Ο Παναγιώτης Αρωνιάδης γράφει στο sday.gr για τα όσα έχει καταφέρει η ΑΕΚ μέχρι στιγμής, τα οποία αποτελούν ένα μικρό θαύμα.
Την τελευταία φορά που η ΑΕΚ συνάντησε τον Αϊ Βασίλη και είχε ελπίδες τίτλου ήταν πριν από τέσσερα χρόνια. Τότε ο Ντέμης ήταν ακόμα πρόεδρος, ο Φερέρ προπονητάρα, ο Θανόπουλος στέλεχος στην Tasty και ο Αδαμίδης δικηγόρος στο Λονδίνο. Τότε η στενή σχέση με την κορυφή ήταν αναμενόμενη. Πόσο γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα στη ζωή, όμως…
Τώρα ο Ντέμης είναι η αιτία όλου του κακού, ο Φερέρ ένας λαοπλάνος που έπειτα από την ΑΕΚ τα παράτησε για να γίνει αφεντικό της Μαγιόρκα (με τα λεφτά της ΑΕΚ), ο Θανόπουλος μια cult ανάμνηση και ο Αδαμίδης πρώην εν δυνάμει και νυν υπό παραίτηση πρόεδρος. Η ΑΕΚ είναι μια άλλη ομάδα. Η πρωτιά στη βαθμολογία Δεκέμβρη μήνα, λοιπόν, είναι απροσδόκητη. Ένα μικρό θαύμα.
Ένα θαύμα που πρέπει να πιστωθεί στον Νίκο Κωστένογλου και στους παίκτες του. Οι μόνοι που φαίνονται αντάξιοι των περιστάσεων. Παρά τα προβλήματα τραυματισμών, την συνολική ένδεια του ρόστερ και τις άδειες τσέπες, δίνουν ό,τι έχουν στο γήπεδο. Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά σε σχέση με τις ομάδες των τελευταίων χρόνων.
Η χειρότερη ποιοτικά ΑΕΚ είναι και η πιο ψυχωμένη. Βγάζει χαρακτήρα. Επίσης, πρέπει να πιστωθεί στον Κωστένογλου πως έχει κάνει τους παίκτες να παίζουν με όρεξη παρότι πολλοί τη βγάζουν ρεφενέ και με δανεικά. Για να λένε πως είναι παίκτες της ΑΕΚ.
Το μικρό θαύμα της «Ενωσης» προκαλεί κρυφά, αναπάντεχα χαμόγελα στον κόσμο της. Τον ανεβάζει ψυχολογικά και σε μια μίζερη εποχή του δίνει την αθώα χαρά να κλέψει πέντε λεπτά χρόνο στο γραφείο για να κάνει χαβαλέ στον Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό συνάδελφο που… ξύνει την πλάτη του κατά την ποδοσφαιρική αργκό. Αυτές οι μικρές απολαύσεις είχαν λείψει στον ΑΕΚτζή.
Τα χαμόγελα, όμως, είναι κρυφά, ίσως και ένοχα επειδή όλοι ξέρουν δεν φτιάχνεις το μέλλον σου ποντάροντας μόνο σε θαύματα. Τα θαύματα, όπως και τα όνειρα δεν κρατούν για πάντα. Ειδικά με τα όνειρα ξέρεις πως η μοίρα τους είναι να ανοίγεις τα μάτια και να μένεις με τη γλύκα. Ενίοτε συνειδητά. Όπως τις φορές που ξέρεις πως η φαντασία οργιάζει πίσω από τα σφαλισμένα βλέφαρα, αλλά αφήνεις την ιστορία να σε παρασύρει. Θέλεις να δεις το φινάλε και αφήνεις την ιστορία να εξελιχθεί μέχρι όσο πάει.
Κάπως έτσι λειτουργούν στην ΑΕΚ. Πάνε στο Περιστέρι για μια νίκη πρωταθλητισμού. Ένα βαρύ αποτέλεσμα κόντρα σε μια καλή ομάδα που θα διατηρήσει την ομάδα στα ψηλά για καιρό. Θα προκαλέσει κι άλλα, πιο πλατιά αυτή τη φορά, χαμόγελα.
Από εκεί και πέρα, αποτελεί κοινό μυστικό πως αυτή η άρρωστη κατάσταση στα διοικητικά δεν επιτρέπει αισιοδοξία, παρά την πρωτιά στη βαθμολογία. Οι παίκτες σέβονται την ομάδα, μα δε θα καθίσουν να πληρώνονται με υποσχέσεις. Στις συζητήσεις τους στα Σπάτα εμφανίζονται πεπεισμένοι πως δεν υφίσταται ούτε Άραβας, ούτε Τούρκος, ούτε Πόντιος. Λένε με πικρία πως δεν πιστεύουν ότι υπάρχει λύση. Κανείς δε μπορεί να τους αδικήσει. Τους έχουν δώσει κάθε δικαίωμα να θεωρούν πως τους εμπαίζουν. Αν δε δουν άμεσες αποδείξεις πως υπάρχει… Αγιος Βασίλης, μετά τις γιορτές θα προχωρήσουν σε πιο δραστικά από την ανακοίνωση μέτρα.
Ο άγραφος κανόνας λέει να μην γράφεις αρνητικές ειδήσεις σε μια καλή περίοδο γιατί ο οπαδός δε θέλει να της διαβάσει, άρα χάνεις πόντους εμπορικά. Συγνώμη, αλλά αδυνατώ να τον ακολουθήσω. Απλώς καταλαβαίνω τον ΑΕΚτζή που ζει με την ελπίδα να λαθεύει το ένστικτό του που λέει πως η ιστορία με τον επενδυτής βρωμάει. Και την πεποίθηση πως ΑΕΚ είναι, δεν μπορεί να πάει χαμένη, στο τέλος κάτι θα γίνει…
Υ.Γ.: Ποιος ξέρει ίσως τελικά υπάρχει Άγιος Βασίλης και εμφανιστεί από εκεί που κανείς δεν τον περιμένει…
Υ.Γ.1: Την συνειδητή επιλογή «ποιο Europa League» η ΑΕΚ θα τη βρει μπροστά της. Όταν θα ψάχνει τα λεφτά της Ευρώπης (τη μεγαλύτερη πηγή εσόδων) και θα πρέπει να παίζει από τον Μάιο και να περάσει 32 προκριματικούς γύρους για να μπει (αν μπει) στους ομίλους του Europa League.
Πηγή: sday.gr
