Πώς έφτασε ο Πανιώνιος στην αποπομπή των Μασούντ και Οικονόμου

Η ζωή είναι ένας ολοστρόγγυλος και γεωμετρικά τέλειος, κύκλος. Δεν έχει αρχή και τέλος, δεν έχει νικητές και ηττημένους. Έχει μονάχα συνεχείς αλλαγές των θέσεων. Μετά από δυόμισι φανταστικά χρόνια, όπου ο Πανιώνιος έφτασε στο απόλυτο σημείο ευτυχίας, με σπουδαίες νίκες επί όλων των μεγάλων (με αποκορύφωμα αυτήν στο Καραϊσκάκη), ευρωπαϊκή έξοδο, αλλά κυρίως τον σεβασμό και τον θαυμασμό όλης της Ελλάδας. Έχοντας φτάσει στο ζενίθ της εποχής Ζαμανή, ο Πανιώνιος έδρεπε τους καρπούς των κοπών του. Η φετινή χρονιά από την αρχή θα ήταν μια ιδιαίτερη και δύσκολη χρονιά. Μια χρονιά που θα είχε πολλές δοκιμασίες και κούραση. Όταν η διοίκηση Ζαμάνη αποφάσισε να βάλει το κεφάλι της στον ντορβά, ο σύλλογος ήταν ένα βήμα από την καταστροφή. Τα οικονομικά ήταν σε τραγική κατάσταση, ενώ είχε γίνει και αφαίμαξη στο έμψυχο υλικό. Με συντονισμένες κινήσεις, με πίστη και ένα ορθολογικό πλάνο η διοίκηση κατάφερε να συμμαζέψει τα οικονομικά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο βραχνάς έχει εξαφανιστεί και παράλληλα να φτιάξει μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα. Φτάνοντας στη φετινή χρονιά, ο Πανιώνιος βρήκε μπροστά του δύο εμπόδια ή μάλλον δύο διλήμματα, που όπως φάνηκε του καθορίζουν την τρέχουσα σεζόν. Αρχικά, μετά το φιλικό που έδωσαν οι «κυανέρυθροι» με τον ΑΠΟΕΛ, οι πρωταθλητές Κύπρου κατέθεσαν μια άκρως δελεαστική πρόταση για τον Οικονόμου. Μια πρόταση που κάλυπτε απόλυτα τον ποδοσφαιριστή, με ένα συμβόλαιο με πολύ καλά λεφτά. Το θέμα, όμως, ήταν το τάιμινγκ. Με τον Ρισβάνη να έχει αποχωρήσει για τον Ολυμπιακό και τον αγώνα με την Γκόριτσα να ακολουθεί μετά από λίγες ημέρες, ο Νίκος Ζαμάνης αποφάσισε να αρνηθεί. Και δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς, αφού θα ήταν δύσκολο να βρεθεί ο αντικαταστάτης του λίγες ημέρες πριν τα ευρωπαϊκά ματς της ομάδας, δύο ματς που η πρόκριση ήταν επιβεβλημένη. Οι Κύπριοι απέσυραν το ενδιαφέρον τους και στράφηκαν σε άλλες περιπτώσεις, την ώρα που ο Οικονόμου τραυματίζεται στον επαναληπτικό με την Μακάμπι. Ένας τραυματισμός που κράτησε τον ποδοσφαιριστή δύο μήνες έξω. Με την επιστροφή του, ο Οικονόμου έδειξε φανερά ανέτοιμος, επηρεασμένος τόσο από την δίμηνη απουσία του, αλλά και από το γεγονός ότι έχασε ένα συμβόλαιο ζωής. Φαινόταν ξεκάθαρα ότι κάτι είχε σπάσει μέσα του, με αποτέλεσμα αυτό να τον επηρεάζει και στον τρόπο παιχνιδιού του. Εύκολα προσωπικά λάθη, λάθος μεταβιβάσεις και γενικότερα δεν θύμιζε σε τίποτα τον Οικονόμου των δύο προηγούμενων σεζόν. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το γεγονός ότι ο Μπανανά είναι σκιά του παίκτη που είδαμε στον Πλατανιά, είχε ως συνέπεια η άμυνα της ομάδας να μπάζει. Αποκορύφωμα της άσχημης κατάστασης του παίκτη, η τραγική εμφάνιση στην Ξάνθη και η αδικαιολόγητη αποβολή που έφερε την έκρηξη του Νίκου Ζαμάνη, με τα γνωστά σημερινά γεγονότα και την την τιμωρία του που ουσιαστικά τον τελειώνει από την ομάδα. Το δεύτερο μεγάλο θέμα που προέκυψε ήταν αυτό του Μασούντ. Όσοι βρίσκονται κοντά στην ομάδα, ήξεραν καλά ότι η κατάσταση με τον Ιρανό άσο είχε φτάσει στο απροχώρητο. Αυτό, όμως, δεν είναι ένα θέμα που δημιουργήθηκε τις τελευταίες ημέρες, αλλά έχει τη ρίζα του στις αρχές Αυγούστου. Τότε που -κατά την γνώμη του συντάκτη- λανθασμένα η διοίκηση πίεσε και κατάφερε να πείσει τον Μασούντ να αγωνιστεί στη ρεβάνς κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ. Όλοι γνωρίζουν τι είναι για το κράτος του Ιράν το Ισραήλ και η παρουσία τόσο του Μασούντ όσο και του Χατζισαφί κόντρα στους Ισραηλινούς σήμαινε ουσιαστικά την καταδίκη τους από την ίδια την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας τους, με κίνδυνο την απουσία τους στην αποστολή του Ιράν στο επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο. Και μπορεί ο Χατζισαφί να τη γλίτωσε, αφού υπήρχε πάντα στη γωνία μια πιθανή τιμωρία για το Ιράν αν συμπεριφερόταν εκδικητικά στους δύο ποδοσφαιριστές, ο Μασούντ όμως όχι. Να πούμε εδώ ότι ο Μασούντ δεν είναι μια τυχαία προσωπικότητα στη χώρα του, είναι ένας άνθρωπος βαθιά πολτικοποιημένος, προοδευτικός, που έχει πρωτοστατήσει σε διάφορα κινήματα, όπως με το να επιτραπεί ξανά η παρουσία γυναικών στα αθλητικά γήπεδα. Έτσι, το Ιράν βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία και στο πρόσωπο του αρχηγού του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος να στείλει το μήνυμα που ήθελε σε πιθανούς «επαναστάτες» για το μέλλον, ώστε να μην μπουν ποτέ ξανά σε τέτοιο δίλημμα οι ποδοσφαιριστές του. Και αν στο ξεκίνημα είχε δημιουργηθεί ένα κλίμα ότι μπορεί να έρθει η αλλαγή μέσω της κίνησης του άσου του Πανιωνίου, ο Κάρλος Κεϊρός έστειλε το δικό του μήνυμα. Εκτός αποστολής από τότε ο Μασούντ, με τον ίδιο να καταλαβαίνει ότι εκτός απροόπτου έχασε το Μουντιάλ της Ρωσίας. Για τον Μασούντ η εθνική του ομάδα αποτελεί την ύψιστη τιμή, δίνει τα πάντα για αυτήν και ο αποκλεισμός του -όπως ήταν λογικό- τον τρέλανε. Και αυτό το έβγαλε και στον αγωνιστικό χώρο. Με εξαίρεση το ματς με την ΑΕΛ, ο Ιρανός ήταν με διαφορά ο χειρότερος παίκτης του γηπέδου. Πολλά νεύρα και η απόλυτη καταστροφή για την ομάδα του. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι σε κάποια ματς ο Πανιώνιος έδειχνε να αγωνίζεται με παίκτη λιγότερο, αφού ο Μασούντ ήταν… αόρατος και το μόνο που έκανε ήταν να διαμαρτύρεται στον διαιτητή. Αποκορύφωμα αυτό της Κυριακής (19/11), όπου ο Ιρανός ήταν προκλητικός και θα μπορούσε να είχε αποβληθεί από το πρώτο ημίχρονο, πριν γίνει αλλαγή στην ανάπαυλα. Η διοίκηση έχοντας κάνει συμφωνία μαζί του ότι ο τρόπος πληρωμής του θα γινόταν από τα χρήματα που θα έπαιρνε ο σύλλογος από τη FIFA, ως αποζημίωση για τη συμμετοχή του στη διοργάνωση και βλέποντας ότι πλέον αυτή η δυνατότητα χάνεται, αποφάσισε να πάρει τα μέτρα της και να τον επαναφέρει στη θέση του, κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει καιρό νωρίτερα, ώστε να μην υπάρξουν αυτά τα φαινόμενα. Με τους δύο παίκτες να τίθενται εκτός ομάδας για τις επόμενες 30 ημέρες, ουσιαστικά έχουν «τελειώσει» από αυτήν και μάλλον οι φίλοι του Πανιωνίου θα πρέπει να αρχίσουν να συνηθίζουν στην ιδέα ότι δεν θα τους ξαναδούν με τα κυανέρυθρα. Αυτή είναι η πρώτη ουσιαστικά μεγάλη κρίση που καλείται να διαχειριστούν ο Νίκος Ζαμάνης και ο Χρήστος Δάρας, αφού η αμέσως προηγούμενη, με τη φυγή του Μαρίνου Ουζουνίδη έγινε στην αρχή της χρονιάς, όπου υπήρχαν τα χρονικά περιθώρια να βρεθεί ο αντικαταστάτης του Εβρίτη τεχνικού. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι υπήρχε και μια ομάδα που ήταν έτοιμη με τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς να τη βελτιώνει και να την κάνει ακόμα καλύτερη. Ο Πανιώνιος είναι στα πρόθυρα κρίσης, αφού κανείς δεν ξέρει τι επιπτώσεις θα έχει το θέμα αυτό. Η αντιμετώπιση της, όμως, είναι μια καθοριστική στιγμή για έναν οργανισμό. Για να είναι διαχειρίσιμη μια κρίση, πρέπει να υπάρχει μια βαθιά κατανόηση των κινδύνων και το κατάλληλο σχέδιο διαχείρισης κρίσεων. Το πρώτο βήμα έγινε, με την αναγνώριση των λαθών και τη λήψη των κατάλληλων μέτρων. Το αν είναι σωστά, θα τα δείξει ο χρόνος, αυτό όμως που δεν μπορεί να μην αναγνωρίζει σε αυτή την διοίκηση, είναι η αδράνεια και η μη λήψη αποφάσεων. Πηγή: gazzetta.gr