέντους.

Αιτία ένας έντονος καυγάς του Κλαφ με τον ιδιοκτήτη του συλλόγου.

Παρά το γεγονός ότι η σχέση του Κλαφ με τον Τέιλορ άρχισε να παρουσιάζει τα πρώτα σημάδια φθοράς, όταν ο δεύτερος ανακάλυψε πως ο συνεργάτης του είχε εξασφαλίσει αύξηση 5.000 λιρών στο μισθό του χωρίς να τον ενημερώσει, οι δυο τους συνέχισαν για τον επόμενο σταθμό που ήταν η Μπράιτον.

Το καλοκαίρι του 74- μόνος πια- ο Κλαφ ανέλαβε τη Λίντς.

Άντεξε μόλις 44 ημέρες.

Όσο και αν προσπάθησε να επιβάλλει το δικό του, οι παίκτες τους οποίους στο παρελθόν είχε «κράξει» για θεατρινισμούς και για σταριλίκι αποδείχθηκαν σκληρά καρύδια.

Τον Γενάρη του 1975, οι δυο συνεργάτες ενώνουν και πάλι τις δυνάμεις τους και αναλαμβάνουν τις τύχες της αιώνιας αντιπάλου της Ντέρμπι, της Νόττιγχαμ Φόρεστ φέρνοντας τρεις παίκτες από την ομάδα των «κριαριών» (Μακ Γκόβερν, Ο ‘Χερ και Γκέμιλ). Άνοδος το 1977, πρωτάθλημα το 1978, Ευρωπαικό Κύπελλο το 1979 και το 1980. …

Οι μέθοδοι του Κλαφ ήταν μοναδικοί. «Έχεις δεχθεί ποτέ γροθιά στο στομάχι;» ρώτησε στα αποδυτήρια έναν παίκτη. Όταν έλαβε αρνητική απάντηση ο Κλαφ συνδυάζοντας λόγια και πράξη του είπε «Ωραία, τώρα δέχθηκες!».

Τον Φεβρουάριο 1989 στον προημιτελικό του Λιγκ Καπ της Νόττιγχαμ Φόρεστ με την ΚΠΡ, δεν δίστασε να κυνηγήσει και να χτυπήσει τους οπαδούς της ομάδας του που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο.

Τιμωρήθηκε με πρόστιμο 5,000 λιρών και απαγόρευση να ξανακαθίσει στον πάγκο μέχρι το τέλος της σεζόν.

Την επόμενη σεζόν σε μια αναμέτρηση για το Λιγκ Καπ η οποία κρίθηκε από μια φάση που είχε προκαλέσει έντονες διαμαρτυρίες, οι παίκτες της Εβερτον εκνευρισμένοι για την ήττα τους ξέσπασαν στα αποδυτήρια.

Ο Κλαφ έδωσε εντολή στο συνεργείο καθαρισμού να αφήσουν τα αποδυτήρια των φιλοξενούμενων όπως ήταν ώστε να τα ξαναβρούν έτσι οι παίκτες των «ζαχαρωτών» που θα επέστρεφαν στο «Σίτι Γκράουντ» λίγες μέρες μετά για το πρωτάθλημα.

Η φιλία του Κλαφ με τον Τέιλορ έληξε στις αρχές της δεκαετίας του 80.

Αφορμή λέγεται πως ήταν η απόκτηση του Τζον Ρομπερτσον που αγωνιζόταν στη Φόρεστ, από την Ντέρμπι στην οποία προπονητής ήταν ο Τέιλορ χωρίς να τον ενημερώσει προηγουμένως.

Οι σχέσεις δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να παραβρεθεί το 1990 στην κηδεία του πρώην συνεργάτη του και να μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για εκείνον.

Από το 1993 οπότε και αποσύρθηκε από τους πάγκους (μετά από 18 χρόνια παρουσίας στη Νόττιγχαμ Φόρεστ) πάλεψε να νικήσει τον αλκοολισμό με τον οποίο είχε ανέκαθεν …στενές επαφές.

Η παράκληση του εγγονού του να σταματήσει το πότο, ήταν η κινητήριος του δύναμη.
Η ζημιά όμως είχε γίνει.

Το 2003 χρειάστηκε μεταμόσχευση ήπατος και ο χρόνος είχε ήδη ξεκινήσει να μετρά αντίστροφα.

Άντεξε είκοσι μήνες και έφυγε από την ζωή σαν σήμερα πριν από οκτώ χρόνια.

Πηγή: sport-fm.gr