«Το Anfield ήταν κάτι το απίστευτο. Με εντυπωσίαζε ο θόρυβος. Έβλεπα παιχνίδια μόνο στην τηλεόραση. Έτσι, το να βρίσκομαι στο γήπεδο και να είμαι μέρος της ατμόσφαιρας με άγγιξε. Τότε ήταν που ξεκίνησε και το όνειρο» τόνιζε ο Στίβεν Τζέραρντ και όλοι ήταν σίγουροι πως όλες οι μεγάλες στιγμές του θα είναι στο Ανφιλντ. Αυτό που ακολούθησε τα επόμενα 14 χρόνια από το ντεμπούτο για τον σύλλογο και την εθνική είναι κάτι σαν… έπος. Το 2003 έγινε αρχηγός της Λίβερπουλ μετά τον Σάμι Χίπια και κέρδισε σχεδόν ό,τι μετάλλιο υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Φυσικά, του λείπει η Premier League, αλλά η αγάπη που πήρε από τους Κόκκινους ήταν κάτι το μοναδικό! Τον ήθελε ο Αλεξ Φέργκιουσον στην Γιουνάιτεντ και ο Ζοσέ Μουρίνιο στην Τσέλσι. Εκείνος όμως επέλεξε να μείνει κάπου που ήξερε ότι δεν θα μπορέσει να γεμίσει ποτέ το βιογραφικά του με πρωταθλήματα. Ηθελε όμως να το ζήσει εκεί, στο Ανφιλντ  και γι αυτό έγινε θρύλος για την κοινωνία της Λίβερπουλ. Ωστόσο, η μοίρα το έφερε στο νέο του ξεκίνημα να βρεθεί σε ένα ναό του ποδοσφαίρου, το Αϊμπροξ και στην ομάδα των τίτλων. Η Ρέιντζερς καλείται να αναγεννηθεί από τις στάχτες της και διάλεξε έναν μύθο! Γιατί όμως οι Σκωτσέζοι επέλεξαν τον Τζέραρντ, γιατί ο θρύλος των Κόκκινων αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα από ένα όχι… λαμπερό πρωτάθλημα; Ίσως η Ρέιντζερς και ο Αγγλος  να λειτουργούν στη βάση του υπολογισμένου ρίσκου. Και οι δύο πλευρές θεωρούν ότι αυτή η συνεργασία ή η… συμμαχία θα αποδειχθεί επικερδής. Σε μία εποχή όπου οι «Προτεστάντες» ήθελαν κάτι διαφορετικό βρέθηκε η επιλογή του «Στίβι». Κάποια στιγμή υπήρχε το όνομα του Τζόι Μπάρτον για το τιμόνι της ομάδας ως ένα δυνατό όνομα, όμως ο Τζέραρντ είναι σε άλλο… επίπεδο. Για τον «Στίβι» δεν είναι μία εύκολη αποστολή. Απέναντί του στη Σέλτικ θα βρίσκεται ο Μπρένταν Ρότζερς που έχει γράψει την δική του ιστορία. Η Ρέιντζερς είχε και έχει τόσα διοικητικά, εσωτερικά και οικονομικά ζητήματα που η αποστολή οποιουδήποτε θα είναι δύσκολη. Ήταν… ακέφαλη διοικητικά και δίχως πρόεδρο, είχε ένα σωρό θέματα με τιμωρίες παικτών και προβληματικούς χαρακτήρες. Ο άνθρωπος που έχει το πάνω χέρι είναι ο Τζίμι Νίκολ. Πριν ήταν στην Καουντενμπίθ, έναν σύλλογο που όδευε προς τον υποβιβασμό από τη Β’ κατηγορία της Σκωτίας. Η Ρέιντζερς έφτασε στο σημείο να αποκλειστεί στην Ευρώπη από ομάδα από το Λουξεμβούργο, ενώ τα ντέρμπι με τη Σέλτικ αποτελούν… μαρτύριο.  Αλλωστε, στα δυο τελευταία ματς δέχθηκε… 9 γκολ! Το Αϊμπροξ δεν είναι τοπ επιλογή για αρκετούς παίκτες και το μπάτζετ δεν έπεισε κανέναν από τους υποψήφιους. Η Ρέιντζερς απέτυχε να βρει έναν μόνιμο προπονητή μετά την απόλυση του Πέδρο Καϊσίνια. Ο πρόεδρος, Nτέιβ Κινγκ, δήλωσε ότι ο σύλλογος θα συνεχίσει να κάνει ζημίες έως ότου μπουν χρήματα στα ταμεία από ευρωπαϊκές πορείες. Το χρέος αυξήθηκε σε 17,7 εκατ. Λίρες, ενώ τα έσοδα της Σέλτικ είναι… 60 εκατ. Περισσότερα από αυτά της Ρέιντζερς. Ο κίνδυνος για τον σύλλογο είναι τεράστιος: εάν αποτύχει, η Σέλτικ θα συνεχίσει ασταμάτητη.  Η Σέλτικ έχει κερδίσει 12 μεγάλα τρόπαια από την τελευταία φορά της Ρέιντζερς. Γιατί λοιπόν διάλεξε αυτό το ξεκίνημα ο «Στίβι»; Ο Τζέραρντ βαδίζει σε δύσκολα μονοπάτια και σε έναν ρόλο στο Άϊμπροξ που λίγοι θα αναλάμβαναν. Εν μέσω μίας δύσκολης περιόδου για την ομάδα μένει να φανεί εάν η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Άγγλο θρύλο αλλάξει τα δεδομένα για τον ισορικό σύλλογο της Σκωτίας. Ο κίνδυνος για τη σταδιοδρομία του είναι σχετικά χαμηλός, διότι ακόμα και αν αποτύχει, θα υπάρχουν clubs στην Αγγλία που θα του δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία. Ισως αυτό να τον ηρεμεί… Ο Τζέραρντ ως επιλογή μπορεί να θεωρηθεί σωστή για να παίξει ένας σύλλογος μοντέρνο ποδόσφαιρο. Αυτό θέλει και ο Αγγλος. Ο ίδιος θα αποτελέσει πόλο έλξης για αρκετούς ποδοσφαιριστές, έχει όρεξη, δίψα, φιλοδοξίες κι έγινε θρύλος χωρίς να κατακτήσει την Premier League. Αν το κάνει, το Αϊμπροξ θα βαφτεί… κόκκινο προς τιμήν του! Είναι γεννημένος για τα δύσκολα, δεν διάλεξε ποτέ τον εύκολο δρόμο και οι αναποδιές τον πείσμωναν. Δυο φορές άλλωστε αρνήθηκε να παίξει στην Τσέλσι… Ισως ελπίζει να μιμηθεί τον Σούνες χρησιμοποιώντας το έργο του στους «Προτεστάντες» ως εφαλτήριο για να γίνει ξανά αρχηγός της Λίβερπουλ. Αλλωστε, είναι το μεγάλο του όνειρο, να κοουτσάρει τη μοναδική του αγάπη. Ισως όμως απογοητευθεί γρήγορα, γιατί ο σύλλογος έχει «μικρύνει» αισθητά και οι απαιτήσεις του κόσμου είναι πολλές. Το τετραετές συμβόλαιο ήταν μια κίνηση εμπιστοσύνης και πλέον η μπάλα είναι στο γήπεδο του αρχηγού! Πηγή: gazzetta.gr